LEEUWARDEN - In de historie tussen De Friesland Aris en Zorg en Zekerheid staan bijzondere wedstrijden vermeld. Twee verlengingen in 2007-2008, 'het wonderschot van Monta McGhee’ in de openingswedstrijd van vorig seizoen en de laatste ontmoeting van 2009-2010 met drie keer vijf minuten extra.

Zorg en Zekerheid Leiden won die wedstrijden allemaal, zoals het wel vaker succesvol was in het Kalverdijkje van Leeuwarden. Dit keer niet. Het werd nu 76-72 voor de thuisploeg. Een domper voor Leiden natuurlijk. Maar qua wedstrijd schurkte het duel aan tegen de drie genoemde tussen beide ploegen.
Dat kwam door het aanvankelijk vreemde verloop en door een tweede helft die uitermate boeiend was en waarin liefst elf keer de voorsprong van eigenaar veranderde en het twaalf keer gelijk was. Die spannende tweede helft (begonnen bij 34-34 en met een tussenstand van 56-56 na het derde kwart) volgde op een eerste, die merkwaardig verliep.
Zorg en Zekerheid Leiden spoot uit de startblokken en greep het chaotisch en niet als een team spelende De Friesland Aris onmiddellijk bij de keel. Door een ultieme driepunter van John Williams was het verschil ‘slechts’ elf punten na tien minuten: 13-24.
In het tweede kwart was het precies andersom. Opeens kreeg Leiden geen vat meer op de Friese ploeg, waarin heel veel goede spelers veel alleen doen. Dat ziet een coach liever niet. Pete Miller dus ook niet, maar hij weet dat hij één van de meest talentvolle groepen heeft ooit bij Aris.
Een tussensprintje zorgde ervoor dat De Friesland weer in de buurt kwam, waarna Jesse Smith voor wat lucht zorgde. Met Smith is de opvallendste speler van het Leidse team genoemd. Hij speelde een ‘wereldwedstrijd’, zoals Toon van Helfteren het later omschreef. In het eerste kwart had hij al met zeven punten op rij het gat opengetrokken van 10-15 naar 10-20.
De lange Amerikaan kon gewoon niet missen. Na drie kwarten stond hij op zeven uit zeven, plus drie uit drie vrije worpen. Pas in de eerste minuut van het vierde kwart trof een kort hoekschotje een keer geen doel. Met 19 punten (8/10, 3/3 vrije worpen, 7 rebounds en 2 steals) speelde hij een wedstrijd om in te lijsten.
Maar dat gold niet voor de hele ploeg. Thomas Jackson zakte na een perfect begin weg, terwijl Monta McGhee en Ross Bekkering nooit echt in de wedstrijd zaten. En daar lag grotendeels het probleem bij Zorg en Zekerheid Leiden. De kern van de ploeg moet op zijn niveau spelen. Wanneer er een paar spelers ‘niet thuis’ geven wordt het moeilijk.
Daar kwam natuurlijk bij dat Arvin Slagter debuteerde en moest zoeken naar zijn plek binnen de ploeg. Hij kreeg ruim twintig minuten speeltijd van Van Helfteren. Hij mocht ook zijn driepunters nemen, maar mikte slechts één keer raak op vijf pogingen. Na de goede serie driepunters tegen Rotterdam, was de hele ploeg overigens dit keer geen echte bedreiging van ‘downtown’: 3 op 21.
In het tweede kwart verspeelde Zorg en Zekerheid de voorsprong compleet. Er werd gerust bij 34-34. Na de rust werd het ‘anybody’s game’ met voordurend een wisselende voorsprong en heel vaak een gelijke stand.
‘Het balverlies’, concludeerde Toon van Helfteren na afloop al heel snel, ‘vertelt het verhaal van de wedstrijd. We hebben achttien keer balverlies en daaruit scoren zij twintig punten. Bovendien verspelen we de bal in de laatste fase twee keer en dat was cruciaal.’
De coach doelde op de foute pass van Jackson op Slagter en het te korte balletje door de lucht van McGhee op Smith. Dat dubbele balverlies stelde Todd Brown in staat om de éénpunts voorsprong (71-70) uit te bouwen tot 73-70, ook al had hij een beetje mazzel  bij zijn schot in de buzzer van de 24 seconden.
Jackson en Williams wisselden vervolgens twee rake vrije worpen uit, waarna Leiden nog slechts tijd had voor een ultieme driepunter. En ja... in het Kalverdijkje krijgt dan Monta McGhee de bal. Winnend kon het schot niet zijn, maar er zullen Leeuwarder supporters zijn geweest, die dachten: nee, toch niet weer?
Nee, McGhee speelde geen lekkere wedstrijd en dan lukken dat soort dingen vaak ook niet. De bal kwam in handen van de thuisploeg en dat betekende – na een fout van Smith en één rake vrije worpen van Chitwood – einde wedstrijd.  
JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten