AMSTERDAM - Zorg en Zekerheid Leiden heeft het regerend landskampioen EclipseJet MG Amsterdam in de eerste playoffwedstrijd veel moeilijker gemaakt, dan menigeen voor mogelijk zal hebben gehouden. Leiden verloor met 73-67, maar kon met opgeheven hoofd de douches opzoeken. Er was gewoon goed gespeeld tegen de grootkapitalisten uit Amsterdam, hoewel je dat momenteel ook met een kilo zout moet nemen.

door Jan van der Nat

Het geld groeit de heren in Amsterdam niet meer op de rug, als het al ergens groeit. De hoofdsponsors zijn failliet en de enige tijd geleden aangekondige nieuwe suikeroom is nog niet gesignaleerd. Het zijn daardoor zware tijden in de hoofdstad en dat heeft natuurlijk zijn weerslag op (sommige) spelers. Als er onvoldoende geld is om het echt leuk te houden, dan moet de sportieve prestatie, het verdedigen van de landstitel, de prikkel geven. En dat is niet bij iedereen het geval.

En dan blijkt zelfs Zorg en Zekerheid Leiden voor de grootmacht geen klusje dat zo maar even wordt geklaard. Zeker niet in de playoffs, waar nu eenmaal altijd andere dingen een rol spelen dan in de reguliere competitie. Ook als je in de individuele vergelijking op bijna alle punten minder bent dan je tegenstander.

De enige ploeg die iets te verliezen had in de openingswedstrijd van de playoffs was tenslotte Amsterdam. Van Leiden wordt - in alle eerlijkheid - niets verwacht. Een derde wedstrijd zou bijvoorbeeld al een wonder zijn. Misschien dat je in zo'n situatie wel het beste uit jezelf haalt. En Leiden deed dat binnen de beperkingen van de mogelijkheden.

Want die zijn nu eenmaal niet zo riant. Er is geen spelverdeler, die dertig minuten of meer de ploeg echt kan leiden en iets kan creëren, zoals bijvoorbeeld goede schoten voor de mannen die aardig kunnen mikken. Aanvallen is dus vaak een worsteling voor Zorg en Zekerheid Leiden, de minst productieve ploeg van het reguliere seizoen.

Dat betekent dat er verdedigend veel goed gemaakt moet worden. Als je het aan die kant van het veld goed doet, dan kun je je permiteren dat je wat minder scoort. En verdedigend kon en kan deze ploeg zich meten met de besten. Leiden was één van de drie teams (Amsterdam en Rotterdam waren de andere), die in veertig wedstrijden geen 3000 punten tegen kregen.

De 73 die EclipseJet in deze wedstrijd maakte waren dan ook het gevolg van een keurige defensieve prestatie van Zorg en Zekerheid Leiden, dat eigenlijk alleen echte problemen had met natuurlijk Peter van Paassen en Teddy Gipson. Dit duo zijn de motor en het stuur van de ploeg van Arik Shivek en uitermate moeilijk te bespelen.

'Dat weet je', analyseerde Toon van Helfteren later. 'Maar het gaat om de derde man. Vorige week (in de regliere wedstrijd, red.) was dat Wessels en nu was het Greene. Daar zit het gevaar van Amsterdam. Van Paassen en Gipson mogen hun punten maken, als je dan de rest kunt afstoppen.'

Dat lukte dus in het geval van Greene onvoldoende. De ex-NBAprof maakte vijftien punten en vroeg heel veel energie van zijn verdedigers. Maar kennelijk irriteerde het hem, dat het niet echt lekker liep bij Amsterdam. Een opmerking in de richting van scheidsrechter Frans Harryvan leverde hem een technische fout op en de manier, waarop hij kort voor tijd tegen zijn vijfde fout aanliep (een aanvallende), zei veel over zijn instelling.

Op het moment dat Greene definitief naar de bank moest zat Zorg en Zekerheid Leiden nog volledig in de wedstrijd. Zoals dat eigenlijk vrijwel steeds het geval was geweest. Niet in de laatste plaats door David Chiotti, die een uitstekende wedstrijd speelde (21 punten, 13 rebounds) en eens te meer aantoonde, dat hij volgend seizoen gemist zal worden, nu het voor 99 procent zeker is, dat hij zijn zo vurig gewenste Italiaanse paspoort krijgt.

Het was bijna een thuiswedstrijd met meer dan driehonderd Leidse fans op de tribunes, die er een waar volksfeest van maakten. Ze hadden geen enkel probleem de tien ratels van hun Amsterdamse tegenstrevers te overstemmen en ook de elektronische aanmoedigingen van Amsterdamse zijde, moesten het vaak afleggen tegen het verbale geweld van de Leidenaars, die bovendien zo ongeveer alle confettiewinkels in Leiden hadden leeggekocht.

Die onvoorwaardelijke steun gaf de ploeg van Van Helfteren natuurlijk een boost en moet pijn gedaan hebben bij de ploeg, die in werkelijkheid thuisspeelde. Dat begon al bij het opkomen voor de warming-up, toen Van Paassen en zijn maten werden verwelkomd met een massaal 'Lei-den, Lei-den' en de eerste confettiekanonnen tot 'ontploffing' werden gebracht.

Misschien kwam het wel daardoor dat Amsterdam zeer stroef aan de wedstrijd begon en direct al twee keer meer dan 24 seconden nodig had voor een aanval. Het duurde bijna vier minuten eer Van Paassen de eerste veldscore liet aantekenen. Tot dan had alleen Harrison er drie vrije worpen ingegooid.

Toch leek Amsterdam snel orde op zaken te stellen, pakte vijf puntjes winst in het eerste kwart en verdubbelde dat verschil in deel twee, zodat het bij de rust 40-30 was. Als zo'n gat onmiddellijk groter zou worden, heb je een probleem. Maar dat kreeg Leiden niet. Nu werd Amsterdam dik vier minuten van scoren afgehouden en kwam Leiden zelfs terug tot op vier punten na twee vrije worpen van Seamus Boxley: 46-42.

Het zat Zorg en Zekerheid daarna even niet mee. De arbiters zagen in de slotfase van het derde kwart niet dat David Chiotti aan de arm werd vastgehouden en in de tegenaanval knalde Gipson er een driepunter in voor 60-47. Daarmee leek de beslissing te zijn gevallen.

Maar Leiden had zich duidelijk voorgenomen de huid zeer duur te verkopen. Er waren een paar minuten nodig om de zaken te reorganiseren. Toen Harrison een fout kreeg en Greene zijn mond niet kon houden, hapte Zorg en Zekerheid Leiden toe. Ronny LeMelle gooide alle vier de vrije worpen binnen en nadat de aanval daarna niets had opgeleverd, profiteerde Boxley van balverlies van Van Paassen.

Bij 69-63 was het opeens weer een open wedstrijd. Amsterdam mocht niet klagen dat Leiden - geheel in stijl met het seizoen - een paar vrije worpen liet liggen (Chiotti, McGowan) en daardoor het gaatje net groot genoeg kon houden om niet echt in 'doodsnood' te komen.

Zorg en Zekerheid Leiden moest vervolgens gaan forceren en dat is iets wat maar zelden succes heeft. De snelle driepunter van JS Nash op 71-65 en met minder dan een halve minuut op de klok, was een logische keuze, maar miste net de juiste richting.

En daarmee kon deel 1 van het playoffboek 2009 worden dichtgeslagen. Zaterdag gaat het weer open in de Vijf Meihal, die zal kolken als nooit tevoren.

Voor de statistieken KLIK HIER
 

 

Meer nieuwsberichten