NIJMEGEN - Zorg en Zekerheid Leiden staat met een been in de playoffs. Na een spectaculaire, zwaarbevochten zege in Nijmegen op Matrixx Magixx (57-66) is de ploeg van Toon van Helfteren nog wel te achterhalen door Landstede, maar dan moet de Zwolse ploeg de laatste twee wedstrijden winnen. Zorg en Zekerheid Leiden heeft nog vier duels te gaan, maar wel in een loodzwaar programma met twee keer EiffelTowers, West-Brabant en een uitbeurt bij Amsterdam.

door Jan van der Nat

Het was een zeer intense wedstrijd, waarin aan beide kanten veel fouten werden gemaakt. Traditioneel voor de duels tussen beide teams dit seizoen liep de score tergend langzaam op. Bij de rust was het pas 27-27 en stonden er schotpercentages in de stats van netaan 30 voor Matrixx en rond de 25 voor Leiden.

Hoewel de Nijmeegse ploeg even wegliep, was het vrijwel voortdurend een close game met 57-59 op 1:24 van het einde. De volgende Leidse score, van Cedric McGowan, was in feite de beslissende. Matrixx moest gaan forceren, maar te veel mensen zaten niet in de wedstrijd. Zoals bijvoorbeeld Darnell Wilson, die door McGowan uitstekend werd verdedigd. Fouten maken leverde de Nijmeegse ploeg ook weinig op, want Zorg en Zekerheid Leiden schoot er in de slotfase vijf van de acht raak en pakte met 57-66 de winst.

Coach Michael Schuurs van Matrixx zocht de schuld van de nederlaag vooral bij zijn eigen ploeg, die een week eerder nog een staande ovatie had gekregen voor de gala-voorstelling teen Giants. 'Leiden is een fysieke, defensieve ploeg. En dat moet je blijven passen, ze kapot spelen. Dat deden we niet. We bleven dribbelen.'

En dat vond Zorg en Zekerheid Leiden best lekker, want in de één-tegen-één verdedigingv oelen mannen als Seamus Boxley en Cedric McGowan zich senang. JS Nash deed het verdedigend goed ten opzichte van Ryan Sears en daarmee werd - naast Darnell Wilson - ook die angel uit de Nijmeegse ploeg getrokken. Nash kon gelukkig een paar minuten worden afgewisseld door Vincent Krieger, voor wie Toon van Helfteren de tijd nu wel rijp achtte.

Een man als Krieger is door zijn routine en verdedigende kwaliteiten belangrijk, want Bubba Walther en in mindere mate Ronny LeMelle hebben het defensief moeilijker. Walther bijvoorbeeld gaf Thijs Vermeulen aan het einde van het eerste kwart twee keer een vrije kans om een driepunter binnen te knallen tot grote woede van Van Helfteren.

De coach liet zijn spelers af en toe flink merken hoe hij erover dacht. Dat zal hij vrijdag na de zeperd tegen Aris ook hebben gedaan, want verliezen is niet erg, dat hoort bij de sport. Maar geen inzet tonen en ongeinteresseerd spelen zijn niet acceptabel.

Van Helfteren bereikte daarmee dat er keihard werd geknokt en dat was goed om re zien, want daaraan had het juist in de laatste drie wedstrijden, die zo dramatisch verliepen, ontbroken. Van Helfteren richtte zijn verbale pijlen ook behoorlijk op de scheidsrechters, bij wie geen enkel blockshot - aan beide zijden - de goedkeuring kon wegdragen, die Leiden twee of drie punten van David Chiotti ontnamen door ten onrechte voor 24 seconden te fluiten en die ook verder nogal 'ongelukkig' floten. Dat Van Helfteren geen technische fout kreeg was echter een klein wonder.

Overigens had Michael Schuurs net zo veel reden om de scheidsrechters 'om uitleg' te vragen, maar de Nijmeegse coach liet het bij vragende gebaren en grimassen van ongeloof. Hij was meer bezig om te kijken of hij zijn ploeg een beetje op het niveau van een week eerder kon krijgen. Dat lukte niet. Ook niet toen het halverwege het derde kwart 50-41 was en Zorg en Zekerheid Leiden met één of twee tikkies wellicht zou zijn omgevallen.

In plaats daarvan viel de productie stil en kon Leiden een 0-7 neerzetten en daarmee weer aansluiten. Vanaf dat moment werd het bloedstollend spannend. Immers beide ploegen konden aanspraak maken op de winst en voor beide waren de punten zeer belangrijk. Voor Zorg en Zekerheid Leiden om de playoffs te halen en voor Matrixx Magixx om te streven naar thuisvoordeel in de eerste ronde.

Het leek erop dat Leiden net even gretiger was om het gestelde doel te bereiken. Het ging in het staartje van de wedstrijd om kleine dingen. Een gemiste vrije worp van Wilson, een knappe steal van LeMelle, twee missers onder het bord van Nelson, gevolgd door zijn uit frustratie gemaakte vijfde fout en tenslotte een mazzeltje bij een actie van McGowan.

Zijn beweging rook - nou, zeg maar stonk - naar lopen, maar vond genade in arbitrale ogen. Het zou de beslissende actie blijkten te zijn, want het werd 57-61 en dat was de knock-out voor Matrixx, dat al dik in de penalty zat, waardoor fouten geen effect meer hadden. De Nijmegenaren bleven er echter mee doorgaan, waardoor het verschil opliep naar negen punten en dat was geflatteerd. Maar daar maalde natuurlijk niemand om in het Leidse kamp.

Voor de statistieken KLIK HIER
Voor fotoreportage Richard Koolen KLIK HIER

 

Meer nieuwsberichten