ZZ Leiden

De kop uit het Leidsch Dagblad van 17 februari 2006 is legendarisch geworden. Een dag eerder was de terugkeer van het Leidse basketball aan de top van Nederland aangekondigd. ‘In vijf jaar Nederlands kampioen’, stond er boven het artikel. Maar de onderkop zou als een soort geuzenslogan de historie ingaan: ‘Geen coach, geen team, geen hoofdsponsor en geen hal: maar wel eredivisiebasketbal in september’.

2006-2007 | 2007-2008 | 2009-2010 | 2010-2011 | 2011-2012 | 2012-2013 | 2013-2014 | 2014-2015 | 2015-2016 | 2016-2017 | 2017-2018 | 2018-2019 | 2019-2020 | 2020-2021 | 2021-2022 | 2022-2023 | 

Je moet als beginnend team aan de top je plaats weten. Er wordt dan ook van een rustige start uitgegaan. Een beetje aftasten en met Zorg en Zekerheid als hoofdsponsor vooral de organisatie opbouwen, want zonder stevig fundament kun je geen gebouw neerzetten. Dat Zorg en Zekerheid Leiden in het eerste jaar, aan de hand van rookie-coach Ivo Boom, de play-offs haalt, is meegenomen, maar nooit de doelstelling. Het gaat om één (kansloos) rondje tegen EiffelTowers. Maar Leiden wint vijftien wedstrijden in het reguliere seizoen en proeft even aan de toekomst. En wat het belangrijkste is: de organisatie groeit en de businessclub krijgt meer en meer gestalte. Dat laatste is de grote doelstelling, want het verleden heeft immers bewezen dat het teren op de zak van één grote sponsor onverantwoorde risico’s inhoudt.

Stapjes maken. Dat is het uitgangspunt voor het tweede seizoen. Eigenlijk is dit het jaar, waarin voor de eerste keer moet worden deelgenomen aan de play-offs. Maar dat pakt anders uit. Na een goede start met twee overwinningen, volgt een serie van tien nederlagen en coach Ivo Boom weet dat het vanaf dan krabben en bijten zal zijn om de doelstelling te halen. Er volgt op die slechte serie wel herstel met negen overwinningen op dertien wedstrijden, maar de achtste plek blijft buiten bereik en Zorg en Zekerheid Leiden kijkt toe als de beste acht van Nederland aan de play-offs beginnen. Het bekeravontuur blijft beperkt tot één wedstrijd tegen EiffelTowers.

Het derde seizoen begint voor Zorg en Zekerheid Leiden dramatisch. De openingszege tegen Landstede Zwolle wordt gevolgd door een serie van negen nederlagen. Dan treedt een ongeschreven sportwet in werking. Coach Ivo Boom wordt bedankt voor zijn bewezen diensten en vervangen door routinier Toon van Helfteren, in de jaren tachtig nog als speler uitkomend voor Leiden. Hoewel de lange Delftenaar natuurlijk niet over een team beschikt, dat hij mede heeft kunnen samenstellen, gaat het een stuk beter met de ploeg. Een ‘winning record’ zit er voor Van Helfteren nog niet in, maar de play-offs worden gehaald. Amsterdam is daarin de tegenstander. Een brug te ver, maar Zorg en Zekerheid Leiden weert zich goed met kleine nederlagen van zes en vier punten verschil. In de beker is het tegen Weert in één wedstrijd andermaal over en uit.

De organisatie staat inmiddels als een huis. Er is in het aanpalende ‘zwembadgebouw’ inmiddels een fraaie businessruimte gebouwd. De HomeTown Lounge is een visitekaartje, dat de club vol trots mag tonen. Het is er steevast voor en na de wedstrijden bomvol, want steeds meer bedrijven in Leiden en omgeving verbinden zich aan Zorg en Zekerheid Leiden. Op dat punt zit men aan de top van het Nederlandse basketbal. Een prachtig succes natuurlijk, maar je wordt nu eenmaal als sportorganisatie afgerekend op sportieve prestaties. Die zullen in het vierde seizoen parallel lopen aan de zakelijke successen. Hét hoogtepunt van het seizoen is het veroveren van de nationale beker via de Final Four in Almere met overwinningen op de latere kampioen GasTerra Flames en Amsterdam. In de play-offs wordt Magixx Nijmegen overtuigend opzij gezet en eindigt het seizoen in de halve finales na een bloedstollende serie (2-3) tegen GasTerra Flames. Is dit de opmaat voor de realisatie van de kop uit het Leidsch Dagblad?

Ja dus! In de meest spectaculaire finalewedstrijd ooit verslaat Zorg en Zekerheid Leiden rivaal GasTerra Flames. Met dank aan De Friesland Aris, zal Toon van Helfteren later zeggen, want de Leeuwarder ploeg verslaat op de laatste speeldag van het reguliere seizoen de Groningse formatie, waardoor Zorg en Zekerheid Leiden eerste wordt en dus thuisvoordeel heeft in alle ronden van de play-offs. Dat blijkt uitermate belangrijk, want als Amsterdam en Magixx Nijmegen opzij zijn gezet, wacht – geheel volgens de theorie – GasTerra Flames. Dat moet dus in Leiden minimaal één keer winnen en die opgave blijkt te groot. Beide ploegen zijn in eigen hal niet te verslaan en uiteindelijk moet het allemaal gaan gebeuren op 29 mei. Dat wordt een historische dag, want Game 7 heeft drie (!) verlengingen nodig, voordat er een winnaar bekend is. Die winnaar heet Zorg en Zekerheid Leiden. De kop uit het LD van februari 2006 is bewaarheid geworden. Dat het halverwege het seizoen mis gaat in het bekertoernooi (er wordt direct verloren van Amsterdam) is dan al lang en breed vergeten.

Het seizoen als titelhouder begint voor Zorg en Zekerheid Leiden met een noviteit. Voor het eerst wordt er in de manneneredivisie, de Dutch Basketball League, gespeeld om de SuperCup. De traditie wordt geboren in Utrecht. GasTerra Flames, de bekerwinnaar, is de tegenstander en de grootste beker, die men kon vinden, gaat mee naar de Sleutelstad. De eerste prijs van het seizoen is binnen. Voor de EuroChallenge komt het Turkse Besiktas met NBA-ster Deron Williams op bezoek. Zorg en Zekerheid Leiden plaatst zich verrassend voor de tweede ronde na zeges op Göttingen (Dui) en Armia (Geo). Ook in de tweede ronde verrast Leiden met winst in Letland tegen Ventspils.

De SuperCup wordt voortaan gespeeld op het ‘homecourt’ van de kampioen. In Den Bosch dit keer dus, maar dat is voor Zorg en Zekerheid Leiden geen belemmering om de monsterbeker voor de tweede keer in de prijzenkast te zetten. Om financiële redenen wordt afgezien van deelname in de EuroChallenge. Zorg en Zekerheid Leiden richt zich op beker en competitie. De beker gaat dit keer aan de neus van Van Helfteren c.s. voorbij, maar helemaal aan het einde staat Zorg en Zekerheid Leiden toch weer met de belangrijkste prijs op het bordes van het Leidse stadhuis. Voor de tweede keer in drie jaar is de ploeg kampioen van Nederland. Dit keer via een ongekende reeks van drie ‘sweeps’ en dus zonder ook maar één nederlaag in de play-offs: 3-0 tegen Wijchen, 3-0 tegen Groningen en 4-0 tegen Leeuwarden in de finale. Een record dat in de huidige structuur nooit meer verbeterd kan worden.

Na een moeizame voorbereiding (met acht nederlagen op rij en geen enkele winstpartij) raakt Zorg en Zekerheid ook de SuperCup kwijt. In de Vijf Meihal is SPM Shoeters te sterk. Het is het begin van een zwaar seizoen. Ook in de EuroChallenge gaat het niet crescendo. In de openingswedstrijd tegen het Deense Bakken Bears wordt een ruime voorsprong weggegeven met als gevolg een nederlaag van één punt. Na drie nederlagen verrast Zorg en Zekerheid Leiden met een overwinning in Denemarken. Het sleutelduel tegen het Franse Cholet wordt verloren, waarna de laatste wedstrijd tegen Kataja Basket (Finland) gewonnen mag worden.

Vlak voor de winter stapt Yannick Franke over naar Challenge Sports Rotterdam en wordt de tegenvallende Jason Conrad ingeruild voor Kevin Thompson. Het echte verschil moet komen van DeJuan Wright, maar hij raakt na drie wedstrijden geblesseerd. Zorg en Zekerheid Leiden begint langzaamaan wel beter te draaien en plaatst zich voor de bekerfinale. Wright keert terug en brengt de Leidse ploeg solo terug in de wedstrijd, maar de winst gaat naar GasTerra Flames.

In de competitie stelt Zorg en Zekerheid Leiden op de laatste speeldag tegen Landstede Basketbal de vierde plaats veilig. Datzelfde Landstede wordt in de eerste ronde van de play-offs met 2-1 verslagen. In de halve finale neemt Zorg en Zekerheid Leiden een verrassende 2-0 voorsprong tegen het in de competitie ongenaakbare GasTerra Flames. Nadat de Groningers hun thuiswedstrijd winnen, kan de Leidse ploeg het karwei thuis afmaken. Die dag wordt bekend dat de moeder van Mohamed Kherrazi onverwacht is overleden en dat de zo goed verdedigende forward er de rest van de serie niet meer bij is. De klap komt hard aan bij de selectie van Zorg en Zekerheid Leiden dat de vierde en vijfde wedstrijd niet meer weet te winnen. Na afloop van het seizoen verlengt hoofsponsor Zorg en Zekerheid het contract met Leiden voor nog eens drie seizoenen.

Na meer dan vijf jaar heeft Zorg en Zekerheid Leiden afscheid genomen van Toon van Helfteren. De Belgische bondscoach Eddy Casteels wordt zijn opvolger. Josh Duinker, Sean Cunningham en de Amerikanen vertrekken ook. Vrij snel wordt de selectie aangevuld met Rogier Jansen (voor twee jaar), Jeroen van der List (voor één seizoen) en Floris Versteeg (voor twee jaar). Worthy de Jong tekent bij voor drie seizoenen, Mohamed Kherrazi en Kasper Averink worden aan ZZ Leiden gebonden voor twee jaar. Will Felder, Joe Willman en Dylon Cormier zijn de nieuwe Amerikanen. Vanuit de jeugd gaan Jan Driessen (17 jaar) en Adeola Morren (18 jaar) meedraaien. Tomas Breel en Bas Nelemans krijgen een nieuwe kans aangeboden van Casteels. In Groningen slaagt Zorg en Zekerheid Leiden er niet in om de eerste prijs binnen te halen. Donar is in de strijd om de SuperCup te sterk. De Groningse formatie zou een plaaggeest voor Zorg en Zekerheid Leiden worden, want zowel in de halve finale van de beker als in de halve finale van de play-offs schakelt Donar de Leidse ploeg, die inmiddels versterkt is met Maurice Creek, uit. Het aanvallende en snelle spel van Zorg en Zekerheid Leiden vindt gretig aftrek bij de supporters. Zorg en Zekerheid Leiden ziet de toeschouwersaantallen over het hele seizoen met 30% toenemen. Lange tijd voert de ploeg de ranglijst aan, maar uiteindelijk eindigt Zorg en Zekerheid Leiden als tweede. In de play-offs lukt het Zorg en Zekerheid Leiden niet om de hindernis Donar te nemen.

Dankzij de doorlopende contracten hoeft er bij Zorg en Zekerheid Leiden niet veel te veranderen. Thomas Koenis komt over van Donar om Eddy Casteels een echte center te geven. Koenis tekent voor twee seizoenen bij. Jan Driessen zet zijn handtekening onder een contract dat hem voor twee jaar aan Zorg en Zekerheid Leiden verbindt waarbij de club een optie op nog eens twee jaar heeft. Als Amerikanen worden DeRonn Scott (een 1.96 meter lange guard) en Eric Stutz (een 2.03 lange forward/center) aangetrokken. Ook Jeroen van der List blijft bij Zorg en Zekerheid Leiden. Richard den Os, de laatste trainer van het eerste team voor de ZZ-periode inging, wordt aangesteld als assistent van Eddy Casteels.

