Zorg en Zekerheid Leiden - Basketball Academie Limburg

U24 kansloos in finale DTL

Het U24-team van Zorg en Zekerheid Leiden is er, evenals vorig jaar, niet in geslaagd om in eigen hal de hoofdprijs te pakken van de Dutch Talent League. Was in het seizoen 2015-16 Shoeters Den Bosch te sterk (54-58), dit keer was Basketball Academie Limburg (BAL) een flinke maat te groot voor de Leidse ploeg: 49-70.

Met name in de tweede helft had de thuisploeg weinig in te brengen tegen de Limburgse formatie, waarvan op één na alle spelers het afgelopen reguliere seizoen mee hebben gespeeld in het DBL-team van BSW Weert. Zes man hebben zelfs in vrijwel alle wedstrijden minuten gemaakt. Het grote verschil in eredivisie-ervaring (totaal ruim 3500 tegen iets meer dan 900 minuten) kwam vooral in de tweede helft tot uiting. Was het bij de rust nog een wedstrijd (28-32), in het derde en vooral in het vierde kwart was het eigenlijk alleen nog maar BAL dat bepaalde wat er in de gezellig bezette Vijf Meihal (een kleine duizend toeschouwers) gebeurde.

Zorg en Zekerheid Leiden speelde in de eerste helft best aardig, maar kreeg in de laatste seconden van zowel het eerste als het tweede kwart een ‘tikkie’. Het was Roel Aarts die de eerste periode afsloot met een heel ver noodschot, dat echter keurig binnen plofte voor 12-12. ZZ Leiden verdiende beter, al was het maar vanwege de driepunters van Jan Driessen en Twan Polman. De echte liefhebbers smulden vooral van de no-look pass van Rens Butter op Driessen.

Zorg en Zekerheid Leiden startte goed in het tweede kwart. Een drietje van Floris Versteeg, die overigens niet met het team in de reguliere competitie en de halve finales van de Final-4 speelde, een score van Marijn Ververs gevolgd door twee punten van Versteeg na een steal zorgden voor 19-12. De ‘Limburgse’ tribune werd er even stil van. ZZ Leiden bleef aan de goede kant van de score tot aan de laatste twee minuten voor de rust.

Bij 28-22 riep coach Richard den Os zijn mannen even naar de kant om duidelijk te maken dat er voorzichtig moest worden gespeeld om het voordelige verschil mee te kunnen nemen naar de kleedkamer. Maar het tegendeel gebeurde. Na een score van Daan Rosenmuller maakte Versteeg een onnodige en domme onsportieve fout en die kostte Leiden uiteindelijk vijf punten: twee rake vrije worpen en een driepunter. Die bom was van Roel Overbeek, die bijna in de buzzer nog een keer scoorde. Daardoor ging niet ZZ Leiden, maar BAL met een voorsprong naar de catacomben: 28-32.

Een tegenvaller voor de thuisploeg, maar het was natuurlijk nog altijd een wedstrijd. En dat bleef het ook in het derde kwart heel lang. Toch werd langzaam maar zeker duidelijk dat de Limburgse ploeg beter was. Leiden kreeg steeds meer moeite met de press van BAL en zelf in de verdediging steeds meer moeite kreeg tegenstander uit de buurt van de ring te houden. Dat ging ten koste van veel fouten (over de hele wedstrijd 32 tegen 18). Het was vooral Matthew van Tongeren, die Leiden de das om deed. Hij maakte in het derde kwart elf punten en zette daarmee zijn ploeg op het kampioensspoor. Na drie kwarten was het 40-52.

Bij zo’n stand moet je snel terugkomen om nog een kans te maken. Dat lukte ZZ Leiden niet. Den Os moest al na twee minuten in een time-out vluchten, toen BAL via Roel Aarts en een drietje van Akeel Eduardo op 40-57 was gekomen. Maar de ploeg kon niet meer brengen wat nodig was. Er werd in de eerste zeven minuten van het vierde kwart zelfs geen punt gemaakt. Pas met de klok op 3:10 zorgde Okke Hoonhout voor de eerste Leidse punten in het laatste kwart.

Op dat moment was het al lang en breed feest bij de Limburgse aanhang en ook op de spelersbank, al probeerde coach Radenko Varagic zijn ploeg scherp te houden tot het allerlaatst. Maar ook hij wist natuurlijk dat er niets meer kon gebeuren. Het einde kwam bij 49-70 en daarmee sloot Varagic een bijzonder seizoen af: laatste in de DBL en eerste in de DTL. Het eerste was voorspelbaar, het tweede dik verdiend en terecht.