LEIDEN - Toon van Helfteren wilde het woord 'perfect' niet in de mond nemen en dat was misschien ook wel terecht. Maar zeer overtuigend was zijn rentree in de Vijf Meihal - hij speelde er van 1983 tot 1986 - in elk geval wél. Hanzevast Capitals werd door Zorg en Zekerheid Leiden op alle fronten afgetroefd en met een pijnlijke nederlaag van 82-67 teruggestuurd naar Groningen.

Dat het ‘maar' vijftien punten verschil was, kwam vooral omdat Zorg en Zekerheid in het vierde kwart niet meer zo nodig hoefde en de formatie van Marco van den Berg het zwaar geschonden gelaat nog een beetje toonbaar wilde maken en daartoe van Toon van Helfteren de gelegenheid kreeg, omdat hij de tweede lijn de wedstrijd liet afmaken.

Dat kon gemakkelijk, want Hanzevast werd finaal de Vijf Meihal uitgespeeld. Dat was vorig jaar ook al twee keer gebeurd, maar Van den Berg heeft qua spelers een betere ploeg dan zijn Spaanse voorganger Claros. De ploeg uit de Martinistad kwam tenslotte ook niet voor niets als de nummer vier van de eredivisie naar Leiden toe.

Dat het dit jaar een bijzondere competitie is in de eredivisie is al een groot aantal keren duidelijk geworden. Met tot nu toe alleen Amsterdam en soms Den Bosch als uitzonderingen kan eigenlijk iedereen van iedereen winnen. Er zit tussen de nummers drie en twaalf niet echt veel verschil en Zorg en Zekerheid toonde dat zaterdag zeer duidelijk aan.

In zijn nababbel wees Van Helfteren op het heerlijke gegeven van een volle Vijf Meihal met het luidruchtigste publiek van de hele eredivisie. Met die steun in de rug draaide Zorg en Zekerheid de Groningse ploeg van meet af aan dol. Kon Hanzevast in de eerste tien minuten nog volgen (16-13), in het tweede kwart werd er compleet gehakt gemaakt van de zonder spelverdeler Rogier Jansen spelende ploeg.

Het tweede kwart eindigde in 25-10 en het was vlak voor de pauze zelfs even 41-18 en derhalve 25-5. Het is dat Mick Burger een onsportieve fout kreeg, omdat hij reageerde op een zwieper van Will Whittington, die onbestraft bleef en dat Daniel Novak vier passen mocht maken met de bal in zijn handen, want anders was het bij de rust voor Groningen nog veel erger geweest.

Natuurlijk miste Van den Berg zijn sterke spelverdeler Jansen en ook de met een gebroken middenvoetsbeetje voorlopig nog uitgeschakelde Chaz McCrommon. Maar aan Leidse zijde stonden daar naast Sjors Besseling en nog altijd Niels Meijer nu ook Frank Schaftenaar (weer last van zijn knie) en JS Nash (ontsteking in de elleboog) tegenover.

De afwezigheid van Nash noopte Van Helfteren tot een andere oplossing voor de point guardpositie. Vincent Krieger en Joey Schelvis vulden de ontstane lacune prima op. Veel beter in elk geval dat Torey Thomas aan de andere kant. Hij is als spelverdeler gehaald, maar daar kwam zaterdag helemaal niets van terecht. En hij zal het nog een paar keer moeten doen, want Jansen zag zijn diskwalificerende fout van vorige week tegen Matrixx beloond met een schorsing van drie wedstrijden.

Thomas liep zich keer op keer stuk op de Leidse verdediging, die binnen een week een complete gedaantewisseling heeft ondergaan. Niet onbegrijpelijk, want Toon van Helfteren is een coach, die verdedigen zeer hoog in het vaandel heeft staan. Vorig seizoen was Rotterdam onder zijn leiding de ploeg met gemiddeld de minste punten tegen. En na de nederlaag van donderdag tegen datzelfde Rotterdam zei hij al dat het op zich prima was dat je een ploeg in eigen hal op 72 punten houdt.

Dat is een soort algemeen aanvaarde grens. Als je de tegenstander op of onder de zeventig houdt, dan moet je met een behoorlijke aanval een wedstrijd kunnen winnen. Zoals dus zaterdag. Want het was verdedigend prima in orde. Thomas kwam tot vijf puntjes en werd evenals schutter Whittington werd compleet uit de wedstrijd gespeeld. Bij de laatste was dat het werk van Mick Burger en Bubba Walter.

Ook de grote mannen van Groningen hadden veel problemen, want onder het Leidse bord stond een stevige muur met David Chiotti, Seamus Boxley en de uitstekend spelende Johan Kuijper. De langste speler van de eredivisie rekende keihard af met een reeks wedstrijden, waarin het bepaald niet lekker ging. Tot nu toe was maar zelden de Johan Kuijper van vorig seizoen te zien.

Dat veranderde tegen Groningen met negen punten (waaronder een heerlijke doordunk) en tien rebounds was hij uitermate nuttig. Onder het bord hield Zorg en Zekerheid daardoor mannen als Simon Conn en Zoran Krstanovic onder controle. Alleen de hardwerkende Rensford Brempong verdiende - als ‘meester‘ Van den Berg niet te scheutig is met de cijfers - een voldoende. Evenals Daniel Novak. De rest bleef onder de maat, maar daarvoor moeten de credits naar Leiden.

Aanvallend liep het bij de thuisploeg vooral in het tweede en een flink stuk van het derde kwart voortreffelijk. Cedric McGowan (‘Ik ben nu eindelijk honderd procent en was dat niet sinds de wedstrijd, waarin ik geblesseerd raakte') was daarbij de grote man. De stijlvolle schutter scoorde de ene keer nog fraaier dan de andere en sloot af op 25 punten.

In het derde kwart schoten McGowan, Mick Burger (twee driepunters) en Seamus Boxley (ook een drietje) de Groningse defensie - of wat daarvoor door moest gaan - compleet aan flarden. Van den Berg had geen antwoord meer paraat. Logisch, want op een gegeven moment houdt het voor een coach gewoon op. Hij gunde zelfs Bas Rozendaal en Sander de Roos speeltijd, maar de twee benchwarmers konden natuurlijk geen potten breken.

Tot op zes minuten van het einde schommelde het gapende gat rond de 25 punten. De publiekswissels van Van Helfteren gaven Groningen de kans nog iets dichterbij te komen, maar dat was niet meer dan een formaliteit. De Vijf Meihal had het feestje al ingezet na een iets verlate Sinterklaasavond, waarop na veel zuur eindelijk het zoet volgde dat naar (veel) meer smaakt.

Voor statistieken KLIK HIER
Voor de samenvatting van TV West KLIK HIER

Meer nieuwsberichten