Speler van de maand januari


ROSS BEKKERING, DE BASKETBALLER

In de maand januari regende double-doubles zich aaneen voor Ross Bekkering.

Aanvallend en verdedigend dus van grote waarde voor ZZ. Het Leidse publiek, allemaal kenners natuurlijk, wisten dit op waarde te schatten en kozen hem tot Speler van de Maand.  De hoogste tijd voor een interview.

Op de vraag wat de kwaliteiten van een forward zijn komt één woord steeds terug: zo'n speler moet vooral "tough" zijn. Taai dus, maar ook fysiek sterk, geen duimbreed willen wijken, bereid om te buffelen, mentaal hard en onverzettelijk. De Engelstaligen stoppen dat in één woord: tough.  En dat is Ross Bekkering.

Wat de gemiddelde toeschouwer opvalt is soms het geweld onder de borden, gecontroleerd geweld wel, maar het gaat er soms heel stevig aan toe juist als er geen bal in de buurt is. Fascinerend om te zien en iemand die alleen voetbal gewend is vraagt zich af waarom iemand af en toe niet op zijn muil geslagen wordt.  Zelfdiscipline is daar de oorzaak van. Een kwaliteit die een rechtgeaard voetballiefhebber wat meer bij zijn sport zou willen zien, maar dit terzijde.

Bekkering beschikt ook over een bovengemiddeld afstandsschot. Dat hebben we niet veel van hem gezien.  Zelf geeft hij aan dat er in het team anderen zijn, die meer de rol van schutter hebben; hijzelf speelt meer inside. Bij blessures kan die rolverdeling noodgedwongen wel aangepast worden.
Bij ZZ weten ze daar alles van. Nu is die arme Worthy het slachtoffer. Op het moment van schrijven ligt hij met zijn voet en heel dikke enkel omhoog te wachten tot de heren in de witte jassen een diagnose kunnen stellen.

De beste speler waar Ross ooit tegen gespeeld heeft was destijds in Canada Rodney Stuckey, momenteel spelend voor de Detroit Pistons in de NBA. Zomers speelt Bekkering in Canada nog wel eens voor de fun allerlei toernooitjes waar echt hele sterke spelers aan meedoen. ,,Gewoon met vrienden onder elkaar, maar ook een uitdaging want er doen soms heel goede spelers mee." Ook daar beseft onze Canadees dat het een enorm geluk is om van basketbal je beroep te kunnen maken. ,,Ik heb het talent gekregen en dat waardeer ik enorm. Het is niet zo maar iets. Ik kon lekker ballen in Canada en krijg nu de kans een andere cultuur te leren kennen. Dit verrijkt mijn leven en daar mag je niet achteloos aan voorbij gaan. Op of buiten het veld wil ik er vol voor gaan. Die motivatie zie ik ook terug bij de Leidse fans. Gepassioneerd zijn ze en luidruchtig haha! Ik vind ze vriendelijk en open. Ze zijn de beste fans van Nederland in de meest echte basketbalhal van Nederland. Dat waardeer ik zeer."

ROSS, DE MENSELIJKE KANT

Bekkering groeide op vlakbij Calgary in het stadje Taber. Vlakbij betekent in Canada zo'n 3 ½ uur rijden. Zijn vader is in Nederland geboren en ook zijn opa en oma zijn van Nederlandse origine. Niet dat er bij hem thuis onze taal werd gesproken, maar bepaalde Nederlandse tradities werden wel in ere gehouden. Drop werd bijvoorbeeld volop gegeten, al moest dat geïmporteerd worden. Nog steeds voetbalt Ross af en toe. Vroeger zelfs behoorlijk fanatiek en dat is on-Canadees. De nationale sport is ijshockey. Hij had daar niet veel mee. Het is een heel dure sport vanwege de uitrusting. Als echte Canadees beschouwt hij Wayne Gretzky als de beste ijshockeyer ooit. De naam zal niet iedere Devil bekend in de oren klinken, maar zie hem maar als de Canadese Messi, maar misschien dan met een nog grotere naam.

Zijn vrouw Carli zal het ongetwijfeld met hem eens zijn. Zij speelde daar aan de andere kant van de oceaan op een heel behoorlijk niveau ijshockey en doet dat hier nog steeds, maar dan recreatief. Zij combineert deze sport met basketbal; hoe verzin je het? Samen voelen ze zich geweldig thuis in ons land. Beiden zitten op Nederlandse les en dat is voor Engelstaligen uniek te noemen. "Iedereen" spreekt hier Engels, dus waarom die moeite doen? Het tekent de gedrevenheid en instelling van Ross. ,,Ik ben hier nu en wil er met volle teugen van genieten. Ik heb geluk dat ik deze kans krijg en die grijp ik met beide handen aan". Samen met Carli mag hij graag door de stad dwalen en Leiden waarderen om de grachten en de sfeer. Hij moet smakelijk lachen als ik hem confronteer met het gerucht dat hij enorme hoeveelheden voedsel kan verstouwen. ,,Ik heb een groot lichaam en dat moet onderhouden worden", zegt hij met een brede grijns. Kibbeling is zijn favoriete Nederlandse voedsel. Hij betreurt het zeer, dat de steaks in Nederland te klein en te duur zijn. Hierbij nodigt Ross iedereen uit eens naar Alberta, de provincie waar hij geboren werd, te gaan. ,,Daar hebben ze de beste runderen en weergaloze steaks."(en van een monsterlijke omvang denk ik). Aan lange termijnplanning doet Ross niet. ,,Ooit wil ik jongeren kennis laten maken met basketbal, in zomerkampen bijvoorbeeld. Ik zie me niet als professioneel coach. Misschien dat ik na mijn basketbalcarrière iets ga doen met mijn universitaire titel management. Dat zie ik tegen die tijd wel." Voorlopig heeft hij de rest van het seizoen in het vizier. ,,Presteren met de jongens en alles eruit halen wat erin zit."

Zijn contract loopt eind van het seizoen af en de vraag is wat er dan gebeurt. Natuurlijk ben ik als schrijver van dit soort stukkies volkomen neutraal en heb geen mening, maar: wat zou het mooi zijn als de heer R.Bekkering er minstens één jaar aan vastknoopte.

We love and  need you Ross!

 

Ruud Fray

 

P.S. Kleding kopen lukt Ross wel, maar schoenen is een ander verhaal. Als iemand een leuk schoenenwinkeltje weet met een ruime keuze uit schoenmaatje 51, dan houdt hij
zich aanbevolen


Meer nieuwsberichten