Het Europese avontuur levert weinig succes op. In de groepsfase van de FIBA Europe Cup neemt Zorg en Zekerheid Leiden het op tegen Fraport Skyliners (Duitsland), Novo Mesto (Slovenië) en FC Porto (Portugal). Alle zes duels gaan verloren.

In de competitie is er meer succes, ondanks het feit dat de Amerikanen Scott en Stutz al snel te licht worden bevonden. Cashmere Wright en Marquise Simmons worden tijdens het seizoen als vervangers binnengehaald. In het bekertoernooi reikt Zorg en Zekerheid Leiden tot de finale. Ondanks een grote voorsprong tegen SPM Shoeters Den Bosch gaat de finale verloren. De laatste score van Mohamed Kherrazi valt net na het eindsignaal.

Op onderling resultaat met Landstede Basketbal wordt Zorg en Zekerheid Leiden naar de tweede plaats verwezen. Dit betekent dat de Leidse formatie opnieuw op Donar stuit. Ook dit keer gaat de serie met 4-2 naar de Groningse formatie.

Een nieuw seizoen, een nieuw geluid. Eddy Casteels is als coach vervangen door zijn landgenoot Paul Vervaeck. Naast Marquise Simmons, Kasper Averink en Jeroen van der List is ook Worthy de Jong vertrokken. De topscorer aller tijden van Zorg en Zekerheid Leiden is verhuisd naar Frankrijk waar hij op het één na hoogste niveau gaat spelen.

Thomas Koenis, Jan Driessen en Cashmere Wright hadden nog doorlopende contracten. Mohamed Kherrazi en Floris Versteeg tekenden voor twee seizoenen bij. Ook Rogier Jansen blijft nog een jaartje. Jessey Voorn is de grote Nederlandse vangst. De international tekende eveneens voor twee seizoenen. Daviyon Draper werd als tweede Amerikaan aan de selectie toegevoegd. Siem Willems, Leratho Biekman en Calvin Poulina kwamen vorig seizoen al even in actie voor de hoofdmacht en gaan dit seizoen volop meedraaien. Dat geldt ook voor ‘eigen kweek’ Marijn Ververs en de bij Lokomotief opgeleide Rens Butter. Met dit gezelschap begint Zorg en Zekerheid Leiden aan het elfde seizoen.

De eerste tegenslag volgt al na drie wedstrijden. Cashmere Wright raakt ernstig geblesseerd en keert terug naar de Verenigde Staten. Enkele weken later wordt Jonathan Michael Lee als vervanger aangetrokken. Tijdens de winterstop wordt Leigh Enobakhare uit België gehaald om Koenis onder de borden te ondersteunen. Aan het eind van het seizoen komt Zorg en Zekerheid Leiden twee punten te kort om Landstede Basketbal van de tweede plaats te verdringen. In het bekertoernooi werd de Leidse formatie uitgeschakeld door Donar.

In de play-offs verraste Apollo Amsterdam door de eerste wedstrijd in Leiden te winnen. Zorg en Zekerheid Leiden herstelde zich en won de serie met 2-1. In de halve finale vond de krachtmeting met Landstede Basketbal plaats. Een bizarre serie waarin beide ploegen de eerste wedstrijd on the road wisten te winnen. Uiteindelijk moest Zorg en Zekerheid Leiden zich na zeven spannende wedstrijden gewonnen geven.

Paul Vervaeck knoopte er nog een seizoen in Leiden aan vast. Sponsor Zorg en Zekerheid tekende bij voor nog eens drie seizoenen, met een optie op een vierde seizoen. De nieuwe wedstrijdoutfits kregen dan ook een vleugje mee in de kleuren van de sponsor. De grote verrassing was de terugkeer van Worthy de Jong. Sergio de Randamie (Apollo Amsterdam) en Clayton Vette (Landstede Basketbal) werden aangetrokken. Marijn Ververs tekende voor één seizoen bij, met een cluboptie voor nog eens twee seizoenen. Jessey Voorn, Mohamed Kherrazi en Floris Versteeg hadden nog doorlopende contracten. Carrington Love was de nieuwe spelverdeler. De Amerikaan werd uit Duitsland weggeplukt en zou een seizoen lang furore maken in de Nederlandse competitie. Na de winterstop kwam de boomlange Roemeen Alexandru Olah het team nog versterken.

