LEIDEN - De Wet van Murphy, de wereldberoemde gifbeker, een kist vol zure appels. Enfin, voeg er nog maar een paar clichés aan toe. Alles wat je bedenkt is op dit moment van toepassing op de ploeg van Zorg en Zekerheid Leiden. Maar de keiharde feiten zijn dat de mannen van Ivo Boom onderaan staan in de eredivisie, zes van de zeven wedstrijden hebben verloren en ook donderdag het eigen publiek niet konden verwennen. In een wedstrijd die door beide partijen maar zo snel mogelijk vergeten moet worden, werd het 61-65 voor Matrixx Magixx.

door Jan van der Nat

Ten opzichte van zijn Nijmeegse collega Michael Schuurs heeft Ivo Boom nog wel één voordeel. De door griep gevelde Bubba Walther, de geblesseerde Cedric McGowan en de met een pijnlijke schouder spelende Seamus Boxley mogen als excuses worden aangevoerd. Matrixx Magixx was compleet en helemaal fit afgereisd naar Leiden.

Maar excuses zijn niet meer dan pleisters op wonden, die behoorlijk pijn doen. Waar de ploeg zich vorig seizoen soms op wonderbaarlijke wijze over tegenslagen door blessures heen zette, blijft ze nu spartelen als een baby boven een te heet badje. Er werd tegen Matrixx individueel keihard gewerkt. Maar hoewel soloacties vaak hartstikke leuk zijn om te zien, is basketball een teamsport en kun je alleen je doel bereiken als het samen allemaal klikt.

Dat doet het de laatste weken te weinig. Het is alsof de spelers zich over hun teamgenoten afvragen of ze wel doen wat wordt verwacht. Alsof het vertrouwen in elkaar er niet is. Ivo Boom beaamt dat. ‘En dat begint bij jezelf. Je moet eerst geloof in eigen kunnen hebben, zelfvertrouwen hebben. Pas dan krijg je ook vertrouwen in een ander. Het vreemde is dat ze op de training vaak barsten van het zelfvertrouwen. Mick Burger staat vanmorgen bij de training alles raak te knallen. Dan komt-ie keurig vrij in de hoek en dan denk je..., maar hij schiet de bal over de ring. Dat is voor mij onbegrijpelijk.'

Een team bestaat natuurlijk uit individuen, maar pas als er sprake is van chemie kan er ook sprake zijn van een teamprestatie. Bij Zorg en Zekerheid is dat de laatste wedstrijden maar sporadisch het geval. Tegen Aris Friesland was er eigenlijk maar één keer zo'n flits, die onmiddellijk resulteerde in een driepunter van Bubba Walther. Tegen Matrixx moest er gewacht worden tot het slot van het derde kwart. Plotseling was daar de driepunter van Vincent Krieger op assist van Mick Burger en de dunk van David Chiotti op een aangevertje van Krieger.

Het waren echter krenten in een bord lauwe lammetjespap. Een duel dat, in eendrachtige samenwerking tussen beide ploegen, soms verviel tot een parodie op een basketballwedstrijd. Want, eerlijk is eerlijk, het probleem zat niet alleen bij Zorg en Zekerheid. Bij de Nijmegenaren liep het ook absoluut niet en daardoor werd het nog een spannend duel ook.

Wel eentje met voortdurend - op de eerste minuten na - Matrixx Magixx aan de leiding. Maar Zorg en Zekerheid bleef op korte afstand volgen. Het verschil was een paar keer maximaal tien punten, maar meestal veel minder. Klein genoeg in elk geval om het publiek wakker te houden en - ook al was er een aansporing nodig - als vanouds te laten opstaan, omdat het voor Leiden was.

Als je voortdurend aan het elastiek hangt, zoals Leiden, dan is het verschrikkelijk belangrijk om een keer dat laatste sprongetje te kunnen maken. Als is het maar heel even. Een moment ruiken aan de voorsprong. Maar het lukte de ploeg niet. Bij 49-50, na een driepunter van Vincent Krieger, leek het te gaan gebeuren. Maar onmiddellijk kwam weer de terugval. En snel ook, want binnen één minuut en 37 seconden stond er na een steal met score van Nick Domhof, een dunk van Darnell Wilson en een driepunter van Erik Nelson weer een verschil van acht punten op het scorebord en kon het werk opnieuw beginnen.

Ook in de laatste minuten bleef Zorg en Zekerheid echter aanklampen en zo bleef er een kans tot het allerlaatste moment. Maar ook toen de nood het hoogst was ging het niet. Joey Schelvis moest tenslotte de fout maken om de klok bij 61-63 een paar seconden voor tijd nog één keer te stoppen. Dan moet je een beetje geluk hebben dat een matige schutter de vrije worpen moet gaan nemen.

Maar als alles al tegenzit, mag je niet rekenen op geluk. En dus mocht de altijd zuiver schietende Ryan Sears het vonnis definitief voltrekken. Zorg en Zekerheid mag tot rust komen in een vrij weekeinde en dan maar eens kijken of en wanneer Murphy een schop onder zijn kont kan krijgen, de gifbeker leeg is en de zure appels tot moes vermalen kunnen worden...

Voor statistieken KLIK HIER
Voor fotoreportage van Richard Koolen KLIK HIER

Meer nieuwsberichten