Zorg en Zekerheid Leiden - Donar Groningen

Inhaalrace ZZ Leiden komt te laat

Drie kwarten lang was Zorg en Zekerheid Leiden geen schim van zichzelf. Donar had een ruime voorsprong genomen: 42-68. Een 24-1 run bracht de spanning in de uitverkochte Vijf Meihal terug. Zorg en Zekerheid Leiden kom het gaatje echter niet dichten: 74-80.

Alle ingrediënten waren aanwezig voor een mooie, hete avond in de Vijf Meihal. Twee ploegen die nog op zoek zijn naar de juiste rotaties en spelers moeten inpassen, maar ook twee ploegen die niet voor elkaar willen onderdoen. Bovendien was de Vijf Meihal compleet uitverkocht. Dat kon wat worden.

Bij Zorg en Zekerheid Leiden maakte de jarige Cashmere Wright niet alleen zijn debuut in de Leidse hal, maar ook als startende spelverdeler. Worthy de Jong zorgde nog wel voor een 2-0 voorsprong, maar dat was meteen ook voor de laatste keer in de wedstrijd. Jason Dourisseau zorgde hoogstpersoonlijk voor een 4-11 start van Donar. Zorg en Zekerheid Leiden bleek duidelijk niet klaar voor dit duel en keek met nog twee minuten te gaan in het eerste kwart al tegen een 6-20 achterstand aan. Vier punten op rij van De Jong aan het einde van de eerste periode boden nog hoop voor de toekomst: 12-22.

Een driepunter van Rogier Jansen aan het begin van periode twee betekende 15-22, maar daarna gaf Donar gas en gaf Zorg en Zekerheid Leiden niet thuis. Een dunk van Ross Bekkering bracht het verschil op een minuut voor rust op twintig punten: 24-44. Uiteindelijk zochten beide ploegen de kleedkamers op met een stand van 27-49. Zorg en Zekerheid schoot van achter de driepuntslijn 1 uit 13 en ook de vrije worpen bleken te moeilijk: 4 uit 9.

Wie verwacht had dat Zorg en Zekerheid Leiden na de pauze de schade ging herstellen, kwam aanvankelijk bedrogen uit. Een dunk van De Jong na een steal bracht het publiek op de banken, maar in de Groningse tegenaanval kreeg De Jong een fout toebedeeld. Eddy Casteels ontplofte langs de lijn en werd getrakteerd op een technische fout. Tommy Mason-Griffin benutte de drie vrije worpen en scoorde ook nog eens uit het balbezit aan de zijlijn: 29-54. Na drie minuten knalde Dourisseau er ook nog eens een driepunter in. Het scorebord gaf 31-59 aan, Zorg en Zekerheid Leiden werd weggespeeld. Jansen bood op dat moment wel weerwerk door drie keer op rij een driepunter te verzilveren, maar desondanks gaf de 42-68 stand na drie kwarten weinig hoop. Een Leidse supporter daalde al de trap af en hield het voor gezien.

Dit was, zo bleek later, een slechte beslissing, want het echte spektakel moest nog komen. Zorg en Zekerheid Leiden begon te vechten en met veel meer passie te spelen. Nadat Bekkering 46-70 op de borden had gedunkt, was het een en al Leiden wat de klok sloeg. De Jong wist opeens weer waar de basket was en de fletse Wright stond ineens ook op. Verdedigend werd er keihard gewerkt. In zeven minuten scoorde Donar nog maar één keer van de vrije worplijn, waar Zorg en Zekerheid er 24 punten tegenover zette. Met nog een kleine twee minuten te gaan, was het opeens 68-71 en was er toch nog sprake van een wedstrijd. Donar wankelde, maar Sean Cunningham schoot de Groningse formatie te hulp door de ban te breken met twee vrije worpen. Zorg en Zekerheid Leiden bleef wel aanhaken, want na een score van Wright was het achttien seconden voor tijd nog steeds maar drie punten verschil: 74-77. Vanaf de lijn bepaalde Donar de eindstand op 74-80.

Een prima inhaalrace maakte er nog een wedstrijd van, maar in feite werd de run te laat ingezet. “Als je zo hard vecht en je komt toch nog een paar punten te kort, dan ben je wel even kapot”, zei een teleurgestelde Casteels na afloop. “In de eerste helft creëerden we genoeg goede schoten, maar 49 punten tegen kan natuurlijk niet. We zijn uit de kleedkamer gekomen en dan kun je zien wat de jongens waard zijn en wat ze kunnen.”

In de ogen van Casteels noteerde Jeroen van der List een onvoldoende. “Zo’n topwedstrijd, een volle zaal, dan mag je best 0 op 8 schieten, maar je moet wel karakter tonen op het parket. De mensen die komen kijken, vragen van ons maar één ding. Duik naar een bal, leg uw hart op de vloer. Als je dan tot twee keer toe een rebound uit je handen laat trekken, dan vind ik dat een vernedering.”

De inhaalrace deed Casteels wel goed, want in feite was er na de eerste helft sprake van een mission impossible. Wel vroeg Casteels om Wright de tijd te gunnen. “Hij heeft het talent en moet de ploeg bij de hand nemen. Dat heeft tijd nodig.”