LEIDEN - Wat een begin van het nieuwe jaar! Met een spectaculaire overwinning op West-Brabant Giants is Zorg en Zekerheid Leiden 2009 fantastisch begonnen. Bijna letterlijk ging het dak van de Vijf Meihal, toen de laatste bal van de Brabanders mis ging en David Chiotti de rebound pakte.

door Jan van der Nat

Zorg en Zekerheid haalde de 75-73 zege weg voor de poorten van de hel. En dat was knap, vooral omdat het kort voor de rust mis leek te gaan. Met drie beslissingen leek hoofdscheidsrechter Nico Zwiep de mannen van Toon van Helfteren de toegang tot de wedstrijd te willen ontzeggen.

Want het leek vlak voor de rust een echte wedstrijd te gaan worden. Zorg en Zekerheid had een moeilijke start. In de eerste zeven minuten werden alleen maar zes vrije worpen gemaakt. De eerste veldscore kwam pas met 3:00 op de klok. Seamus Boxley maakte toen een lay-up uit een assist van JS Nash, de eerste van tien die er achter zijn naam zouden komen.

Maar Zorg en Zekerheid kwam steeds beter in zijn spel, liep de logische achterstand van tien punten in het tweede kwart snel in en nam zelfs even een voorsprong (34-30). Na het antwoord van Jordan Collins leek een ongeveer gelijke stand logisch bij de rust.

Maar dat liep heel anders. Bubba Walther had veel moeite met een (terechte) aanvallende fout en kreeg - na een waarschuwing - een logische technische fout van Nico Zwiep. Daar was weinig op aan te merken. Op de volgende actie van de arbiter echter des te meer.

In de aanval van Giants floot Edwin Wallaart voor lopen van Patrick Pope, maar Zwiep zag een fout van JS Nash. Bij een gelijktijdig fluitsignaal zou de fout zwaarder wegen. Zwiep en Wallaart beweerden na afloop dat dit het geval was geweest. Op de dvd-opname zijn echter duidelijk twee fluitsignalen na elkaar te horen, zodat het lopen van Pope bestraft had moeten worden.

Toeval of niet, maar vorige week kwam in de FEB-vergadering de wens naar voren om dvd's beschikbaar te stellen aan de scheidsrechters. Omdat Zorg en Zekerheid Leiden beschikt over een kopieerapparaat voor tien schijfjes in één keer, was dat geen probleem. De heren werden dus direct na de wedstrijd voorzien van de gewenste dvd en kunnen thuis nog eens rustig gaan nakijken hoe het nou precies zat.

Begrijpelijk was het coach Toon van Helfteren niet duidelijk, waarom er geen overleg tussen beide heren was, zo nodig bij de tafel met de commissaris. Met een weids armgebaar ‘vroeg' hij Zwiep om uitleg en omdat hij daarbij zijn coachbox verliet, koos de arbiter de weg van de minste weerstand en gaf Van Helfteren een technische fout.

Vier vrije worpen van specialist Patrick Pope en een paar Brabantse aanvallen later stond er een verschil van negen punten op het scorebord: 34-43. En terwijl de arbiters op weg naar de kleedkamer op een hels, maar logisch fluitconcert  werden vergast, kreeg Leiden tien minuten de tijd om de narigheid van zich af te spoelen.

Dat leek in de eerste minuten na rust niet gelukt te zijn. West-Brabant kwam goed uit de startblokken en trok het gat verder open tot maximaal veertien punten: 36-50. Daarmee ging het er somber uitzien in de barstenvolle Vijf Meihal.

Maar de ploeg is de laatste weken in mentaal opzicht gegroeid en Bubba Walther had, zo zei hij later, de kerstvakantie gebruikt om alles eens goed op een rijtje te zetten en zich op te laden. Dat laatste was duidelijk gelukt, want hij maakte twintig punten, waarvan vijftien uit vijf driepunters.

Een scorende guard. Zorg en Zekerheid Leiden had er duidelijk behoefte aan, zo hadden de laatste wedstrijden aangetoond. Walther nam de handschoen op en samen met natuurlijk David Chiotti (22 punten, 9 uit 9 en 4 uit 4 vrije worpen!) en de weer prima spelende Johan Kuijper (13) kwam hij in de dubbele cijfers.

De jacht op de Giants duurde lang, maar het geloof was er. Bij de ploeg en bij het publiek, dat op een gegeven moment zó'n lawaai maakte, dat het tot in de verre omgeving gehoord moet zijn. Het was de Vijf MeiHEL op zijn best.

Op de golven van de publieke steun werd het gat steeds kleiner. Maar het duurde toch tot twee minuten voor het einde eer David Chiotti eerst 70-70 en toen - voor het eerst sinds de zevende minuut van het tweede kwart - weer een positieve stand op het bord kon zetten: 72-70.

Maar daarmee was het natuurlijk nog niet gedaan. Walther gooide er twee vrije worpen in, maar het antwoord kwam van international Alvin Slagter met een driepunter. Bubba Walther mocht nóg een keer naar de lijn. De eerste ging mis, de tweede raak.

In de zeventien resterende seconden was er natuurlijk voor de Giants tijd genoeg voor een laatste goede aanval. Logisch dat die moest eindigen bij topscorer (28 punten) Patrick Pope, die er tenslotte al vier driepunters had ingegooid.

Bij Zorg en Zekerheid ging het in het (recente) verleden nog wel eens mis is zelfs veel minder tijd. Maar de tanden zaten in de nekken van de Giants en de prooi werd niet meer losgelaten. Er werd verdedigd als tijgers en het schot van de kleine Amerikaan was daardoor kansloos en eindigde in de graaiende handen van David Chiotti.

De poorten van de hel konden dicht.

Meer nieuwsberichten