Bericht
Hoe is het toch met …. Kasper Averink?
In de komende weken zullen er op deze website diverse verhalen verschijnen, uiteenlopend van statistiekenlijstjes, oude interviews uit In The Paint en een zoektocht naar wat er van een bepaalde speler terecht is gekomen. Natuurlijk zal het niet ontbreken aan nieuws in verband met de vorming van het team voor de aankomende competitie. In deze editie zijn we in gesprek gegaan met Kasper Averink.
Hoe heeft je basketballoopbaan qua clubs eruit gezien?
Ik ben in mijn jeugd, toen ik 6,5 jaar was, begonnen bij BS Leiden. Daar heb ik tot mijn 18e gespeeld. Toen vertrok ik richting Slowakije om mijn professionele debuut te maken. Na kampioen te zijn geworden en een mooi debuutjaar, kreeg ik een contract aangeboden om bij mijn 'thuis cluppie’ in Leiden te spelen, voor Zorg en Zekerheid Leiden. Dat aanbod heb ik uiteraard geaccepteerd en heb vier mooie en leerzame jaren in Leiden gehad. Toen verruilde ik Leiden voor Weert, waar ik een mooie start. Helaas werd die goede start onderbroken door een blessure. Met kerst liep ik een zware knieblessure op, waar ik uiteindelijk twee jaar mee heb geworsteld (verkeerde diagnose en een ongeslaagde operatie). In die tijd heb ik ook kort bij Feyenoord Basketball, toen nog Rotterdam Basketball, gespeeld. Dat was van korte duur doordat de knie nog niet goed was en ik wederom een operatie moest ondergaan. In mijn herstel ben ik uitgenodigd om met het 3X3 Nederlands Team mee te trainen om in shape te komen, en sindsdien ben ik verknocht aan 3X3 basketball.
Hoeveel jaar heb je bij Zorg en Zekerheid Leiden gespeeld?
Van mijn 14e tot 18e in de ZZ jeugd en vier jaar bij ZZ Leiden heren.
Van wie leerde je het meest bij ZZ Leiden en waarom?
Ik heb bij ZZ veel goede coaches gehad, zowel in de jeugd als in mijn professionele jaren. Ze hebben allemaal een specifieke bijdrage geleverd aan de speler en persoon die ik nu ben en daar ben ik ze zeer dankbaar voor. Ik zou niet kunnen zeggen van wie ik het meest heb geleerd in mijn professionele jaren bij ZZ Leiden, maar Toon van Helfteren heeft mij bijvoorbeeld verdedigend en mentaal erg gesterkt. Waarom? Omdat verdedigen bij hem bovenaan het lijstje stond. Als je dat niet goed genoeg deed, speelde je simpelweg niet. Mentaal ben ik in deze jaren erg verbeterd omdat ik moest vechten voor mijn minuten en alles moest verdienen. Bij Eddy Casteels heb ik mijn aanval, en dan vooral playmaking skills en fundamentals, ontzettend verbeterd. Casteels speelde een meer aanvallend georiënteerde speelstijl, waarin ik ook met iets meer vrijheid en creativiteit kon spelen.
Je speelt nu veel 3x3, heb je nog ambities voor 5x5?
Ik heb mij sinds vorig jaar volledig gericht op het 3X3 basketball. Dit had een aantal redenen. Een daarvan is dat het gewoon heel moeilijk te combineren is met een 5x5 carrière. Als je beide doet, zou dit betekenen dat je rechtstreeks vanuit je 5x5 seizoen, met zelfs een beetje overlap, naar je 3x3 seizoen zou gaan. En dan daarna gelijk weer beginnen met 5x5. Dat houdt je lichaam (en zeker mijn knie) niet lang vol. Daarbij is 3x3 basketball een heel ander spelletje, speel je het met een iets kleinere bal en ben ik van mening dat het elkaar niet versterkt. Je traint andere gewoontjes, het spel heeft een anders soort ritme en snelheid én het vergt ook een ander soort conditie. Ik ben iemand die zich volledig wil kunnen focussen op wat ik doe, en 3x3 en 5x5 zou betekenen dat ik mijn energie en focus zou moeten verdelen.
Had je met 3x3 ook een olympische droom? In hoeverre heeft de coronacrisis deze droom verstoord?
De Olympische Spelen halen is zeker een droom van mij. De coronacrisis heeft ervoor gezorgd dat alles nu even on hold staat en de Olympische Spelen een jaar zijn uitgesteld. Een behoorlijke verstoring, maar dat is voor iedereen nu even zo. In die zin staan we gewoon allemaal gelijk, moeten we allemaal omgaan met de gevolgen van deze crisis en moeten we geduldig zijn. Op dit moment betekent dit dat ik veel thuis train en mijzelf in een zo goed mogelijke shape probeer te houden. Ik kan in ieder geval niet wachten op groen licht vanuit de overheid:).
Je richt je ook op je maatschappelijke carrière, wat doe je zoal?
Sinds ik ben begonnen met het spelen van 3x3 basketball, is mijn maatschappelijke carrière in een stroomversnelling gekomen. Het 3x3 seizoen is in de zomermaanden, dit gaf mij de kans om een studie sportpsychologie te volgen en daarnaast, zoals dat mooi heet, als sociaal maatschappelijk ondernemer in de sport actief te zijn. Dit houdt in dat ik een bedrijfje heb, waarvan het doel is om zoveel mogelijk kinderen, jongeren én ouderen aan het sporten (en vooral basketballen) te krijgen. Veel basketbal clinics, workshops en lessen op scholen dus. Ook ben ik samen met Richard den Os in Leiden bezig om ‘Walking Basketball Leiden’ van de grond te krijgen. Dit is een basketbal vorm voor 55+ers waarbij ze niet mogen rennen en springen. Alleen lopen dus, maar nog belangrijker dan het sporten, is het sociale contact dat de ouderen opdoen wanneer ze met elkaar sporten en daarna samen een bakkie doen in de kantine. De lopende variant bleek in het voetbal en andere sporten al een groot succes te zijn, momenteel zijn er al meer dan 100 clubs voor ouderen opgericht in Nederland.
Deze stroomversnelling op maatschappelijk vlak is voor een groot deel te danken aan het DNA van 3x3 basketball, dat een 'non-coaching' en 'player driven’ sport is. Het vereist persoonlijke eigenschappen als eigenaarschap, verantwoordelijkheid, reflecteren op eigen gedrag en het durven coachen van elkaar. Met de stichting 3X3 Unites proberen wij deze ‘life skills’, die nodig zijn op het 3x3 veld, te vertalen naar het hedendaagse leven waar ze minstens even hard nodig zijn. Ik ben sinds 1,5 jaar werkzaam bij de deze stichting.