Het team beleefde een zeer goede start. De eerste acht competitiewedstrijden werden gewonnen, waaronder dus ook de openingswedstrijd van het seizoen tegen Donar. Met een record van 10-1 ging Zorg en Zekerheid Leiden het kerstreces in. Januari was een matige maand, waarin drie nederlagen werden geleden. Ondertussen was het bekertoernooi ook van start gegaan. De Leidse ploeg plaatste zich voor de finale door New Heroes Den Bosch in de halve finale uit te schakelen. Dat was vooral te danken aan een sterk vierde kwart in de thuiswedstrijd. In de eindstrijd in Groningen bleek Donar een maatje te groot.

Door onder meer een 103-112 overwinning op Donar in Groningen, legde Zorg en Zekerheid Leiden beslag op de derde plaats. Dit keer was Landstede Basketbal niet in staat om de Leidse vechtlust en het karakterbasketbal van de Leidse ploeg te stuiten. Na de winnende score van Carrington Love in de vierde wedstrijd, ging het dak van de Vijf Meihal eraf. Met een clean sweep was de finale bereikt. Daarin stuitte Zorg en Zekerheid Leiden weer op Donar. In de openingswedstrijd had Zorg en Zekerheid Leiden weinig te vertellen, de drie andere duels waren spannender, al werd geen van deze wedstrijden gewonnen.

Als opvolger van Paul Vervaeck werd Rolf Franke gecontracteerd. Vrij kort daarna tekenden Worthy de Jong en Mohamed Kherrazi voor twee seizoenen bij. Clayton Vette en Sergio de Randamie keerden ook weer terug voor het nieuwe seizoen. De cluboptie op Marijn Ververs werd gelicht. Zorg en Zekerheid Leiden haalde drie nieuwe Amerikanen: de in Europa ervaren Kenneth Simms en de van college komende Darius Thompson en Maurice Watson. Dit achttal wordt aangevuld met spelers uit het DTL-team en het eerste team van BS Leiden. Franke kreeg in Bert Samson een zeer ervaren assistent-coach. Samson was in het begin van de jaren negentig al eens werkzaam als coach van BS Leiden.

Zorg en Zekerheid Leiden slaagde er niet in om de SuperCup te winnen. Donar bleek in de slotfase net even sterker te zijn dan de Leidse club. In de competitie verpulverde Zorg en Zekerheid Leiden het ene na het andere record. Tussen 14 oktober 2018 en 2 maart 2019 verloor de club geen één competitiewedstrijd. Het record van 12 opeenvolgende zeges werd daarmee op 17 gezet. Dat is precies het aantal wedstrijden dat Zorg en Zekerheid Leiden op vreemde bodem speelde; wedstrijden die allemaal gewonnen werden. Van de 34 officiële competitieduels werden er 31 gewonnen en dat is weer een evenaring van een record uit de tijd van Parker Leiden.

Rolf Franke, Maurice Watson Jr., Darius Thompson, Mohamed Kherrazi, Worthy de Jong en Clayton Vette grossierden in individuele prijzen.

Tussendoor slaagde Zorg en Zekerheid Leiden erin om de achtste finales van de FIBA Europe Cup te bereiken. De latere winnaar Dinamo Sassari was uiteindelijk te sterk. Daarmee eindigde de zestien duels omvattende reis door Europa.

Succes was er ook in het bekertoernooi. In de halve eindstrijd werd Donar uit de beker gekegeld. In de eindstrijd werd Landstede Basketbal in Zwolle verslagen, waarmee de NBB-beker voor de derde keer werd veroverd.

In de play-offs was er minder succes. Feyenoord Basketball Rotterdam werd verslagen, maar in de halve eindstrijd maakte Donar eind aan het mooie seizoen van Zorg en Zekerheid Leiden. 

Rolf Franke bleef aan als coach, met Ferry Steenmetz als assistent. Vijf spelers bleven (Worthy de Jong, Marijn Ververs, Troy Koehler, Sergio de Randamie en Twan Polman). De vier Amerikanen vertrokken uit Leiden en nieuwe spelers werden getekend. Tayler Persons, Braxton Huggins, Jarvis Williams, Drago Pasalic en Josh Cunningham maakten hun debuut in Nederland. Laatstgenoemde werd in het seizoen vervangen door Nuni Omot.

De wedstrijd om de Supercup ging verloren tegen Landstede Hammers en ook het verdere verloop van het seizoen bleek moeizaam. In maart 2020 werd de competitie stilgelegd en beëindigd door corona. ZZ Leiden stond op dat moment 4e in de ranglijst. Ook de bekercompetitie werd niet met een winnar afgesloten. Leiden behaalde wel de 2e ronde van de FIBA Europe Cup waar het moest afleggen tegen sterke teams uit Turkije en Rusland.

Geert Hammink werd binnengehaald als nieuwe coach, met Stefan Philipsen als assistent. Worthy de Jong, Marijn Ververs en Troy Koehler bleven behouden voor de club. Luuk van Bree en Emmanuel Nzekwesi waren de Nederlandse aanwinsten. Vanuit de jeugd stroomden Romano Sibilo, Mees van ’t Hoff, Kevin Jonathan, Jamayro de Windt en Max Pikaar in. Met drie Amerikanen (Desure Buie, B.J. Stith en Michael Finke) werd aan het seizoen begonnen. Na twee wedstrijden werd de stekker vanwege corona uit de competitie getrokken. In januari werd een nieuwe competitie opgezet. Alle ploegen zouden één keer tegen elkaar spelen en daarna volgde een splitsing i Elite A  en Elite B. Alle wedstrijden wel zonder publiek.

Buie en Stith maakten dat niet meer mee. Zij werden vervangen door Carrington Love en Giddy Potts. Eind januari vertrok Love. Zijn plaats werd ingenomen door Riley LaChance. Een maand later kwam Nick King de ploeg versterken. Zorg en Zekerheid Leiden was op dreef en won de eerste acht wedstrijden van de opnieuw gestarte competitie, wat een evenaring betekende van het clubrecord van Paul Vervaeck betekende. Eind april sloot Zorg en Zekerheid Leiden de competitie als eerste af.

Na een bekerweek, waarin Zorg en Zekerheid Leiden verrassend onderuit ging tegen de latere winnaar van de DBL Cup Basketbal Academie Limburg, begonnen de play-offs. Basketbal Academie Limburg werd nu wel twee keer verslagen. In de halve eindstrijd was er een derde wedstrijd nodig tegen Landstede Hammers. In de finale werd met 3-0 gewonnen van Heroes Den Bosch, dat in het reguliere seizoen wel drie keer van de Leidse ploeg had gewonnen. Vooral in de eerste, met 112-87 gewonnen, wedstrijd maakte Zorg en Zekerheid Leiden veel indruk.

Emmanuel Nzekwesi grossierde in het reguliere seizoen in prijzen. Hij werd uitgeroepen tot MVP, Rookie van het jaar, Statistical MVP en maakte deel uit van het All*Star Team, All Defense Team en het All Rookie Team. Worthy de Jong werd uitgeroepen tot Defensive player of the Year. Riley LaChance werd gekozen tot beste zesde man, terwijl Geert Hammink werd uitgeroepen tot Coach van het jaar. Worthy de Jong werd gekozen als MVP van de play-offs.

Geert Hammink bleef aan als coach en kreeg Martin Houwaard als assistent. Jamayro de Windt, Marijn Ververs, Worthy de Jong, Kevin Jonathan, Mees van ’t Hoff en Luuk van Bree bleven aan. Nieuw aangetrokken werden Maarten Bouwknecht, Jhonathan Dunn, Arunas Mikalauskas, Einaras Tubutis, Asbjørn Midtgaard en Quincy Tjon Affo. Gedurende het seizoen zou jeugdspeler Lucas Kruithof aanhaken. In februari werd ook Peter Olisemeka nog aan het team toegevoegd.

