Bericht
Weer dichtbij, maar...
Op dinsdag schiet in Zwolle je schouder uit en weer in de kom. Pas vrijdag is trainen weer echt molgelijk en op zaterdag speel je de beste wedstrijd van het seizoen tot nu toe. Zie hier het ‘wonder' van Shelton Colwell (foto). Tegen Woon! Aris in Leeuwarden waren zijn cijfer schitterend: 32 punten, 9 rebounds en 8 blocks. Het was daarom niet alleen voor de hele ploeg, maar vooral ook voor de keihard werkende Amerikaan een domper dat het wéér niet lukte. Na veertig minuten soms spectaculair basketball, waarbij het publiek de winnaar was, stond er 101-94 op het scorebord in het Kalverdijkje.
Het is op deze plaats al eerder geschreven: Zorg en Zekerheid is al een paar weken héél dicht bij een vierde overwinning, een zege die de ploeg keihard nodig heeft om het moraal op te poetsen, want goed spelen en er steeds net naast grijpen is uitermate frustrerend voor topsporters. Negen keer een nul op rij. Dat doet heel veel pijn. Toch is iedereen ervan overtuigd dat een overwinning niet ver weg kan zijn. Voor de kerst wachten nog Rotterdam uit, Matrixx thuis, Hanzevast uit en tenslotte Amsterdam thuis. Daarvan zouden er toch zeker twee gewonnen moeten kunnen worden.
Hopelijk is Donald Wilson het laatste, onbrekende stukje in de puzzel van Ivo Boom en Alwin van der Pluym. Als alles volgens de planning verloop wordt het verhaal rond zijn keuring, dat zo langzamerhand soaptrekjes gaat vertonen, nu binnen een paar dagen afgerond. Hij heeft inmiddels licht mogen trainen (schotoefeningen, en zo) en normaal gesproken zou hij donderdag tegen Rotterdam in actie kunnen komen.
Terug naar Leeuwarden, zaterdagavond in de fraai gerestaureerde sporthal Kalverdijkje. Nog maar even het onderkomen van Woon! Aris overigens, want er tegenaan is een topsporthal in aanbouw (daar wel...), waar volgend seizoen gespeeld gaat worden. Bijna volle bak met een kleine duizend toeschouwers en dat is natuurlijk een goede zaak. Die toeschouwers zagen een vermakelijke wedstrijd met twee hardwerkende teams, die niet vies waren van wat spectaculaire acties.
De ploeg uit Leeuwarden heeft een paar goede schutters (dat weten we nog wel van de thuiswedstrijd) en prima afronders, waarvan dit keer vooral Lawrence Hamm, net als Colwell 32 punten en daarnaast twaalf rebounds, opviel. Woon! Aris was ZZ Leiden aanvankelijk steeds te snel af en bouwde tegen de Leidse man-to-man verdediging rustig aan een voorsprong. De omschakeling naar een zoneverdediging, afwisselend 1-2-2, 3-2 en 2-3, werkte voor ZZ Leiden beter, maar het gat werd niet kleiner.
Dat kwam met name omdat de transitie naar de aanval niet snel genoeg verliep en tegen de set-plays had Woon! Aris eigenlijk alleen maar problemen met Shelton Colwell. Dat zou lang zo blijven en de achterstand werd langzaam groter. Via 43-33 bij de rust was het na het derde kwart 71-56, door een driepunter van Favors en een onnodige score van Diggs in de buzzer.
Het leek daarmee over en sluiten. Maar plotseling kwam de geest in de Leidse ploeg. Minder aanvallen uit het boekje en er gewoon voor gaan als het kan. Dat was het devies en het werkte. Nick Curtis toonde - na zijn dip van de laatste weken - aan, waarom Ivo Boom hem heeft gehaald. Hij knalde een driepunter binnen en dunkte even later het verschil naar tien: 81-71.
Bij de thuisploeg zullen de gedachten toen even zijn teruggegaan naar de wedstrijd in Leiden, in het begin van het seizoen. Toen kwam Zorg en Zekerheid terug uit ogenschijnlijk geslagen positie. Dat zou nu niet lukken. Het verschil werd wél teruggebracht naar zeven punten (88-81, driepunter JS Nash en 92-85 na een score van Nick Curtis) en op 1:08 van het einde zelfs tot zes (94-88, driepunter Sjors Besseling), maar het laatste woord was tóch aan Woon! Aris, dat vanaf de vrijeworplijn de punten in het Kalverdijkje hield.
JAN VAN DER NAT