LEIDEN - Wat een wedstrijd! Wat een spektakel! Zorg en Zekerheid bewaarde het beste voor het laatst van 2007. In wat waarschijnlijk de allerbeste, maar zeker de ‘lekkerste' wedstrijd was in de nog korte geschiedenis, werd niet alleen Matrixx Magixx verslagen, maar werd ook voor de eerste keer in anderhalf jaar tijd de honderd gehaald (104-94), een record driepunters binnengeschoten (15 tegen het prachtige percentage van 62.5) en de score in de laatste negen wedstrijden op 7-2 vastgesteld. Wat een kerstcadeau!

Twee weken geleden tegen Hanzevast, vorige week in het vierde kwart tegen Rotterdam en midweeks bij Upstairs was al gebleken wat de ploeg van Ivo Boom in zijn mars heeft, maar dat het er op zó'n fantastische wijze zou uitkomen in de laatste wedstrijd van 2007, kon de grootste optimist niet bevroeden. Want kijk maar eens naar wat cijfers. Negen op twaalf driepunters in de eerste helft en zes op twaalf in het tweede deel. Zes op tien van Donald Wilson en drie op vier van JS Nash. Vier man met twintig punten of meer en een keurige double double van Nick Curtis.

Hoewel Matrixx Magixx nooit op een grotere achterstand kwam dan veertien punten (77-63) en vrijwel de hele wedstrijd binnen de tien zat, controleerde ZZ Leiden het duel vrijwel voortdurend, vooral steunend op dat dodelijke afstandsschot, maar ook op het uitstekende werk van de insidemannen David Chiotti en Nick Curtis, die beiden met de week beter zijn gaan spelen. Met dat duo onder het bord en Van buiten JS Nash en Donald Wilson in topvorm is ZZ Leiden voor elke tegenstander een zeer moeilijk te kloppen ploeg.

En als je in vorm bent wil je meer, wil je alles. Ivo Boom baalde dan ook na afloop een beetje van het uitstel van de wedstrijd tegen EiffelTowers en de noodgedwongen late planning van het bekerduel tegen de landskampioen. ‘Want laat Eiffel nu ook maar komen', zei hij vol zelfvertrouwen. Hij had graag de korte vakantie van zijn mannen - maandag de laatste training en dan vrij tot na Kerstmis - wat later willen beginnen en komende zaterdag tegen EiffelTowers gespeeld. Het zou, met ZZ Leiden in deze vorm, een zeer interessant duel zijn geworden en je moet je natuurlijk afvragen hoe de zaken er straks voorstaan. Want het lijkt onmogelijk dit niveau vast te houden.

Michael Schuurs, de coach van Matrixx Magixx, was niet eens teleurgesteld. ‘Wij hebben natuurlijk helemaal niet slecht gespeeld. Maar hier is niets tegen te beginnen. Als een ploeg in de eerste helft zo'n geweldig percentage driepunters raak schiet, dan denk je dat het wel een keer zal ophouden. Dat is normaal. Je blijft ze niet maken. Maar Leiden vanavond wel. Ik kan alleen maar mijn complimenten geven. Wij schieten zestig procent tweepunters, maken negen driepunters, schieten de vrije worpen goed en maken 94 punten. En toch win je niet...'

Het meest opvallende aan de regen van ‘threes' in de eerste helft was dat liefst zeven verschillende spelers de trekker overhaalden. Van de negen kwamen er twee op naam van Donald Wilson en Vincent Krieger, maar ook JS Nash, Nick Curtis, Mick Burger, Aron Royé en - he's back! - Sjors Besseling drukten met succes af vanuit downtown. Met zo veel dreiging van buiten is het moeilijk verdedigen voor een tegenstander.

Maar de Nijmeegse ploeg draaide aanvallend ook heel behoorlijk. Met drie bommen liet Chris Copeland zien dat hij het kunstje ook verstaat. En omdat McHugh Mattis onder het bord perfect speelde in die eerste twintig minuten (zes uit zes en vier uit vier vrije worpen), kreeg ZZ Leiden niet de kans om echt weg te lopen. Het werd wel even 40-28, maar de time out van Schuur om het Leidse momentum te breken was succesvol. Bij de rust was het gaatje verkleind tot drie punten: 49-46.

Opvallend in de tweede helft was dat Tyler Smith kon spelen bij Magixx. In de eerste helft was een vinger uit de kom geraakt bij de Amerikaan. Maar mede geholpen door ZZ's verzorger Cees Damen - respect voor je tegenstander, heet dat - kon de blonde schutter met ‘vastgezette' vingers toch meedoen. Voor het eerst sinds weken kon Schuurs ook weer beschikken over zijn eerste spelverdeler Todd Abernethy en dat scheelde een slok op de borrel.

Het bleef dan ook in de tweede helft voortdurend spannend. Copeland trok Matrixx gelijk bij naar 49-48, maar ZZ Leiden liet zich de kaas niet meer van het brood eten. De voorsprong was er en de voorsprong bleef er. Vooral door Donald Wilson, die werkelijk goud in zijn handen had en in zijn eentje tekende voor de Leidse driepunters 10 tot en met 13! Een vervelend moment vond plaats toen Vincent Krieger verkeerd neerkwam en een ogenschijnlijk pittige enkelblessure opliep. Hoe ernstig die is zullen de komende dagen leren.

Maar Ivo Boom beschikt over Aron Royé als back-up voor zijn startende spelverdeler. En hij is de laatste weken enorm ‘gegroeid'. Het ontzag voor zijn opponent, dat lang in zijn spel zat - niet vreemd voor een knaap van 19 jaar - is verdwenen en wie er tegenover hem staat, lijkt niet uit te maken. Ook Abernethy trad hij onbevangen tegemoet. Bovendien kon uiteraard JS Nash het van hem overnemen en het wegvallen van Krieger deerde ZZ Leiden dan ook niet.

Zoals gezegd werd het verschil nooit echt groot, maar elke keer als Matrixx wat te dichtbij kwam, sprong ZZ Leiden weer weg. In het vierde kwart nam Nash plaats achter het kanon (twee driepunters en twee toverballen, zoals alleen hij dat kan), kreeg hij een heerlijke assist van Aron Royé en brachten ook sullige beslissingen van de arbitrage Leiden niet van zijn stuk. Zo werd er voor ‘5 seconden' gefloten na drieëneenhalve tel en werd goaltending geconstateerd bij een gaaf blok van Nick Curtis. Maar het deed de ploeg geen pijn.

Het gaatje schommelde in het vierde kwart voortdurend tussen vijf en acht punten. Dat is een situatie, die geen zekerheid biedt. Een paar tegenscores op rij en alles kan anders lopen. Maar het liep bij ZZ Leiden en het bleef lopen. Ook vanaf de vrije worpen lijn, niet zelden een soort schrikdraad voor de ploeg. Curtis en Chiotti mikten keurig twee keer raak en brachten het ploegtotaal op een nette 78.6 procent (11 uit 14).

De tweede vrije worp van David Chiotti was een historisch moment. Het werd 100-92 en dat was de eerste keer in het bestaan van ZZ Leiden dat er een ‘century' werd geboekt. Het was de slagroom op de taart van een heerlijke avond.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten