NIJMEGEN – Twee keer de topper tegen GasTerra, gelardeerd met drie pittige uitwedstrijden. Dat was de opdracht waarvoor Zorg en Zekerheid Leiden zich gesteld zag in de eerste drie weken van februari. ‘Cruciaal’, wordt zo’n fase dan genoemd.

Zaterdag werden in Nijmegen die zware weken afgesloten en de conclusie kan niet anders zijn, dan dat het eigenlijk best meeviel.


Natuurlijk, er werd twee keer verloren van GasTerra, maar voor de overige drie tentamens slaagde de ploeg van Toon van Helfteren cum laude. In de Keizerstad werd Magixx playing for KidsRights eigenlijk net zo eenvoudig aan de kant gezet als eerder De Friesland Aris en WCAA Giants.


Net als twee weken geleden in Leeuwarden pakte Zorg en Zekerheid Leiden het vierde kwart aan om het verschil te maken. Tot dat moment mocht de thuisploeg de illusie hebben dat ze mee mocht doen in het geheel. In cijfers was dat ook wel zo (54-60 na een ruststand van 32-38), maar qua spel voerde Leiden de regie op een manier, zoals het de topploegen van de Dutch Basketball League betaamt.


In dat vierde kwart beukte Zorg en Zekerheid Leiden zes minuten en twaalf seconden op het gelaat van Magixx. Er werd gescoord, gerebound, er werden ballen afgepakt en toen de Nijmeegse ploeg via een vrije worp van Markel Humphrey eindelijk een natte spons in het gezicht kreeg, was het eigenlijk tijd voor interventie door de scheidsrechter.


Maar ja, die regel bestaat niet in basketball en dus moest de thuisploeg zich kreupel en wel naar het einde slepen. Veel eer viel niet meer te behalen. Dat begreep coach Michael Schuurs ook en hij haalde dan ook zijn beste mannen naar de bank. Voor Toon van Helfteren het teken dat ook te doen, zodat de ‘second unit’ het mocht afmaken en bij 65-78 de handen geschud konden worden.


Nog niet zo heel lang geleden probeerde Toon van Helfteren duidelijk te maken dat er geen ‘makkelijke wedstrijden’ gespeeld zouden worden. Daar had Zorg en Zekerheid Leiden de ploeg niet voor. Tegen die redenering viel toen weinig in te brengen. ‘Toen’. Maar inmiddels is er het nodige veranderd. De geblesseerden keerden terug en de ploeg werd aangevuld met Patrick Hilliman.


‘Daar ligt de basis van de ‘gemakkelijke’, maar vooral overtuigende overwinningen de laatste weken’, zei Toon van Helfteren na afloop. ‘We zijn nu compleet. We hebben Seamus en Terry er weer bij en nu natuurlijk ook Patrick. We zitten gewoon dik in de mensen en hebben dan ook lekker kunnen trainen. Vergeet echter niet dat we zonder Boxley en een deel ook zonder Sas op de tweede plek terecht zijn gekomen. Dat vond ik echt verbazingwekkend. Nog meer dan die overwinningen van nu...’

‘En’, vervolgde de coach zijn relaas, ‘deze ploeg kon ons natuurlijk niet meer verrassen. We wisten hoe ze zouden spelen en die zoneverdediging... daar lachen we om. Ze spelen hem vaker. Meestal een 2-3, nu een 3-2, maar dat maakte niet uit. Wij hebben twee aanvallen tegen een zone en vrijdag op de training heb ik duidelijk gemaakt dat we er daarvan één tegen Magixx niet konden spelen...’


Het is natuurlijk lekker om te zien dat wat je tijdens een training oefent ook effect heeft in een wedstrijd. Dat geldt ook voor speciale spelletjes, zoals bijvoorbeeld vlak voor de rust. Van Helfteren nam op 24 seconden van de ‘koffiepauze’ twee time-outs achter elkaar, kennelijk omdat één minuut niet voldoende was om te vertellen wat hij wilde. Wat er uit kwam was een heerlijke aanval, die Ross Bekkering moederziel alleen vrij onder de ring zette. En dan weet de Canadese-Nederlander als geen ander wat je met de bal moet doen: keihard dunken.
Het verschil mocht dan niet zo groot zijn halverwege het duel, Zorg en Zekerheid Leiden heerste wel en deed dat ook in het derde kwart. Want ook al kon toen nog niet het verschil worden gemaakt, de overmacht bleek uit de manier, waarop elke Nijmeegse poging het gaatje te dichten werd beantwoord.


Tussen de bedrijven door bewees Patrick Hilliman zijn waarde al in pas zijn tweede wedstrijd in het blauw-wit. Jesse Smith was weer eens snel klaar (vier fouten in 4:19...) en dus kwam er automatisch speeltijd voor de Rotterdamse international. Met acht punten, zeven rebounds en drie geblokte schoten leverde hij een keurig rapport af.


En dat gold in feite voor de hele ploeg. Voor Monta McGhee met vier driepunters en tien rebounds, ondanks het feit dat hij nu op een ‘kleinere’ positie speelt. Voor Alvin Slagter, die twee driepunters maakte en zowel in die categorie als van elders tegen honderd procent schoot. Voor Ross Bekkering en Seamus Boxley, die in de dubbele cijfers kwamen.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten