LEIDEN - Halverwege de wedstrijd gaf eigenlijk niemand er nog een eurocent voor, maar na veertig minuten stond er wel degelijk 73-69 op het scorebord.

Het was weer eens zo'n wedstrijd, die volledig kantelde. Voor de rust viel er geen behoorlijk schot bij Zorg en Zekerheid Leiden, dat ondermeer nul op negen driepunters liet noteren. Volkomen logisch stond EiffelTowers Den Bosch dan ook voor met 22-35.


In het tweede kwart was het aan Leidse zijde aanvankelijk bar en boos. Vijf minuten en veertig seconden werd er niet gescoord. Toen pas ging het lopen. De slotscore van de eerste helft, een dunk van Worthy de Jong na een puntgave assist van Monta McGhee, was een schoonheid en gaf vertrouwen voor het tweede deel.


Je zou verwachten dat Toon van Helfteren in de rust een behoorlijke donderspeech heeft gehouden, maar niets was minder waar. ‘Ik heb gezegd dat dit niet mijn team was, dat ik zag spelen. Dat we speelden zoals we dinsdag en woensdag – na twee vrije dagen – getraind hadden: niet goed. Gelukkig ging het in de laatste minuten van het tweede kwart al beter, want bij twintig punten achter in de rust, zou het trekken aan een dood paard zijn geweest.’


Maar omdat de maximale 21 punten achterstand nog werden teruggebracht tot dertien, zat er nog voldoende leven in de knol om met enig vertrouwen aan de tweede helft te kunnen beginnen. ‘Ik vond dat we best wat steviger mochten spelen. We hadden maar acht persoonlijke fouten in de eerste helft en dat betekent dat de grenzen van de scheidsrechters niet waren opgezocht.’
 

Dat gebeurde na de rust wel. Bovendien waren er wat kleine opstootjes, zoals tussen Monta McGhee en Kees Akerboom, die positief werkten op de adrenaline bij spelers en publiek. In de tweede helft ging het echt lopen. Worthy de Jong schoot de eerste Leidse driepunter binnen na 0-11 teamtotaal van buitenaf en binnen vijf minuten was de achterstand weggewerkt. De gelijkmaker (39-39) was een score, die de Vijf Meihal deed ontploffen. Ross Bekkering dunkte achterwaarts op een alley-oop pass van Thomas Jackson, die steeds beter zijn draai gaat vinden en andermaal een prima wedstrijd speelde.


Het zat Zorg en Zekerheid Leiden behoorlijk mee in dat derde kwart, inclusief een paar arbitrale beslissingen. Of was het gewoon zo, dat een ploeg in een flow minder last heeft van bepaalde zaken? EiffelTowers mocht best een beetje klagen bij de vierde en later de vijfde fout van Stefan Wessels, in de eerste helft op afstand de beste Bossche speler.


Niet fluiten had ook gekund en had zelfs bij Arvin Slagter - weer heel belangrijk voor de ploeg -  gemoeten, toen hij een honderd procent zuiver blok plaatste. Maar zoals altijd komen de klachten vooral van de verliezers.


NBB-commissaris en oud-toparbiter Jan-Chris Herweijer vond dat het trio Van Dam, Wallaart en Smeltink het er best goed vanaf had gebracht. ‘Natuurlijk missen ze dingen. Dat kan niet anders. Maar de wedstrijd heeft de terechte winnaar gekregen. Het verschil tussen goed en slecht fluiten is overigens niet zo groot. Onderzoek in de VS heeft uitgewezen dat een scheidsrechter 69 procent waarneemt als hij een goede wedstrijd fluit. Bij een slechte wedstrijd is dat 62 procent.’


Kijk, dat zijn zaken waar je iets aan hebt. Een goede scheidsrechter mist dus 31 procent van de gebeurtenissen in het veld. Dat lijkt misschien veel, maar er gebeurt gewoon heel veel in veertig minuten basketball. Zeker als de wedstrijd op een gegeven moment zo hectisch wordt als donderdag.


Daarmee zijn we terug bij de wedstrijd. Het was na die superdunk van Bekkering dus 39-39. Zorg en Zekerheid Leiden had de smaak te pakken en voelde instinctief dat EiffelTowers te pakken was. Vlak voor het einde van het derde kwart zette Seamus Boxley op aangeven van Arvin Slagter Leiden voor de eerste keer op voorsprong, maar Rogier Jansen gooide er nog een driepunter in, zodat het na drie kwarten 46-47 was.


In het laatste deel werd het bloedstollend. Er werd van beide kanten gebikkeld, alsof er veel meer op het spel stond dan de (voorlopige) tweede plaats. Dat kan tenslotte na zondag, wanneer de beide teams elkaar in Den Bosch weer ontmoeten, weer anders zijn.


Leiden en Den Bosch gaven elkaar geen duimbreed meer toe en volkomen logisch braken de laatste drie minuten aan met een gelijke stand: 62-62. De Leidse doorbraak kwam met twee scores van Seamus Boxley voor 69-64. Noodschoten van Bossche zijde en fouten bepaalden de slotminuten, waarin de voorsprong knap werd vastgehouden: 73-69.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten