ROTTERDAM - En weer vertrok Zorg en Zekerheid uit het Rotterdamse Topsportcentrum met lege handen. Maar anders dan vorige week, toen Challengers-coach Toon van Helfteren tactisch slim handelde door heel veel druk te zetten op ZZ's enige spelverdeler Vincent Krieger, moest de ploeg van Ivo Boom dit keer veel meer de schuld bij zichzelf zoeken. De wedstrijd ging, kijkend naar de koele cijfers, eigenlijk pas in de laatste twee minuten verloren (77-67), maar had veel eerder in Leids voordeel beslist kunnen en moeten zijn.

Het was namelijk niet de verdienste van Rotterdam dat de thuisploeg zó lang in de wedstrijd kon blijven. Leiden slaagde er niet in om bij een voorsprong van tien punten, die niet alleen halverwege het twee kwart (25-35), bij de rust (32-42), maar ook nog halverwege het derde kwart (35-45) op het scorebord stond, het niet echt lekker spelende Rotterdam de nekslag toe te brengen.

Rotterdam mocht bepaald niet klagen dat het verschil nooit hoger opliep dan tien punten, want de ploeg van Toon van Helfteren had vrijwel nooit controle over het duel. Dat was niet in de laatste plaats de verdienste van ZZ Leiden, dat vooral in de eerste helft goed stond te verdedigen. Rotterdam werd van de basket afgehouden, gedwongen lange aanvallen neer te zetten en moest noodgedwongen de driepunter zoeken. Die viel in de eerste twintig minuten niet (0 op 9), waar Leiden van afstand wél aardig stond te mikken. Wat heet! Zes van de acht schoten van ‘downtown' waren raak en vormden de basis voor het positieve verschil.

Die driepunters vielen ook vaak op cruciale momenten. Bijvoorbeeld van Wilson en Burger, toen Leiden voor de eerste keer een verschil maakte en twee keer (eerst Krieger, daarna Nash), toen Rotterdam was genaderd tot vier punten. Verdedigend werd er ook onder het bord goed gebuffeld door Kuijper en Chiotti. De vraag was natuurlijk andermaal hoe lang de ploeg het zou volhouden.

JS Nash en Nick Curtis waren er weliswaar bij, maar beide spelers zijn nog lang niet helemaal fit. Curtis had na zijn goede optreden in Den Bosch van zondag toch weer een lichte terugslag en de medische staf had Nash liever aan de kant gehouden, maar de Amerikaan voelde zich goed genoeg om het weer te proberen. ‘Ik hoop dan hij af en toe Vinnie een beetje rust kan geven', zei Ivo Boom vooraf.

Maar het werd veel meer, omdat Nash zelf aangaf dat het kon. Uiteindelijk zou hij zelfs bijna 28 minuten spelen. Niet op het niveau dat hij kan halen, maar met tien punten, twee assists en twee steals wel nuttig. Het is te hopen dat hij zichzelf niet heeft overschat en de komende dagen daarvoor de tol moet betalen. JS Nash is, zoals zo veel Amerikanen - ze zijn in Nederland om te basketballen en eigenlijk nergens anders voor - keihard voor zichzelf en wil spelen als het maar even kan. Dat heeft hij vorig seizoen wel bewezen. Maar er zijn natuurlijk medische grenzen, al mag je die best opzoeken.

De Leidse aanhang was bij de voorsprong van tien punten halverwege natuurlijk nog lang niet gerust. Daarvoor ging het in de tweede helft te vaak mis. En als vaker wilde de bal er in de eerste fase na rust niet in. Maar dat deerde ZZ Leiden niet, omdat ook Rotterdam aanvankelijk geen punten maakte. Na vijf minuten was het dan ook pas 3-3 in deel twee.

Leiden moest uiteindelijk in het derde kwart zes punten inleveren (49-53), maar dat was nog altijd geen reden tot ongerustheid. Zelfs de serie blunders die de scheidsrechters - aan beide zijden overigens - maakten (en dat tijdens hun Moment of Fame op Sport1) konden de ploeg niet echt uit zijn evenwicht krijgen. Toch had het verschil op dat moment - en eigenlijk al bij de rust - groter moeten zijn. Er werden te veel slordigheden begaan en met name David Chiotti liet veel te veel punten liggen vanaf de vrije worplijn. Logisch dat Rotterdam hem zocht voor de af en toe noodzakelijke fouten. En met succes, want hij mikte er in totaal maar twee van de tien raak en dat kan natuurlijk niet. Op geen enkele niveau, maar zeker niet in de eredivisie.

Het gevolg was natuurlijk wel dat Rotterdam bij het begin van het vierde kwart zijn prooi in de rug keek. Na twee minuten werd ZZ Leiden bij de kladden gegrepen, al kon Rotterdam het verschil niet onmiddellijk maken, omdat Curtis, Wilson en Nash samen acht van de negen vrije worpen perfect binnenschoten. Even daarna hield Wilson met spannend door met een driepunter het gat van vijf terug te brengen tot twee punten.

Het leek een loepzuivere ‘nailbiter' te gaan worden voor de vierhonderd toeschouwers in het TSC. Maar dat pakte anders uit. Plotseling zette Sullivan Sykes - ten onrechte niet uitgeroepen tot man of the match - keihard zijn handtekening onder de wedstrijd. Zeven punten op rij waren ZZ Leiden te machtig, waardoor het geflatteerd 77-67 werd.

JAN VAN DER NAT  

Meer nieuwsberichten