LEIDEN - Voor zover er nog twijfels waren over de eerste plaats aan het einde van het reguliere seizoen, zijn die donderdagavond in de Vijf Meihal achter de horizon verdwenen.

Voor de tweede keer binnen een week won GasTerra Flames van Zorg en Zekerheid Leiden en dus staat de eerste plek van de Groningers definitief vast. In de afgelopen maandag al uitverkochte Vijf Meihal werd het 69-79.

 

Het breekpunt voor Zorg en Zekerheid Leiden lag in het tweede kwart, toen bijna alles mis ging en GasTerra wegliep naar een ruststand van 28-40. Die twaalf punten bleken een solide basis voor de rest van de wedstrijd.

 

Natuurlijk was het knap van GasTerra hoe de sprong werd gemaakt van 24-23 naar 24-36, maar Zorg en Zekerheid mocht het zich voor een belangrijk deel zelf aanrekenen. Het gat had niet zo groot hoeven te zijn, wanneer er met iets meer overleg was gespeeld en wanneer bijvoorbeeld Jesse Smith gewoon de balletjes onder de ring had gepromoveerd tot scores. Maar de lange Amerikaan lijkt af en toe oogkleppen op te hebben als hij in de buurt van de ring komt, terwijl zijn schotje vaak wel valt.


Het was in die fase ook verdedigend niet goed wat Leiden liet zien, terwijl dat tot en met de score van Thomas Jackson voor 24-23 wél het geval was geweest. Want met name in het eerste kwart was ook deze Leiden-Groningen weer een duidelijk voorbeeld van een wedstrijd die er toe deed.


Er werd aan beide kanten stevig verdedigd en de 1300 op de tribunes van de Vijf Meihal leken echt waar voor hun geld te gaan krijgen. Het enige dat je de thuisploeg in dat openingskwart mocht aanrekenen was dat het gaatje met drie punten (18-15) te krap was. Dat kwam ondermeer, omdat ex-Leidenspeler Steve Ross voor een driepunter mocht aanleggen bij 16-11. Leiden had dat kunnen weten, want hij had met een three-ball ook al voor 11-11 gezorgd. Toch had Zorg en Zekerheid Leiden in die fase de opponent voor de eerste keer een beetje pijn kunnen doen.


Onmiddellijk in het tweede kwart werkte GasTerra het verschil weg via Henry Bekkering en John Turek. Toon van Helfteren vluchtte in een time-out om het momentum bij de Groningers weg te nemen. Dat lukte toen nog wel. Maar nadat er wat scores waren ‘uitgewisseld’ ging het mis. GasTerra plaatste een 0-13 run en dat zijn dodelijke momenten in een wedstrijd als deze.


Het verschil van twaalf punten bij de rust (28-40) was natuurlijk zorgelijk, maar niet onoverkomelijk, maar dan moet je wél, zoals dat heet, ‘goed uit de kleedkamer’ komen. Met een snelle driepunter van Thomas Jackson leek het er even op, maar Dourisseau betaalde met gelijke munt terug en na weer een driepunter van ‘TJ’ liep het verschil toch op tot vijftien punten.


Reden voor Van Helfteren om zijn ploeg weer naar de bank te roepen, omdat de wedstrijd op breken stond. Ook nu hielp de tussentijdse instructie en tegen het einde van het kwart kwam Leiden tot op zeven punten na twee scores van Jesse Smith en een driepunter van Arvin Slagter. Dat zou perspectief hebben kunnen bieden, ware het niet dat Matt Bauscher er gelijk weer een drietje overheen schoot. Het derde kwart eindigde daarmee onbeslist: 22-22.


Het moest dus in het laatste deel gebeuren. Met back-to-back driepunters van Monta McGhee en Ross Bekkering beukte Leiden op de vestingpoort van Groningen. Die kraakte even, maar de scharnieren hielden het. Seamus Boxley haalde de ploeg terug tot op zeven punten, maar Jason Ellis mikte daarna twee keer raak vanaf de vrije-worplijn.


Toon van Helfteren verbaasde zich erover dat de Amerikaan naar de lijn mocht, want de Leidse fout (daar was geen discussie over) werd gemaakt vóór de schotpoging en Zorg en Zekerheid Leiden mocht op dat moment nog twee fouten ‘weggeven’. De opwinding over die beslissing kwam Van Helfteren op een technische fout te staan. ‘Ik vroeg alleen maar ‘waarom?’, zei hij later over dat moment.


Maar het is in dat soort gevallen vaak de toon die de muziek maakt en die viel niet in de smaak bij arbiter Barry Peters. De vrije worpen werd andermaal foutloos genomen door Ellis en uit het erop volgende balbezit scoorde GasTerra ook, zodat het verschil opnieuw boven de tien kwam en de wedstrijd over en uit was.


Nu kun je natuurlijk gaan gissen naar hoe het vervolg zou zijn geweest ‘als...’, maar dat heeft geen zin. GasTerra was voor de tweede keer in korte tijd de betere ploeg en dus ook de terechte nummer één van Nederland. Voor Zorg en Zekerheid Leiden is het doel voor het laatste kwart van de competitie daarom helder: de tweede plaats.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN 

Meer nieuwsberichten