GasTerra Flames-Zorg en Zekerheid Leiden

Het doek valt voor ZZ Leiden

GRONINGEN - Zorg en Zekerheid Leiden deed wat het kon en bleef strijden tot het bittere eind, maar GasTerra Flames was uiteindelijk gewoon sterker over vijf wedstrijden. De 2-0 tussenstand was fantastisch, maar aan het einde van de rit moest Leiden nog zonder Mohamed Kherrazi zijn meerdere erkennen in het bredere team van Groningen. Het werd 76-62 en dus is het seizoen voor Leiden voorbij.

Daarmee kan Leiden terugkijken op een roerig seizoen, waarin het met beperkte middelen en dus beperkte kwaliteiten wel gewoon de halve finale haalde en daarin tot het uiterste ging en daarbij ook de bekerfinale haalde, waarin het overigens ook moest zwichten voor Groningen. De landskampioen is onttroond, maar wel met het hoofd omhoog en de borst vooruit, om volgend jaar weer sterker terug te komen in de Vijf Meihal.

In een bomvolle en zeer sfeervolle MartiniPlaza opende Leiden net als in wedstrijd vier met een driepunter van Mike Schachtner. Die binnenkomer was helaas niet al te veel waard, want een paar aanvallen later was het alweer 7-3, alvorens Whit Holcomb-Faye vanaf de vrije worplijn wat terugdeed. Leiden kwam niet echt lekker in de wedstrijd, omdat het wat te veelvuldig de bal kwijt raakte, waardoor de thuisploeg meer schotpogingen kreeg. Alhoewel niet heel efficiënt, liep Groningen wel langzaam weg van Leiden in de eerste tien minuten. Het werd nog 11-11 door een hele lekkere score met bonus van Worthy de Jong, maar Zorg en Zekerheid Leiden kwam in de beginfase niet onder de druk uit.

DeJuan Wright kwam in de problemen en raakte lucht in een uiterste schotpoging, waar aan de andere kant Jessey Voorn wel uitermate nuttig was voor Groningen. Met twee prachtige bommen van zijn hand was het na kwart één toch 20-12. En het schotpercentage daalde met rasse schreden, waardoor het kleine reboundoverwicht in Leids voordeel (8 om 12) niet werd uitgebuit. De sfeer en de druk namen ondertussen toe en GasTerra rook bloed. Het liep weg met scores van Jason Dourisseau, Thomas Koenis en Craig Osaikhwuwuomwan, en bij 24-12 moest Leiden uitkijken dat het niet al heel snel werd overlopen door de aanvalsdrang van de thuisploeg.

Bovendien ging Groningen beter rebounden en maakte Ross Bekkering alweer zijn achtste punt met een knappe tip-in voor 26-12. Omdat de uitermate zwakke Josh Duinker vervolgens een simpele lay-up miste en verdedigend eveneens niet bij de les was, was er niemand bij Leiden die aanvallend het voortouw nam om de ploeg op gang te trekken. Alleen Whit Holcomb-Faye deed dat enigszins met zijn inzet, waardoor Zorg en Zekerheid Leiden niet al vroeg op een onoverbrugbare achterstand kwam. Terwijl het in de time-out even flink tekeer ging tussen Kevin Thompson en Holcomb-Faye die elkaar maar niet leken te begrijpen, kreeg Leiden het met veel inzet toch voor elkaar om Groningen ook regelmatig van scoren af te houden.

Maar de ploeg van Toon van Helfteren schoot dramatisch en had daarbij ook weinig geluk. Het is dat het nog 8 op 11 vrije worpen raak mikte op dat moment, anders was het verschil al vroeg ver opgelopen. Thompson maakte 30-18 vanaf de lijn en ook Holcomb-Faye raakte eenmaal. De doordunk van Bekkering voor 32-18 was zonder twijfel de mooiste actie van de eerste helft. Bekkering mocht wederom alles doen wat hij wilde en hem werd geen strobreed in de weg gelegd onder het bord. Hij had echter geen antwoord op de prachtige actie van DeJuan Wright naar de basket, waarbij Wright een fout meekreeg.

En gek genoeg hield Leiden de schade beperkt tot binnen de tien punten in de eerste helft. Met kunst- en vliegwerk en een wat agressievere verdediging was het bij rust 34-26 en was met name het kleine reboundoverwicht nog altijd in Leids voordeel opvallend. Groningen kreeg liefst elf schotpogingen meer in de eerste helft, maar haalde daar dus lang niet alles uit. Vanaf de vrije worplijn (1 op 1 tegenover 9 op 14) bleef Leiden aan het rafelige koord hangen in de MartiniPlaza, waar Groningen natuurlijk het voordeel had van de zesde man.

Waar Van Helfteren in de eerste helft al veelvuldig vroeg om het maken van fouten om de Groningers met de juiste agressie van scoren af te houden, was dat begin tweede helft duidelijk het devies. Zowel Cashmere Wright als Bekkering werd met succes naar de vrije worplijn gestuurd. Beiden misten er één, waardoor Leiden rond de tien punten achterstand bleef hangen. Maar die tactiek was van korte duur succesvol. Sean Cunningham ging kansloos naar de ring na een rake driepunter van Cashmere Wright en Quentin Pryor scoorde met bonus, waardoor Leiden bij 43-28 een time-out nam.

Leiden geloofde er in die fase zichtbaar even helemaal niet meer in. Cashmere Wright scoorde nog maar eens een keer en Mike Schachtner leverde een kansloze pass af in de handen van een tegenstander. Bij 47-28 moest ZZ lijdzaam toezien hoe de MartiniPlaza het feestje alvast bouwde en nam Van Helfteren een time-out om het Groningse moment te stoppen. Dat lukte aanvallend door een fantastische actie van DeJuan Wright na een misser van Schachtner. Hij vloog geweldig in en scoorde met bonus omdat Bekkering in de weg stond. Omdat De Jong daarna knap scoorde en ook foutloos bleef vanaf de vrije worplijn, sloop de twijfel er bij Groningen toch weer een klein beetje in. Cashmere Wright had weinig geluk met zijn inzet, waarna zijn naamgenoot aan de andere kant wel het goede voorbeeld gaf. Daardoor moest Skelin bij 49-37 zijn mannen toch even naar de kant halen.

Vooral De Jong begreep wat er van hem verwacht werd daarna en nam Leiden bij de hand in een uiterste poging nog dichterbij te komen. Het lukte waarbij hij Koenis zijn vierde fout zag pakken en zelf opnieuw scoorde voor 53-43. Twee kansloze pogingen van Cunningham gaven Groningen weer wat lucht en omdat Pryor de trekker wel overhaalde op een voor Flames zeer gewenst moment, had het nog een geruststellende voorsprong na 30 minuten, 59-46. Waar Van Helfteren nog één keer alles vroeg van zijn team, kreeg Zorg en Zekerheid Leiden direct een enorme klap te verwerken omdat Pryor wederom op een geweldig moment een bom dropte.

Daardoor was het direct 62-46 en leek het wel voorbij. Maar Holcomb-Faye dacht daar nog anders over. Met zijn onverzettelijkheid bleef hij scoren en hield hij Leiden aan een zijden draadje. Met zeven punten op rij zorgde hij voor 66-53. Vrije worpen van DeJuan Wright zorgden zelfs voor 66-55 en ruim twee minuten kwam Groningen niet tot scoren. Echter, Dan Coleman raakte een leep turnaround jumpertje en DeJuan Wright produceerde een air-ball waardoor de geplande laatste ultieme comeback een fikse deuk opliep.

En het werd een onmogelijke opgave, mede omdat Leiden met nog vier minuten te gaan in het achterhoofd had dat het slechts 3 op 17 schoot vanachter de driepuntslijn. Daar moest Leiden het dus zeker niet van hebben en omdat Cunningham voor de zoveelste keer niemandsland in draaide, kon Dourisseau tot immense vreugde van het publiek 73-57 maken met minder dan drie minuten te gaan. Van Helfteren eiste van zijn ploeg in de laatste time-out een respectabel afscheid die een regerend landskampioen waardig is. Maar het team viel uiteen en de Leidse koppen bogen diep. Bij 76-62 eindigde het seizoen voor Leiden.

Van Helfteren deed met zijn team wat binnen de mogelijkheden lag en zeker na een 2-0 tussenstand mag Leiden uiteindelijk trots zijn op wat het behaald heeft. Met beperkte middelen en beperkte kwaliteit, zeker nadat Mohamed Kherrazi helaas wegviel voor de laatste twee wedstrijden, heeft Leiden Groningen pijn weten te doen en zijn er volgend seizoen weer nieuwe kansen en nieuwe prijzen te verdelen. De finale gaat tussen de nummers één en twee van de competitie, Groningen en Den Bosch, en dat belooft in ieder geval ook een mooie reeks te worden.