GRONINGEN - Een superstunt! Een ander woord is er natuurlijk niet te bedenken, wanneer Zorg en Zekerheid Leiden nota bene in Groningen van GasTerra Flames, de ongeslagen koploper, wint. In een vooral van Leidse kant uitstekende wedstrijd werd het na verlenging 82-87.

Na het tijdelijk wegvallen van Seamus Boxley (hij werd donderdag geopereerd aan zijn rechter meniscus) zagen velen het wat somber in. Gebrek aan lengte en een krappe rotatie waren het gevolg. En dat met wedstrijden tegen EiffelTowers en GasTerra voor de boeg. Nu wil de logica dat Leiden tegen die ploegen de punten niet hoeft te halen. Die moeten gepakt worden tegen de directe concurrenten voor bijvoorbeeld de vierde plek.
 

Maar het is al eerder geschreven, Zorg en Zekerheid heeft zijn spelers voor dit seizoen vooral geselecteerd op mentaliteit. En dat is gelukt. Deze ploeg accepteert een nederlaag, zoals in Den Bosch (83-72) pas als het eindsignaal van de wedstrijd klinkt. Daardoor bleef Leiden dinsdag ook zo lang meedoen in Den Bosch en leidde de 'never ever give up'-mentaliteit zondagmiddag is een knappe, dikverdiende zege in Groningen.
 

GasTerra Flames tegen Zorg en Zekerheid Leiden was natuurlijk op papier een topper, maar van de honderd voorspellers zullen er 99 zijn gegaan voor een zege van de thuisploeg, die een 7-0 seizoenstart had staan en kon rekenen op een praktisch vol Martiniplaza. Er zaten er

3.510 op de stoelen van de fraaie Groningse hal. Inclusief een man of zestig uit Leiden. Een beetje weggestopt in een hoek van de zaal, maar zeer luidruchtig. Uiteindelijk kregen ze zelfs met die zestig man de overige 3.450 bezoekers muisstil.
 

Het clubrecord van een 8-0 start in het seizoen werd niet gehaald door GasTerra. Het bleef bij 7-0 en het bewijs dat de geschiedenis zich altijd blijkt te herhalen. In 1981-82, achttien jaar geleden dus, begon Groningen ook met zeven overwinningen aan het seizoen en ook toen

werd de achtste wedstrijd verloren. Van...jawel...(Parker)Leiden.

De Leidse fans hadden die kennis wel, maar voor hen was de reis naar Groningen een leuk uitje. Voor sommigen zelfs aanleiding om een nachtje over te blijven en te profiteren van de afwezigheid van sluitingstijden in de lokale kroegen... Maar van meet af aan was het feest in de 'Leidse hoek'.
 

Logisch, want in een mum van tijd stond er 0-7 op het scorebord en had de thuisploeg al vier vrije worpen laten liggen. Misschien een kwestie van een beetje roest op de raderen, want GasTerra had twee weken niet gespeeld. Dat mocht niet - en werd ook niet - als excuus

aangevoerd.

GasTerra-coach Marco van den Berg legde alle credits bij Zorg en Zekerheid Leiden en stak vooral de loftrompet voor Monta McGhee. Niet zo vreemd, want hoewel hij zijn gebruikelijke onverstandige acties maakte - dat hoort nu eenmaal bij zijn stijl van spelen - was hij  vaak doorslaggevend. Hij maakte bijvoorbeeld de laatste vier vrije worpen in de verlenging en hij sloot af met 22 punten en 15 rebounds.
 

Dat laatste was natuurlijk zeer opvallend, want met zijn 1.98 komt hij aardig wat centimeters tekort ten opzichte van de echte grote mannen in het veld. Maar zijn atletische, van springveren voorziende lichaam, torent vaak overal bovenuit. Dat hij aan het einde van de reguliere tijd een blunder beging door veel te snel de aanval af te ronden en daardoor direct schuldig was aan het feit dat er een verlenging kwam, was hem vergeven. Ook al natuurlijk omdat het allemaal nog op z'n pootjes terecht kwam.
 

Van den Berg mocht dan McGhee eruit pikken, hij was 'slechts' onderdeel van het Leidse supertrio. Want de rol van Ronny LeMelle - na afloop door de supportersclub onthaald op een enorme taart met vier kaarsjes voor zijn zoontje, dat ver weg in de VS zijn vierde verjaardag vierde - was ook groots. En niet te vergeten Danny Gibson, die als aanvalsleider heerste als een vorst en nog maar eens aantoonde, dat hij misschien wel de beste point guard is op de Nederlandse velden.
 

Met respectievelijk 25 en 20 punten deden de twee Amerikanen een hele dikke duit in het zakje. LeMelle stapte hopelijk over de denkbeeldige drempel, die hem tot nu toe nog niet te grote daden bracht. Vooral in het vierde kwart gaf hij een galavoorstelling om je vingers bij af te likken. Vijftien punten mikte hij binnen in de eerste zeven minuten van dat kwart.