Voor de start van de BNXT League (Nederland en België waren dan eindelijk samengekomen) was het meteen druk voor Zorg en Zekerheid Leiden. De wedstrijd om de BNXT SuperCup ging verloren tegen Filou Oostende, maar de Nederlandse SuperCup was tegen Basketbal Academie Limburg een prooi voor Zorg en Zekerheid Leiden. Tussendoor probeerde de Leidse ploeg zich te plaatsen voor de Basketball Champions League. Van Belfius Mons-Hainaut, waar Nzekwesi was neergestreken, werd in de slotfase gewonnen, maar Tsmoki Minsk was in de volgende kwalificatieronde net even te sterk.

In de Domestic League – het Nederlandse deel van de BNXT League – wist Zorg en Zekerheid Leiden 17 van de 20 wedstrijden te winnen. In de cross border fase boekte de Leidse ploeg zes zeges in tien wedstrijden tegen Belgische formaties. Ook het ongenaakbaar geachte Oostende kreeg dik klop in de Vijf Meihal. In het Nederlandse bekertoernooi kwam Zorg en Zekerheid Leiden in de halve finale net te kort tegen Heroes Den Bosch.

Tussendoor zette Zorg en Zekerheid Leiden een imposante reeks wedstrijden voor de FIBA Europe Cup neer. In de eerste groepsfase ging de ploeg, met als tegenstanders Iraklis (Griekenland), Mornar Bar (Montenegro) en Bahcesehir College (Turkije), als tweede door. In de tweede groepsfase stuitte de Leidse ploeg op medi Bayreuth (Duitsland), Legia Warschau (Polen) en Parma Perm (Rusland). Door vijf van de zes wedstrijden te winnen, eindigde Zorg en Zekerheid Leiden als groepswinnaar. In de kwartfinale over twee wedstrijden werd afgerekend met Hakro Merlins Crailsheim. Uiteindelijk was de halve finale tegen Bahcesehir College het eindstation.

In de Nederlandse play-offs werd met 3-0 afgerekend met Landstede Hammers. In de finale kwam Zorg en Zekerheid Leiden met 2-1 voor te staan tegen Heroes Den Bosch, maar de twee laatste duels gingen verloren.

Meer succes was er in de play-offs van de BNXT League. Tegen Leuven Bears, de ploeg van Eddy Casteels, werd in de thuiswedstrijd een achterstand van 14 punten recht getrokken. In de halve finale werd twee keer gewonnen van Filou Oostende. In de eindstrijd werd Donar ook twee keer verslagen, al moest de Leidse formatie in de beslissende thuiswedstrijd nog wel een achterstand van 18 punten goedmaken. Worthy de Jong werd in zijn allerlaatste wedstrijd voor Zorg en Zekerheid Leiden uitgeroepen tot MVP van de BNX play-offs.

Ook bij de reguliere seizoenprijzen was het raak voor Worthy de Jong. Hij werd uitgeroepen tot Defensive player of the Year en Dutch player of the Year. Geert Hammink werd gekozen als beste coach in het Nederlandse deel van de BNXT League. In de MVP-verkiezing eindigde Asbjørn Midtgaard als derde. De Deense center werd wel opgenomen in het BNXT Dream Team.

Wie had verwacht dat Zorg en Zekerheid Leiden aan het einde van het seizoen de drie grote prijzen in de wacht had gesleept, zou voor gek verklaard zijn. Er was in de zomer een coach aangetrokken (Robert Stelmahers), die nog geen maand later bij het Tsjechische Nymburk tekende en dus niet naar Leiden zou komen. Pas kort voor de start van het seizoen werd in Doug Spradley (begin jaren 90 nog spelend in Nederland) aangetrokken als hoofdcoach. Hij zou geassisteerd worden door Jan Stalman, overgekomen van Donar, en Martin Houwaard.

Marijn Ververs tekende voor drie seizoenen bij, Luuk van Bree en Maarten Bouwknecht voor twee seizoenen. Van Den Helder Suns werd Stan van den Elzen voor twee seizoenen gecontracteerd. Erikas Venskus was een nieuw product uit Litouwen. Op voorspraak van Stelmahers was Szymon Wojcik aangetrokken, maar nog voor de start van het seizoen nam Zorg en Zekerheid Leiden afscheid van de Pool. De selectie werd aangevuld met de Amerikanen Deion Hammond, Thomas Rutherford en Wesley Alcegaire. Als vervanger van Wojcik werd Roeland Schaftenaar binnengehaald.

Door de korte voorbereiding slaagde Zorg en Zekerheid Leiden er niet in zich te plaatsen voor de FIBA Europe Cup. In de groepsfase van de voorronde werd in Cholet na winst op het Poolse Slupsk verloren van de latere finalist Cholet. Het vizier kon dus op de competitie en de beker worden gericht.

Zorg en Zekerheid Leiden begon aarzelend aan de nationale competitie. Na drie zeges volgden nederlagen tegen Heroes Den Bosch en Landstede Hammers. Daarna begon de ploeg beter te draaien en volgden zes overwinningen op rij, waaronder zowel uit als thuis tegen Donar. Begin januari nam Zorg en Zekerheid Leiden afscheid van Wesley Alcegaire. De Amerikaan werd vervangen door David Collins. Omdat het lang duurde voor zijn werkvergunning rond zou zijn, keerde Worthy de Jong voor vier competitieduels en twee bekerwedstrijden tijdelijk terug. Zorg en Zekerheid Leiden wist zich in deze periode via Donar te plaatsen voor de finale van het Nederlandse bekertoernooi.

In het restant van de nationale competitie werd er nog verloren van Heroes Den Bosch, Feyenoord en Yoast United, waardoor Zorg en Zekerheid Leiden zich, achter het ongeslagen Heroes Den Bosch, plaatste voor de Elite Gold. Daarin behaalde de Leidse formatie een 50% score door twee keer te winnen van Charleroi en Limburg United en één keer van Filou Oostende. Tussendoor werd de bekerfinale afgewerkt. In Zwolle werd Landstede Hammers in een spannende confrontatie met 70-72 verslagen. In elk geval was er dus één prijs voor Zorg en Zekerheid Leiden.

Daarbij zou het niet blijven. In de nationale play-offs werd afgerekend met Aris Leeuwarden, waardoor Zorg en Zekerheid Leiden in de finale tegen Donar moest spelen. De eerste vier wedstrijden werden steeds gewonnen door de bezoekende ploeg, met als gevolg dat wedstrijd 5 de beslissing moest brengen. Met nog 2’41 minuten te gaan, stond Zorg en Zekerheid Leiden in de Vijf Meihal met 16 punten achter. Normaal gesproken game over, maar niet voor Zorg en Zekerheid Leiden. Luuk van Bree schoot ineens vanuit alle standen driepunters raak en Lucas Kruithof ontregelde de aanval van Donar. In het eindsignaal werd er bij een stand van 80-81 een fout gemaakt op Thomas Rutherford. De Amerikaan, die tot MVP van deze play-offserie werd uitgeroepen, benutte beide vrije worpen en bezorgde Zorg en Zekerheid Leiden daarmee het vijfde landskampioenschap uit de historie.

In de BNXT play-offs stroomde Zorg en Zekerheid Leiden in de halve finale in. Daarin werd in twee wedstrijden afgerekend met Charleroi. In de finale was Filou Oostende de tegenstander. In de Belgische kustplaats werd wedstrijd 1 met 66-79 gewonnen. Op zondag 11 juni kon Zorg en Zekerheid Leiden de BNXT-titel prolongeren. Het was erg heet in de Vijf Meihal en Oostende dreigde om niet te spelen. Dat gebeurde uiteindelijk wel. De kampioen van België wist met 63-78 de serie gelijk te trekken. Twee dagen later moest in Oostende dus de beslissing vallen. Zorg en Zekerheid Leiden stond bij rust voor (43-52), maar raakte in het derde kwart even weg kwijt. Filou Oostende nam een 64-57 voorsprong. Marijn Ververs en Roeland Schaftenaar namen vervolgens het heft in handen en leidden Zorg en Zekerheid Leiden naar een 80-91 overwinning. Op basis van de statistieken werd David Collins uitgeroepen tot MVP van de finaleserie.

In het tweede jaar van het bestaan van de BNXT League ging het kampioenschap opnieuw naar Zorg en Zekerheid Leiden. Een fantastische afsluiting van het seizoen, dat aanvankelijk als een tussenjaar werd beschouwd.