WEERT - Zo nat als de taptoe in Leiden zaterdagavond van start ging, zo troosteloos was het 180 kilometer verderop in Weert. Zorg en Zekerheid Leiden verloor in Noord-Limburg volkomen terecht van BS Weert: 87-75.

Die uitslag verbloemt nog het een en ander, want het verschil tussen de thuisploeg en Leiden was het leeuwendeel van de wedstrijd nog een stuk groter. Al in het eerste kwart liep de ploeg van Toon van Helfteren forse schade op, omdat het verdedigend niet klopte. Weert knalde er in die tien minuten vijf nauwelijks verdedigde driepunters in, waarna Zorg en Zekerheid Leiden alleen nog maar achter de feiten aanliep.

 

En als dat nu was gebeurd met de nodige passie en je verliest dan een wedstrijd uit bij BS Weert, zou het nog tot daaraan toe zijn geweest. Met de passie, de geestdrift, de wil om er echt iets van te maken was in geen velden of wegen te bekennen. Met name in de eerste helft was dat het geval. In de tweede helft ging het in het vierde kwart wat beter, maar niet voordat Toon van Helfteren zijn mannen maar weer eens vermanend had toegesproken.
 
In feite kreeg Zorg en Zekerheid Leiden alleen in de laatste zes minuten een voldoende(tje). Wonder boven wonder kwamen er zelfs nog kansen, nadat Terry Sas zijn derde driepunter had gemaakt en Jesse Smith keurig had gescoord op aangeven van Seamus Boxley. Het verschil liep terug naar zes punten bij 78-72 met nog ruim twee minuten op de klok en Weert leek rijp voor een late overrompeling. Dat zou onterecht zijn geweest, maar daar heeft niemand het dan nog over als je drie weken verder bent...
 
Met Smith en Boxley zijn de enige twee 'imports' genoemd, die nog een behoorlijke wedstrijd speelden. De eerste maakte 14 punten en de captain noteerde een double-double met 14-14. En de rest? Matig tot slecht. Ross Bekkering kwam aan behoorlijke cijfers (13 punten, 10 rebounds), maar speelde toch wat flets. Monta McGhee was onherkenbaar, Ryan Anderson en Thomas Jackson dik onvoldoende.
 
Het is duidelijk dat Anderson niet lekker in zijn vel zit. Hij blijft tot nu toe ver onder het niveau, dat van hem verwacht mag worden. Zijn lichaamshouding sprak zaterdag boekdelen: afhangende schouders en een blik van 'vooruit het moet maar weer'. Spelerverdeler Jackson gaf onvoldoende leiding aan de aanvallen en werd in de eerste helft volkomen overklast door zijn even kleine tegenstrever Glenn Stokes. De Weerter floorleader sloot de eerste helft af met liefst twintig punten en mikte drie keer van buiten de cirkel raak.
 
Een knappe prestatie van de slechts 1.72 grote Stokes, want hij had in de voorafgaande week nauwelijks getraind. Dat gold ook voor Trey McDowell, terwijl Junior Hairston (lichte hersenschudding) en ex-'Leidenaar' Sjors Besseling (enkel) in burger aan de kant bleven. Desondanks maakte de ploeg van Terence Stansbury een fittere indruk dan Leiden en revancheerde zich voor de valse competitiestart vorige week in Zwolle.
 
Als schrijver van stukjes op deze clubsite probeer je toch altijd te zoeken naar de positieve dingen in een wedstrijd. Zo ook nu. Maar behalve het spel van de twee genoemde Amerikanen was het zoeken naar de bekende naald in de nog bekendere hooiberg. En u weet waar dat toe leidt: die vind je dus nooit...
 
Terwijl zijn spelers met gezichten als oorwurmen zich naar de bus begaven, zocht Toon van Helfteren een muurtje op aan de zijkant van sporthal Boshoven. Om even na te denken. Dat zal hij de komende dagen ongetwijfeld vaker doen, op zoek naar de oorzaken van het povere spel tegen Magixx, de oorwassing tegen Karsiyaka en dit niet goed te praten verlies in Weert.
 
De paar Leidse supporters waren toen al op weg naar de feestelijkheden in de Sleutelstad, iets waar die ene trouwe fan al eerder naar verlangde. Tijdens een van de vele dweilpauzes (veel condens door het klamme weer), riep hij uit de grond van zijn hart: 'Kan het niet wat sneller? Dan kunnen we naar huis...'

 

JAN VAN DER NAT
FOTO'S JAN JOOSTEN
 

Meer nieuwsberichten