LEIDEN - De cijfers spraken voor zich. Eindstand 84-53, rebounds 55-24 en een verschil in driepunters van meer dan veertig procent. Overtuigender kon bijna niet tegen directe concurrent Landstede Zwolle. Zorg en Zekerheid nam de achtste plaats weer over van Upstairs, dat in Nijmegen verloor, en zette de jacht op plek zeven goed in.

door Jan van der Nat

De wedstrijd tegen Landstede in de natuurlijk weer bomvolle Vijf Meihal, was de eerste trap van een drietrapsraket, die tussen afgelopen en komende zaterdag namens Leiden de lucht in moe(s)t. Trap twee moet donderdag in Den Helder tot ontbranding worden gebracht en het laatste deel zaterdag thuis tegen Upstairs Weert. Als dat lukt komt de zevende plaats behoorlijk in zicht.

Zorg en Zekerheid moet die zes punten eigenlijk wel pakken, want het laatste deel van de reguliere competitie is verre van gemakkelijk. Uitwedstrijden bij EclipseJet in Amsterdam, Matrixx in Nijmegen en EiffelTowers in Den Bosch en thuis tegen Hanzevast Groningen, West-Brabant Giants en EiffelTowers zijn geen misselijk programma.

Maar zoals gezegd, het begin van de cruciale week was goed. Niet altijd, maar lang genoeg om Landstede compleet in de prut te spelen. In feite gebeurde dat in het laatste stukje van het pover begonnen eerste kwart en het eerste stuk van de tweede periode. In de laatste drie minuten van het eerste kwart knalde Ronny LeMelle er drie prachtige driepunters in en na de korte pauze dacht Bubba Walther: dat kan ik ook. Er kwam voor de rust nog een zevende driepunter (Seamus Boxley) bij en halverwege leidde Zorg en Zekerheid comfortabel met 44-24.

Die twintig punten werden ogenschijnlijk moeiteloos verdedigd. Vervelend was alleen het moment dat David Chiotti (16 punten, 15 rebounds) door zijn rechterenkel ging en hinkend naar de kant moest. 'I'll be allright', zei hij na afloop geruststellend, al moet een dergelijk kwetsuur natuurlijk altijd even worden afgewacht.

Voordeel was natuurlijk dat coach Toon van Helfteren zijn startende center niet echt meer nodig had. Onder de borden deden ook Seamus Boxley (10 rebounds), Niels Meijer, Johan Kuijper en Bern Persoon hun werk.

Toen er na het derde kwart niets ten voordele van Landstede was veranderd, gooide coach Herman van den Belt de handdoek in de ring en liet de wedstrijd uitspelen door een vrijwel geheel niet-Amerikaanse ploeg. Alleen Robbie Bostain bleef staan. Dat moest ook wel, want hij was de enige Zwollenaar, die een beetje behoorlijk scoorde. Met 25 punten verzorgde hij bijna de helft van de totale productie van zijn ploeg. Maar dat was niet voldoende om Zorg en Zekerheid echt te kunnen bedreigen.

Zoals gezegd viel de beslissing in feite in het tweede kwart van de wedstrijd, toen Zorg en Zekerheid uitliep van zes naar twintig punten. Natuurlijk waren het de driepunter van Ronny LeMelle en Bubba Walther, die het meest in het oog sprongen. Maar de liefhebber van keihard buffelen en gaan voor elke bal kwam ook zeer aan zijn trekken. Met name bij David Chiotti, die werkelijk als een vorst heerste onder de borden.

Hij kreeg daarbij flinke steun, want niet zelden graaiden vier of meer handen naar de door Landstede misgeschoten bal. In totaal zou de Leidse ploeg uitkomen op 55 rebounds. Dat was een evenaring van het 'eeuwige' record van Zorg en Zekerheid. Op 13 december vorig jaar pakte de ploeg tegen Aris Friesland ook 55 terugkaatsers.

Maar een vijftiger in deze categorie is voor Leiden geen dagelijks werk. Het was - in twee en driekwart competitie - pas de zesde keer dat er 50 of meer rebounds weren genoteerd. Opvallend genoeg was dat zaterdag voor de vierde keer in een wedstrijd tegen Landstede.

Ook het knappe driepuntspercentage van 52.9 kwam met stip binnen in de top-10. Een record was dat echter nog lang niet, want op 11 maart 2008 maakte Leiden er tegen Hanzevast twaalf van de achttien, hetgeen neerkomt op 67.7 procent.

En als we dan toch bezig zijn met (bijna) records: de 53 punten tegen waren een all time low. Twee punten minder dan de 55 uit die merkwaardige wedstrijd in Nijmegen ten Matrixx, die met 55-49 werd verloren.

En was er nog meer? Jawel. De 31 punten verschil waren een record voor een thuiswedstrijd en een evenaring van het all-time record. Ruim twee jaar geleden namelijk won Zorg en Zekerheid in Bergen op Zoom met 60-91.

Het is natuurlijk erg leuk om in het vele cijfermateriaal, dat basketballwedstrijden nu eenmaal opleveren, te zitten wroeten. Maar de bottom line wordt gevormd door de twee wedstrijdpunten en die zitten in de knip. Volgende missie: donderdag in Den Helder.

Voor de statistieken KLIK HIER

Meer nieuwsberichten