Het gerucht gaat dat het management van Zorg en Zekerheid Leiden pogingen doet om alle resterende wedstrijden dit seizoen in vreemde hallen te spelen. De derde uitoverwinning op rij (71-77 bij Woon! Aris), de ongeslagen on the road-status in 2007, gekoppeld aan de drie nederlagen in de Vijf Meihal, liggen aan de basis van die gedachte. Geintje natuurlijk, maar het is toch een vreemde gewaarwording dat het buiten Leiden dit kalenderjaar tot nu toe beter gaat dan in het toch zo warme bad van de Vijf Meihal.

Het is bovendien een wending van 180 graden ten opzichte van het competitiedeel in 2006, toen negen van de tien uitwedstrijden werden verloren. Alleen in Rotterdam werden toen de punten gepakt. In het nieuwe jaar begon de reeks uitzeges in Almere en kreeg een vervolg in Bergen op Zoom en nu dus Leeuwarden.

Een dikverdiende overwinning voor de mannen van Ivo Boom, die het moest stellen zonder zijn zieke assistent Alwin van der Pluym. ZZ Leiden bestreed Woon! Aris met precies de juiste wapens. Een goede bestudering van de dvd van de vorige ontmoeting en - laten we eerlijk zijn - een klein beetje geluk lagen daaraan ten grondslag. De Friese ploeg moest het namelijk stellen zonder de geblesseerde Ryan Diggs en speelde met de half-fitte Tyler Amaya.

Dat mocht echter niet als een echt excuus gelden, want in een zwaar en intensief seizoen als nu in de eredivisie, loop je dat risico. ZZ Leiden heeft tenslotte ook zijn portie al gehad en bovendien als je zeven Amerikanen in je ploeg hebt, hou je er nog altijd anderhalf meer over dan ZZ Leiden er heeft...

Maar natuurlijk hielp het een beetje dat coach André Roorda niet kon roteren in zijn backcourt en het dus moest komen van de kleine Herman Favors en Kemmy Burgess. De eerste is watervlug, kruipt bij wijze van spreken tussen de benen door van de lange mannen en heeft een prima driepunter in huis. Burgess is een scorer pur sang en was de laatste weken flink op schot met een gemiddelde van ruim 25 punten in de laatste vier duels.

Van vorige wedstrijden wist Ivo Boom dus dat daar heel veel gevaar vandaan zou komen. Meer dan van het lange trio onder het bord, de Leeuwarder ‘four-letter-words' Russ, Hamm en Ware. ‘You win it there', gaf Boom op een gegeven moment JS Nash mee, wijzend op de basket waar ZZ Leiden verdedigde. En zo was het maar net. Woon! Aris mocht niet gaan rennen, want dan is de ploeg levensgevaarlijk.

Het antwoord was een felle verdediging en de thuisploeg dwingen tot een half-court aanval. Daar hebben Favors en zijn mannen duidelijk moeite mee. En het is dat ZZ Leiden af en toe een steekje liet vallen, want anders was het verschil vermoedelijk veel ruimer geweest. Trouwens ook als de vrije worpen wat beter zouden zijn genomen, want hier stak met 12 op 25 (48 procent) een oude kwaal de kop op.

Maar Leiden kon het lijden, omdat er verder uitstekend werd gespeeld. JS Nash en Donald Wilson stortten zich als terriërs op de guards van Woon! Aris en van de anderen kwam er prima verdedigende hulp. En wat minstens zo belangrijk was: aanvallend werd er met overleg gespeeld. Vooral toen Roorda besloot zijn mannen in de zoneverdediging neer te zetten. De bal ging rustig rond, er werd een extra pass gegeven en gewacht op het gaatje, dat op een gegeven moment moest komen.

Zelfs het Friese publiek, dat fanatiek probeerde de zesde nederlaag van zijn ploeg te voorkomen, moet bewondering gehad hebben voor de rust, die ZZ Leiden uitstraalde en de overtuiging dat er iets te halen viel in sporthal het Kalverdijkje. Uit die rust kwamen een paar aanvallen tevoorschijn, die pareltjes waren in de afronding. De alley oop van JS Nash op Nick Curtis en de volleybal-rebound/assist van Shelton Colwell voor een denderdunk van Curtis kunnen zó op de dvd met highlights van het seizoen.

Zorg en Zekerheid beheerste de wedstrijd eigenlijk van het begin tot het einde. Er waren korte momenten dat het iets minder ging, er zelfs een kleine achterstand op het scorebord kwam te staan, maar steeds kwam het herstel snel. Zelfs na de beroerde start van de tweede helft. Die was begonnen met een Leidse voorsprong van 33-39, maar een 9-0 van de thuisploeg zorgde binnen een paar minuten voor een heel ander beeld.

Maar er was totaal geen paniek. In tegendeel. Er was het rotsvaste vertrouwen dat het goed zou komen en aan het einde van het derde kwart was er nog altijd - zij het een minimale - voorsprong: 53-54. Een 5-0 start van ZZ Leiden in het laatste kwart zette de zaak voor Woon! Aris op scherp. Het werd nog wel gelijk en zelfs 61-59 (score Favors), maar kort daarna kreeg de thuisploeg de kous op de kop.

En hoe! De al genoemde rebound/assist van Colwell op Curtis en een steal van Nash, gevolgd door een dunk van Wilson, deed het fraai gerenoveerde Kalverdijkje schudden op zijn grondvesten. Vanaf dat moment had - hoewel er nog ruim zes minuten te spelen waren - het idee dat het niet meer mis kon gaan. De tribune met de Leidse fans zette letterlijk de toon voor de slotfase. Vol overtuiging werden de Leeuwarder aanvallen afgeweerd en als het even dreigend werd was daar steeds een cruciale rebound of een nuttige score om het gaatje weer op te rekken.

Op 70-73 vluchtte Roorda in zijn laatste time-out, maar de twee rake vrije worpen van Nash, die volgden gooiden de wedstrijd in het slot, waarna bleek dat een busrit door donker Nederland best leuk kan zijn...

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten