Bericht
Tajinder Lall: ‘Natuurlijk hoor ik de fans’
Tajinder 'TJ' Lall, geboren en getogen in Ontario, Canada, heeft zijn weg gevonden naar Nederland als forward bij Zorg en Zekerheid Leiden. Met een achtergrond in boksen en een passie voor basketbal verkent hij niet alleen het Nederlandse spel, maar ook de cultuur. Zijn verhaal is er een van groei, aanpassing en ambitie.
Door: Ruud Fray
Cambridge, Paris, Ajax, London, Waterloo, Shakespeare – een bonte verzameling namen die erg West-Europees aandoen. Wat ze gemeen hebben? Het zijn steden of stadjes in het zuiden van de Canadese provincie Ontario waar TJ Lall opgroeide. Wie aan Canada en sport denkt, komt onherroepelijk uit bij ijshockey, en de echte kenner noemt dan direct Canada’s grootste sporter ooit: Wayne Gretzky. Ongetwijfeld een jeugdheld van de kleine TJ, zou je zeggen. Nee dus. Geen posters van ‘The Great One’ in zijn kinderkamer, hoogstens in zijn verzameling sportplaatjes zoals kinderen die overal ter wereld verzamelen. Lall groeide op in een echte sportfamilie. Zijn broer deed aan worstelen en zijn vader beoefende (kick)boksen. TJ zocht het meer in het traditionele boksen en was talentvol. Op zijn veertiende werd hij zelfs nationaal kampioen. Basketbal speelde hij met zijn vrienden op straat, en dat bleek zijn roeping. Hij hing zijn bokshandschoenen aan de wilgen, koos voor basketbal en werd jaarlijks beter en veelzijdiger. Hij speelde voor diverse Canadese colleges en uiteindelijk voor de Niagara River Lions bij de legendarische en schitterende Niagara-watervallen.
Japan
Zijn carrière buiten Canada begon in Japan, waar een bevriende coach werkte en hem uitnodigde: “Mijn eerste buitenlandse avontuur, en dat nog wel in een land met een totaal andere cultuur. Met mijn six-six (zes voet en zes inches, 2.01 meter) val je natuurlijk op als je onder de mensen komt. Hier veel minder. De Nederlanders zijn toch het langste volk ter wereld? Het lastigste daar was dat vrijwel niemand Engels spreekt. Dan heb je eigenlijk alleen contact met medespelers, en dat is niet altijd even leuk. Dat is hier gelukkig anders”, aldus TJ.
Na Japan speelde Lall een jaar bij de Leicester Riders om daarna een contract voor een jaar te tekenen bij ZZ Leiden. Het gaat redelijk, naar eigen zeggen, maar de 28-jarige forward kan nog niet zijn echte niveau laten zien: “Er wordt hier echt anders gespeeld dan ik gewend ben. Het is hier veel fysieker en het gaat meer om het team. De bal gaat hier veel sneller rond. Aan de andere kant van de oceaan is het individu belangrijker. De verschillen zijn groter dan de mensen denken. Het vraagt aanpassingen van de spelers die hier komen ballen.”
Oude gebouwen in het prachtige centrum
Enorm grote cultuurverschillen ziet hij (nog) niet met zijn geboortegrond. Hij weet vermoedelijk nog niet dat wij Hollanders altijd precies om zes uur willen eten, dat we bij een verjaardag in een grote kring zitten waarbij iedereen gefeliciteerd wordt, of dat wij een rauwe vis met het hoofd achterover onze keel laten binnenglijden. Hij heeft zich wel verbaasd over de enorme hoeveelheid fietsen en de mooie fietspaden. Nee, een fiets heeft TJ nog niet: het is de auto of lopend naar de hal en stad. Een stad die hij trouwens bewondert om de oude gebouwen in het prachtige centrum met zijn vele grachten. Een vet compliment voor TJ dat hij het woord ‘grachten’ prima kan uitspreken. Verder is zijn kennis van de Nederlandse taal beperkt tot het woord ‘lekker’. Nog wat weinig, maar het is een begin. Wat ook niet helpt bij het leren van het Nederlands, is dat vrijwel iedereen in meer of mindere mate Engels spreekt, en de Amerikanen en dus ook Canadezen het Nederlands amper nodig hebben.
Muhammad Ali
Met wie zou Lall graag eens een hapje willen eten? Het boksbloed kruipt waar het niet gaan kan, en de figuur waar hij bewondering voor heeft, is Muhammad Ali. “Hij was de beste bokser aller tijden, maar qua persoonlijkheid had hij ook heel wat in zijn mars. Hij weigerde te vechten in Vietnam, was een persoon die streed tegen racisme en hield vast aan zijn ideeën ondanks tegenwerking van de autoriteiten.” Een goede keuze. Ouderen onder ons weten dat half Nederland in het holst van de nacht in pyjama naar Ali’s gevechten keek. De keuze van de basketballer voor het restaurant zal vermoedelijk een Indiaas etablissement zijn. Die keuken kan hij zeer waarderen. Tapas zullen het niet worden, want deze culinaire wondertjes zijn hem onbekend. Na goed getafeld te hebben nog even een bioscoopje pikken. Naar Interstellar bijvoorbeeld. Pech voor degene die achter hem zit natuurlijk. Daar is zijn lengte (voor anderen) een nadeel. Voor hem en andere lange mensen, of ze nou basketballer zijn of niet, is het lastig vliegreizen te maken. Zonder extra beenruimte zitten de slachtoffers klem als een sardine in een blik. Ook achterin een auto zitten is geen pretje. Daar schiet TJ nog een ander verschil met Canada te binnen: “Versnellingen! Dat is best aanpassen als je je hele leven in een automaat gereden hebt.”
Fans geven iets extra’s
Laten we maar met ZZ afsluiten. Ja, tijdens de wedstrijd is hij zich zeer bewust van het publiek en met name van het in blauw gestoken luidruchtige deel. “It gives us for sure something extra.” Doorgaan met herrie maken is dus het parool. De fans kunnen een zich steeds verbeterend team verwachten. “Absoluut, samen met de coach werken we aan de chemie en het samenspelen. We groeien nog steeds, al zijn er ook dipjes. En wat ik al zei: alle buitenlandse spelers moeten wennen aan de Nederlandse manier van spelen. Daar wen je niet in een paar maanden aan. Geloof me, het wordt allemaal nog een stuk beter.” Daar houden we ons natuurlijk aan vast en laten we hopen op nog vele zeges met een excellerende Tajinder Lall.