Lang echter daarvoor ontwikkelde zich een heerlijke wedstrijd. Natuurlijk werkte GasTerra dat verschil van de eerste minuten snel weg, waarna een wedstrijd volgde met steeds een klein verschil. De 0-7 was voor Leiden de grootste voorsprong en de thuisploeg kwam maximaal tot een verschil van acht punten op 34-26.
 

Dat was zo'n moment, waarop onmiddellijk een Leids antwoord volgde. Dat was steeds zo, wanneer GasTerra het publiek wakker schudde. Van 36- 24 werd het namelijk puur op wilskracht 36-34 bij de rust.
 

Ook in de tweede helft weigerde Zorg en Zekerheid Leiden op te geven. De thuisploeg had lang een kleine voorsprong, maar kon nooit het beslissende gat forceren. Zo werd het van 47-41 'gewoon' weer 52-50. Vlak daarop rommelde Monta McGhee zich op een Luis Suaréz-achtige wijze door de Groningse defensie met twee vrije worpen als beloning. De eerste ging er in en uit de tweede pakte Jeroen Slor de rebound en zette Leiden zelfs op 52-53.
 

In het vierde kwart, dat begon met 54-53, werd GasTerra gek gespeeld door Ronny LeMelle. Alles wat hij in zijn handen kreeg veranderde in goud en Zorg en Zekerheid nam het commando in de wedstrijd over. De 3.450 Groningers in Martiniplaza werden er stil van en toen Leiden op 26 seconden van het einde de bal had bij een voorsprong van 72-75 leek het pleit beslecht. De aanval uitspelen en desnoods een 24-secondenovertreding maken. Zo 'simpel' leek de opdracht. Dan zou GasTerra nog twee seconden hebben voor een ultieme driepunter en was er altijd nog een verlenging.
 

Coach Toon van Helfteren wilde geen time-out nemen om die opdracht door te spreken. 'Ik had nog twee time-outs, maar ik wilde Groningen niet helpen. Zij hadden namelijk al drie time-outs gebruikt.' Maar tot zijn verbijstering en die van alles wat Leiden was, ging McGhee veel te snel voor het (slechte) schot. Ongewild bood hij daarmee GasTerra extra tijd voor die driepunter en op twee seconden van het eindsignaal zei Jason Dourisseau vriendelijk dank-je-wel: 75-75.
 

Gelukkig hoefde er later niet met een beschuldigende vinger worden gewezen in de richting van McGhee. Het leek echter aanvakelijk mis te gaan in die extra tijd. GasTerra liep weg naar 80-75 en een oude basketball-wijsheid zegt, dat wie het eerst scoort in de overtime ook de

wedstrijd wint.
 

Maar 'wetten zijn er om de mazen te vinden. Zorg en Zekerheid deed dat met verve. Er volgde een 0-8 run (Gibson - LeMelle - Gibson - LeMelle...) en Leiden had de winst vrijwel voor het grijpen. Er stonden minder dan 15 seconden op de klok. Dat kan overigens in basketball

een 'eeuwigheid' zijn. Monta McGhee voelde dat hij zijn verantwoordelijkheid moest nemen, lokte fouten uit en mocht in die korte tijd nog vier keer naar de lijn. Eerder dit seizoen liet hij daar wel eens wat liggen in money-time. Nu niet. Vier keer gleed de bal feilloos door het netje voor de 82-87 eindstand.
 

Zorg en Zekerheid Leiden pakte zo een niet verwachte, maar wel terecht overwinning. Toon van Helfteren gaf na afloop eerlijk toe, dat hij met zijn assistenten even had overwogen deze wedstrijd te laten lopen, omdat 48 uur er na alweer een wedstrijd zou volgen in Amsterdam. Die was op papier in elk geval belangrijker. 'Maar je kunt dat de jongens niet gaan vertellen. Een sportman laat geen wedstrijd lopen.'
 

Daarom ging hij er gewoon voor. Begon zelfs met Mick Burger in de basis, omdat GasTerra 'klein' begon. Hij zag dat goed uitpakken. Burger bewees terug te zijn, na zijn lange knieblessure van vorig seizoen. Maar er was niemand, die de coach en de ploeg in de steek liet. Johan Kuijper was uitermate hinderlijk voor de Groningse aanval, Jeroen Slor speelde een prima wedstrijd en nam wraak voor de ongelukkige pot van dinsdag in Den Bosch. Daar werd hij heel snel getrakteerd op vijf fouten. Nu had het goed leidende trio wel begrip voor zijn manier van spelen. Van Helfteren gebruikte maar zeven man. Joey Schelvis pakte twaalf minuten mee en bewees dat hij zijn dipje achter zich heeft gelaten.
 

De guard was daarmee ook een exponent van de prima teamgeest en de voorbeeldige mentaliteit, die Zorg en Zekerheid momenteel zo kenmerkt. Alleen de bal er in gooien is namelijk niet voldoende... 

JAN VAN DER NAT

KLIK HIER voor de stats

Meer nieuwsberichten