GRONINGEN - Er zal ook het volgende weekeinde gespeeld worden in de finaleserie tussen Zorg en Zekerheid Leiden en GasTerra Flames. In Groningen werd het zaterdagmiddag 85-73 en dus kan er zondag in Leiden nog geen beslissing vallen.

Wél echter een, zoals de Duitsers dat zo fraai noemen, ‘vorentscheidung’. Wint GasTerra namelijk, dan wordt de kans wel heel groot dat het seizoen 2010-2011 komende zaterdag de archieven ingaat.


Uiteraard wil Zorg en Zekerheid Leiden het zo ver niet laten komen. Je bent de nummer één van de competitie en als je dan al je thuiswedstrijden wint is er geen vuiltje aan de lucht... Massale steun is dus andermaal onontbeerlijk, maar daar zal het vast niet aan ontbreken in de Vijf Meihal.


Optimisten zagen voor gisteren winst in het verschiet voor Zorg en Zekerheid Leiden, zodat het zondag wel even kon worden afgemaakt. Dat was natuurlijk sowieso een té zonnige kijk op het geheel en achteraf moet worden gesteld dat het er eigenlijk ook nooit heeft ingezeten. Nou ja, heel eventjes. De eerste heeft was geëindigd met een offensiefje van Zorg en Zekerheid en direct na de rust scoorden Monta McGhee en Thomas Jackson.


Daardoor was het plotseling 42-36, terwijl halverwege het tweede kwart er een (tenslotte maximaal) verschil van negentien punten (38-19) op het scorebord had gestaan. Maar GasTerra toonde – niet voor het eerst in deze serie – aan slecht met een voorsprong te kunnen omgaan.


Dat tweede kwart was trouwens een draak van een periode. En dat kwam niet door de twee ploegen, maar door de derde colonne in het veld, die de spelers zó vaak naar de vrije worplijn stuurde, dat sommige toeschouwers alleen maar door de herrie in de tent niét in slaap vielen. 24 (!) vrije worpen in tien minuten basketball. Nou, basketball... Kijken naar het groeien van gras is boeiender dat dit.


Het zouden er 24 van de in totaal 93 zijn. Uitgedeeld via 64 (31 om 33 in het ‘voordeel’ van Leiden) persoonlijke fouten. Gelukkig eindigde het kwart positief voor Leiden met driepunters van Terry Sas en Arvin Slagter. De laatste scoorde in de buzzer, nadat Monta McGhee (aanvallend nu wél op dreef met 18 punten) de laatste aanval van GasTerra had onderbroken en de bal op miraculeuze wijze aan Slagter had meegeven.


Dat gaf de Leidse burger moed. En dat was nodig, want het begin was zwak geweest en bovendien gooide GasTerra behoorlijk de vrije worpen raak. Dat zou overigens in het verdere verloop van de wedstrijd zakken tot normaal Gronings peil (63.5 procent), maar in het begin deed het pijn.


Na een lekkere openingszet (driepunter van McGhee) nam GasTerra de leiding en zou die niet meer afstaan. 39 minuten lang liep Zorg en Zekerheid Leiden achter de feiten aan. Aan het einde van het eerste kwart strooide GasTerra nog wat extra zout in de wond met een nooddriepunter van Jason Dourisseau, ruim van eigen helft. Die werd aanvankelijk door arbiter Henk Koorenhof afgekeurd, omdat het schot te laat zou zijn gelost. Maar het is in deze serie bon ton, dat er vervolgens wordt overlegd en er een andere beslissing uitrolt.


Wie er gelijk had zal altijd onduidelijk blijven, maar het was voor Leiden natuurlijk een extra tik, die het verschil op negen punten bracht. Over het tweede kwart willen en zullen we het niet meer hebben en eigenlijk kan ook de rest snel worden afgedaan. De 22-22 stand van het derde kwart zegt eigenlijk al voldoende. Elke Leidse actie werd beantwoord door de thuisploeg. En zo bleef het ook in het resterende deel.


Af en toe was het gaatje negen punten, maar Zorg en Zekerheid slaagde er maar niet in om eens een keertje door te douwen naar zeven of zes, zodat de spanning terug zou keren. Bovendien eiste Matt Bauscher in het vierde kwart de scorende hoofdrol voor zich op met veertien van zijn 21 punten. Tot dan was hij – net als Matt Haryasz – redelijk kort gehouden.


Nu kreeg Bauscher zijn ‘ten minutes of fame’ in dit duel in de schoot geworpen, want de ploeg van Zorg en Zekerheid stond vanaf halverwege het vierde kwart met zeven man op vier fouten en dan kun je niet zo veel meer. Dat kon Jason Ellis nog wel met een keiharde aanvallende fout op Monta McGhee, die vervolgens een fluitconcert kreeg, omdat ‘men’ het idee had dat hij zich aanstelde, toen hij groggy om de grond bleef liggen.


Maar ja, slechts een enkeling heeft het coolpack gezien om de bult op het hoofd van McGhee te laten slinken, laat staan de handvol paracetamol om de hoofdpijn te verdrijven. Het zal de Tovenaar van Leiden er niet van weerhouden zondagmiddag te spelen, nadat hij met de rest van de ploeg tijdens een strandwandeling de kop leeg heeft gemaakt. Klaar voor een nieuwe aanval op GasTerra Flames.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: MARTIJN EGGENS

Meer nieuwsberichten