LEIDEN - Zorg en Zekerheid kan wedstrijden, die gewonnen moeten worden, niet winnen. Dat is de enigszins cryptische, maar toch duidelijke conclusie na de oorwassing door Upstairs Weert dinsdagavond in de Vijf Meihal. Het werd 73-94 voor de Limburgers en daar was niets, maar dan ook niets op af te dingen. Op David Chiotti voor een deel van de wedstrijd na, had de ploeg een collectieve off-day. Er werden simpele balletjes onder de ring gemist en Upstairs scoorde naar hartenlust uit aanvallende rebounds (15 stuks en 24 punten daaruit) en uit het balverlies van ZZ Leiden (16 keer, goed voor 23 punten).

Alleen in het eerste en de eerste vijf minuten van het tweede kwart leek het ergens op. Daarna was het droever dan het ooit is geweest. Het was onbegrijpelijk, hoe de ploeg de controle over de wedstrijd uit handen gaf bij een voorsprong van 35-29 en die ook nooit meer terug kreeg. ZZ Leiden liet zich in deze cruciale wedstrijd, die wel eens zou kunnen beslissen over de zevende of achtste plek en misschien zelfs wel over deelname aan de playoffs straks, bijna gewillig naar de slachtbank leiden.

Natuurlijk zocht Upstairs-coach Olivier van Kempen het in zijn eigen tactiek. De voortdurend switchende verdediging had perfect haar werk gedaan. Daarmee had de Limburger natuurlijk wel een punt. Door steeds weer een ander de - normaal gesproken - gevaarlijkste Leidse mannen te laten verdedigen, creëerde hij chaos in de aanval van ZZ Leiden. Maar dat nam niet weg, dat er door de mannen van Ivo Boom collectief werd gefaald vanaf de vijftiende minuut van de wedstrijd.

De voorsprong was weg bij het bereiken van de rust, al leek de 37-39 stand van dat moment nog niet verontrustend. Oké, het tweede kwart had een stuk beter gekund, maar dat was afgelopen zaterdag in het bekerduel tegen EiffelTowers ook zo en toen volgde er een prima tweede helft.

Toch was er een verschil. De ploeg straalde in de eerste helft niets uit, terwijl bezieling zeker bij dit team een eerste vereiste is. Maar de diehards op de tribunes (toch weer een duizend man op dinsdagavond) hebben in de loop van de anderhalf jaar wel meer gekke dingen meegemaakt. Neem bijvoorbeeld de bijna legendarische wedstrijd dit seizoen tegen Rotterdam, toen een prachtig vierde kwart dertig minuten belabberd basketball deden vergeten.

Maar nu lag er een merkwaardige matheid over de ploeg. David Chiotti was eigenlijk de enige uitzondering. Hij zat halverwege de wedstrijd al bijna op zijn traditionele double-double. Even ontworstelde ook Nick Curtis zich aan de slapte met acht punten op rij.

Velen zullen in de rust de gedachte hebben gehad van ‘nou ja, het is niet goed, maar als er gewonnen wordt...' De tweede helft begon nog hoopvol, want Chiotti en Curtis zorgden voor 40-39. Het zou de laatste voorsprong zijn. Upstairs counterde naar 40-46 en een airball van nota bene JS Nash was zo ongeveer het sein voor de collectieve mentale ineenstorting.

Want de uiteindelijk forse nederlaag zat misschien wel voor 98 procent tussen de oren. Dat ze kunnen basketballen staat natuurlijk buiten kijf, maar de mannen van Boom zijn mentaal zeer labiel in wedstrijden, die echt belangrijk zijn tegen ploegen, die zich ongeveer op hetzelfde niveau bevinden. Vorig seizoen werd er bijvoorbeeld thuis twee keer verloren van Upstairs. Er werd voor eigen publiek verloren van Landstede (net als dit seizoen al twee keer) en ook Aris ging met de punten naar huis in een wedstrijd, waarin ZZ Leiden er niet eens in slaagde om met minder dan twaalf punten te verliezen.

Misschien is het tijd voor een mental coach, zoals zo veel sportploegen die tegenwoordig hebben. Iemand die de mannen in het koppie kan prepareren op belangrijke momenten. Want nogmaals: basketballen kunnen ze. Als je prima wedstrijden speelt tegen MyGuide, Hanzevast en EiffelTowers, moet je dat ook kunnen tegen de mindere goden.

Ivo Boom probeerde van alles, maar hij kreeg de zaak niet meer op de rails. Natuurlijk ontbeerde hij de met griep op bed liggende Johan Kuijper en ontbrak ook Nenad Cvjetkovic, die om diverse redenen zijn verblijf in Leiden afkapte. Maar dat mag en kan geen reden zijn voor het falen van de ploeg. Halverwege het vierde kwart probeerde Boom nog door Bern Persoon en de wat grieperige Jeroen van Dorp in te zetten een ommezwaai te forceren. Maar niets hielp meer.

Het was tien, het werd vijftien en uiteindelijk zelfs 21 punten verschil, waarbij het natuurlijk pijnlijk was dat uitgerekend ex-Leidenspeler Jeremy Ormskerk er vier driepunters ingooide. Veel maakte het allemaal niet meer uit, wat er in dat laatste kwart gebeurde. Er was geen moment meer dat ZZ Leiden ook maar een heel klein beetje de indruk gaf dat er nog iets inzat.

Uiteraard zat Ivo Boom behoorlijk in zijn maag met de mentale zwakte van zijn spelers. Hij vreest zelfs dat het moeilijk zal zijn dit seizoen op het mentale vlak het vereiste niveau te halen. Hij was ‘pissed off' en wilde zo snel mogelijk naar huis. ‘Wat we met deze wedstrijd doen? We zullen er morgen - hopelijk met een glimlach - nog een keer naar kijken en dan gaan we ons twee dagen keihard voorbereiden op de wedstrijd van zaterdag in Nijmegen.

Want zo simpel kan het zijn in het leven en zeker in de sport. Omkijken is zinloos. Morgen is de belangrijkste dag van het seizoen...

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten