DEN BOSCH – Drie dagen na het spektakel in de Vijf Meihal stonden Zorg en Zekerheid Leiden en EiffelTowers Den Bosch zondagmiddag weer tegenover elkaar. Nu in De Maaspoort en wéér was Leiden de sterkste: 72-80.

Een belangrijke zege, want onderling is het nu 2-0 in het voordeel van Zorg en Zekerheid Leiden met een positief saldo van twaalf en dat kunnen zaken zijn, die straks bij het bepalen van de uitgangsposities voor de play-offs meetellen.


Het waren mooie dagen voor de Leidse organisatie, want niet alleen deze twee kostbare overwinningen werden in de boeken bijgeschreven, ook de twee oudste jeugdteams wonnen dit weekeinde van EiffelTowers. De U20 (64-87) en de U18 (63-95) maakten gehakt van hun Bossche opponenten.


Bij de grote mannen was dat natuurlijk niet het geval. Kwalitatief zitten Zorg en Zekerheid Leiden en EiffelTowers Den Bosch heel dicht bij elkaar en gaat het in de onderlinge wedstrijden om andere zaken: de onvoorwaardelijke wil om te winnen bijvoorbeeld en spelen met je hart.


En met name het hart van Leiden was zondagmiddag een stuk groter dan dat van Den Bosch. Dat bleek vooral vanaf drie minuten van het einde van het derde kwart, toen Zorg en Zekerheid Leiden via Monta McGhee voor het eerst sinds 0-1 op voorsprong kwam. En hoe! Ruimschoots van NBA-afstand zoefde de bal door het netje en dat was al de vierde driepunter van de Amerikaan, die de laatste weken zeer gedisciplineerd speelt.


En als steun nodig heeft, dan is hij de eerste, die de fans ophitst. Ook al zijn dat er dan ‘slechts’ honderdvijftig, zoals in Den Bosch. Het moet vreemd zijn overgekomen bij de fans van de thuisclub, die natuurlijk wel wat gewend zijn, maar bij lange na niet die twee-eenheid vormen, zoals die er is tussen Leiden en zijn fans.


Bij veel Bosschenaren heerste na donderdag dan ook het idee, dat die zege in de Vijf Meihal voor een belangrijk deel op rekening gezet moest worden van de toeschouwers. En dus zou het dit keer in De Maaspoort... Enfin, vult u maar in.


Het begin was duidelijk voor EiffelTowers, dat meteen naar 12-3 sprong, ook al omdat Jesse Smith twee keer een simpele lay-up onbenut liet. Maar Zorg en Zekerheid Leiden bleef rustig en met een driepunter van Terry Sas, de eerste van drie stuks, werd de achtervolging ingezet.

Den Bosch werd geen grotere voorsprong gegund, ook al omdat Thomas Jackson, Monta McGhee en Terry Sas driepunters maakten op weg naar de 23-17 tussenstand na het eerste kwart. Coach Raoul Korner van de Brabanders zette vervolgens een compleet Nederlands vijftal in het veld. Dat bleek iets té opportunistisch. De voorsprong voor de thuisploeg bleef, maar werd nooit geruststellend.


Zorg en Zekerheid Leiden had dichterbij kunnen komen, maar had te maken met krachten van buitenaf. Om de haverklap werd er gefloten voor lopen, terwijl er in minstens evenveel gevallen geen stopsignaal klonk. Het kan toeval zijn geweest, maar Leiden was aanmerkelijk vaker de klos dan Den Bosch. En het is bekend: Toon van Helfteren kan niet tegen onrecht.
Dat  zijn begrijpelijke frustratie hem een technische fout kostte, kon je zien aankomen. Vaak raakt een ploeg dan even van de kook, maar Leiden reageerde precies andersom. Nog voor de rust werden de tien punten verschil teruggebracht tot vier: 37-33.


Dat bood in elk geval perspectief, ook al moesten met name de lange mannen uitkijken niet te vroeg in foutenlast te komen. Seamus Boxley was namelijk niet in staat te spelen met een pijnlijke knie, die maandag even in het ziekenhuis wordt bekeken. Overigens haakte hij pas kort voor de wedstrijd definitief af. ‘Ik wist het gisteren al’, zei Van Helfteren later. ‘Hij kon bij de schottraining nauwelijks iets doen. Het had me verbaasd, als hij had kunnen spelen.’


De afwezigheid van de captain vroeg uiteraard iets meer van de anderen. En dat werd goed ingevuld. Door Ross Bekkering, die met 16 punten en 11 rebounds een keurige double-double neerzette. Door Terry Sas met zijn schoten en door het drietal Arvin Slagter, Thomas Jackson en Worthy de Jong, die stuk voor stuk belangrijke acties maakten en voorkwamen dat het Bossche schuttersgilde de stellingen kon betrekken.


Toen Zorg en Zekerheid Leiden aan het einde van het derde kwart op voorsprong was gekomen, zag je de ploeg groeien. Werd er zeer volwassen basketball gespeeld. ‘Ja, we gaan vooruit’, constateerde Van Helfteren. ‘Al wedstrijden lang. We leren steeds meer en worden steeds slimmer...’


Opeens kwam het geloof in een goed resultaat. Worthy de Jong opende het vierde kwart met een lekkere dunk en een score na een steal en opeens stond er een ‘plus 9’ op het bord voor Leiden. Jesse Smith liep zijn vijfde fout op, maar echt heel veel miste Leiden daarmee niet. Met drie punten, één rebound, vier keer balverlies en vijf fouten en nauwelijks controle over zijn tegenstander, in nog geen tien minuten was hij andermaal de minste van het hele stel.


Maar het knokken hield aan. EiffelTowers kwam een paar keer terug en zelfs heel dichtbij (62-65, 68-70), maar Leiden hield stand. En toen de thuisploeg fouten moest gaan maken om de bal terug te krijgen, was het duidelijk dat de winst zou meegaan naar de Sleutelstad. Er volgde ondermeer een heerlijke pass over de hele van McGhee op Dave Conrad, die even over het hoofd was gezien door Den Bosch. Als een paar keer had met name Arvin Slagter bewezen cool te kunnen blijven aan de vrije worplijn in de laatste minuut.


Ook nu startte hij de serie voor 70-76 en bleek Worthy de Jong de kunst goed te hebben afgekeken. Hij mocht twee keer naar de lijn en maakte alle vier zijn vrije worpen. In het Leidse vak in de tweede ring, op de spelersbank en zelfs in het veld, was het feestje toen al in gang gezet.


JAN VAN DER NAT  

Meer nieuwsberichten