Zorg en Zekerheid Leiden-Aris Leeuwarden

ZZ Leiden opnieuw in de bekerfinale!

LEIDEN - Zorg en Zekerheid staat voor de derde keer in vijf jaar tijd in de finale van de strijd om de Nederlandse beker. Na het winnen van de beker in 2010 en 2012 heeft het nu in 2014 opnieuw een finaleplaats te pakken. Na de 78-78 in Leeuwarden was Leiden in de Vijf Meihal nu met 78-63 te sterk en dat had het vooral te danken aan drie spelers die een goed niveau haalden woensdagavond: Worthy de Jong, Kevin Thompson en de man van de wedstrijd Mike Schachtner.

Leiden startte uitermate slordig en liet de vlugge Darius Theus vogelvrij doorlopen voor de eerste score van de wedstrijd. Het bleek de aanleiding voor een chaotisch en vaak niet te doorgronden duel. Aris Leeuwarden produceerde daarop ineens twee puddingen, maar mocht aan de lopende band aanvallende rebounds weggrissen onder de ring, waardoor het meerdere malen open lay-ups kreeg om een wat ruimere voorsprong te nemen. Mike Schachtner was vervolgens in eigen persoon verantwoordelijk voor het in de wedstrijd spelen van Leiden. 

Zorg en Zekerheid Leiden kwam 4-10 achter, maar een bom van Schachtner gaf vertrouwen. Aris Leeuwarden nam een time-out, maar Leiden liet zich even niet meer afstoppen. Weer Schachtner, Worthy de Jong met een fantastische coast-to-coast score en Sean Cunningham brachten de eerste Leidse voorsprong op het bord. Het tiende punt al van de uitstekende Schachtner en een score van Kherrazi op aangeven van De Jong die daarvoor een lekker block had geplaatst bracht de thuisploeg na tien minuten ineens op 20-12 en was alleen het feit dat het al acht aanvallende rebounds had weggegeven nog even een zorg.

Daarbij werd direct met weemoed terug gedacht aan een grote Leidse held van weleer, Seamux Boxley. De Amerikaan heeft in Oekraïne even geen club meer na de ongeregeldheden van de afgelopen tijden en had eindelijk de tijd om afscheid te nemen van het publiek dat hem zo na aan het hart ligt. Een staande ovatie en mooie woorden van Marcel Verburg vielen hem terecht ten deel in een helaas wel erg korte huldiging. 

Maar Leiden heeft nu Kevin Thompson en ook die begint zijn weg aardig te vinden in de Vijf Meihal. De Amerikaan stond heerlijk te beuken onder het bord en speelde een uitermate sterk tweede kwart in tegenstelling tot Josh Duinker die niet thuis was in de eerste helft. Thompson knokte zich in een mum van tijd naar vijf punten en zes rebounds. Ook Whit Holcomb-Faye begon zich tegen zijn oude ploeg te roeren halverwege kwart twee. Holcomb-Faye maakte zeven punten op rij en de voorsprong was bij 33-25 bemoedigend, al was Toon van Helfteren nog niet helemaal overtuigd. Hij wisselde aan de lopende band en het moet ook gezegd, Leiden kwam niet los van het toch niet heel sterke Aris Leeuwarden.

Dat had vooral te maken met de verdedigende makke bij Leiden. De bezoekers bleven onder de eigen ring heel veel rebounds wegpakken en dat gaf Aris simpelweg ook meer schotpogingen. Toch was het grootste verschil in de wedstrijd bereikt bij rust. Een tip-in op een gemiste vrije worp van Holcomb-Faye van Duinker bracht de stand bij de thee op 41-32 en dat was gezien de krachtsverhoudingen op het veld een reële tussenstand.

Nadat ook de gymnasten van Groen-Wit hun kunsten hadden vertoond tot groot enthousiasme van het Leidse publiek, startte Zorg en Zekerheid Leiden ook het tweede deel van de wedstrijd onstuimig en chaotisch. In vijf minuten tijd was de opgebouwde voorsprong dan ook als sneeuw voor de zon verdwenen en kon Leiden weer van voor af aan beginnen. De beste Friese speler Stephen Lumpkins, Dexter Hope met een bom, weer Lumpkins en een drietje van Tim Kamczyc nivelleerden de score na 25 minuten weer volledig. Daar tegenover stelde Leiden alleen de eerste rake driepunter van Sean Cunningham.

Een hookshotje van Duinker en een bom van weer Schachtner brachten Aris toch weer even in een time-out bij 49-44. Hoe het ging, ging het, maar Leiden liep stukje bij beetje weer wat verder weg in een niet te analyseren wedstrijd. Kherrazi profiteerde van goed werk van Duinker, maar weer was Aris razendsnel terug. Een dramatische pass van de toch al niet erg goed spelende Cunningham verdween in Friese handen en Holcomb-Faye maakte een onhandige fout – zijn vierde - op Nathan Healy die al lang niet meer te achterhalen was. Omdat ook Schachtner weer de bal inleverde kon Jan van der Kooij op slag van het derde kwart zelfs nog 55-54 maken en was er weer een voorsprong weggegeven.

En het werd nog erger. Tjoe de Paula schoot zelfs 55-56 binnen en voor het eerst sinds lange tijd stond ineens Leeuwarden virtueel weer in de finale van de Nederlandse beker. Cunningham werkte die achterstand gelukkig weer weg, maar het baarde wel zorgen. Het was daarbij jammer dat de hal niet lekker vol zat om Leiden een massaal hart onder de riem te steken. Blijdschap was er wel toen Thompson na de slechtste drie minuten van de wedstrijd een score met bonus maakte. Het leek even voor wat opschudding te zorgen, maar nu weer twee gemiste vrije worpen van Holcomb-Faye hielden de bezoekers in de wedstrijd.

Het is dat Aris het ineens even helemaal kwijt was, waardoor Leiden met de schrik vrij kwam. Daarom kon Worthy de Jong bijna eigenhandig met zijn energie de definitieve genadeslag teweeg brengen. Twee keer mocht hij succesvol naar de vrijeworplijn, waarna hij ook nog een lekkere steal pakte. Een tip-in van Cunningham was het gevolg, waardoor het ineens 66-57 was. En Leeuwarden was geslagen. Geen fatsoenlijke aanval kwam er meer uit en de ploeg van Tom Simpson kreeg geen vat meer op het spel van twee van de beste mensen aan Leiden-kant De Jong en Thompson.

Toen ook de derde die een goed niveau haalde, Mike Schachtner, zijn vierde bom dropte, was het bij 71-59 wel gebeurd. Aris probeerde het nog wel met fouten, maar dat haalde niets meer uit omdat Schachtner ook in dat opzicht foutloos bleef. Een 23-9 kwartstand was het gevolg. Daarop was de reactie door het over het geheel genomen slappe spel wat lauw op het bereiken van de finale, maar is dat toch gewoon weer een uitstekende prestatie van Leiden, zo voor de derde keer in vijf jaar tijd.