LEIDEN - Het moest er een keer van komen. Zorg en Zekerheid had de tweede overwinning van het seizoen keihard nodig na de recente decepties tegen Landstede en BluestreamSeals. Tegen Upstairs Weert lukte het. In een kolkende Vijf Meihal werd de 67-57 zege op de Limburgse formatie gevierd als een kampioenschap. Hoezo opluchting?

door Jan van der Nat

Alles en iedereen snakte naar een succesje, want tien keer op rij verliezen doet pijn, heel veel pijn. De overwinning op Upstairs kan misschien ook de ommekeer betekenen voor de ploeg, die zaterdag voor het laatst werd gecoacht door Richard den Os. Maandag wordt bekend wie de opvolger is van de twee weken geleden ontslagen Ivo Boom.

Richard den Os neemt natuurlijk maar een beetje afscheid, want hij zal ook assistent zijn van de nieuwe hoofdcoach. De spelers hebben het zeer gewaardeerd dat de Voorschotenaar als interim-coach wilde optreden. Tenslotte gebeurt het heel vaak dat assistenten hun baas volgen, wanneer deze de wacht wordt aangezegd. Dat zou Zorg en Zekerheid in een moeilijk parket hebben gedreven. Nu werden de zaken netjes opgelost en was U-18-coach René Mulder bereid om het tweede team zaterdag te coachen in Tilburg.

Het was de laatste weken duidelijk dat de oorzaak van de nederlagen tegen Landstede en BluestreamSeals niet veroorzaakt werden door gebrek aan kwaliteit. Natuurlijk, er waren nog steeds blessures, maar die mochten niet opgevoerd worden als excuus. Het lag veel meer op het mentale vlak en dat buig je niet één-twee-drie om.

De afgelopen week is dat dan toch - in elk geval gedeeltelijk - gelukt en dat kwam er uit tegen Upstairs Weert, dat aanvankelijk niet zijn beste vorm had meegenomen naar de weer afgeladen Vijf Meihal. Dat is trouwens ook een merkwaardig fenomeen. Hoeveel ploegen zullen er na tien opeenvolgende nederlagen voor 1200 toeschouwers spelen?

De trouwe fans werden beloond. Niet met een spetterende wedstrijd, maar dat was niet van belang. Er gold maar één ding: winnen. Het zelfvertrouwen moest worden opgepoetst, de neuzen moesten dezelfde kant op en de koppen moesten schoon. Wel, dat is vermoedelijk allemaal gelukt dank zij de 67-57 overwinning.

Met een absolute hoofdrol voor David Chiotti (foto - 22 punten en 16 rebounds), prima stuwend werk van JS Nash (9 assists), een professioneel optreden van Seamus Boxley (bijna een double-double met 13 punten en 9 rebounds), een herstellende Cedric McGowen en ondermeer drie driepunters van Bubba Walther, onder toeziend oog van zijn vader, was het allemaal gedegen en ruim voldoende.

Waar vorige week in Den Helder aan het eind het hoofd werd verloren, werd nu de wedstrijd clever uitgespeeld. Want ondanks de 39-23 bij rust (even eerder zelfs 37-17) en de 63-50 halverwege het vierde kwart, werd het in de slotfase toch nog een beetje spannend.

Sterker nog: toen Nick Stapleton - samen met Omni Smith na de rust lekker op dreef -op 2:30 van het einde de enige Weertse driepunter er ingooide voor 65-57, werden toch nog twaalfhonderd paar billen samengeknepen. Als je voorstaat is de klok je grootste vriend. Dat maakte Richard den Os zijn mannen duidelijk. En hij eiste dat ook, getuige de onmiddellijk wissel, toen Bubba Walther toch veel te vroeg een schot loste. Dat waren niet de afspraken en dus een reprimande. Ook van aanvalsleider JS Nash.

Het hoeft allemaal niet mooi. Het doel heiligt dan misschien niet alle, maar wel veel middelen. En, zoals een groot filosoof ooit zei: 'Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan.

Het klink allemaal misschien wat hard, maar het is de enige manier om de ploeg in het juiste spoor te krijgen. Richard den Os heeft de mannen in elk geval op de rails gekregen. Aan de nieuwe man de taak om de trein goed op gang te krijgen. 

Statistieken KLIK HIER
Fotoreportage van Richard Koolen KLIK HIER

Meer nieuwsberichten