IZMIR - Het Europese avontuur van Zorg en Zekerheid Leiden eindige woensdagavond in Izmir. Dat was uiteraard na het forse verlies van vorige week in Almere geen verrassing. Leiden was ook niet naar de Turkse kustplaats gereisd met het idee dat er nog iets te halen viel.

 

======================================================
Twee sfeerfilmpjes gemaakt door Lennert Dorrepaal:

http://www.youtube.com/watch?v=nHqLc7VKmog 
http://www.youtube.com/watch?v=SICck-c63Yw&feature=related
======================================================

 

Het 77-62 verlies was dan ook niet meer dan logisch, omdat er een flink kwaliteitsgat gaapt tussen de Nederlandse bekerwinnaar en de Turkse subtopper uit Karsiyaka, een stadsdeel van miljoenenstad Izmir.


Coach Toon van Helfteren was dan ook op zoek naar het spel, zoals hij dat in zijn hoofd heeft voor zijn ploeg. Dat had hij bij vlagen gezien tijdens de oefencampagne, maar niet in de eerste ontmoeting met de Turken en ook niet in de competitieduels tegen Magixx en BS Weert.


Een verliezende coach is natuurlijk nooit tevreden, maar Van Helfteren had in de sfeervolle Karsiyaka Arena in elk geval bij een aantal spelers dingen gezien, die de burger moed geven. Echter nog niet van Ryan Anderson en Thomas Jackson. Beide spelers konden ook nu niet hun neus aan het venster steken.


Anderson maakt verdedigend te veel fouten en zijn fameuze schot zit kennelijk nog in de verhuisdozen. Van Jackson gaat aanvallend geen enkele dreiging uit. Hij is nauwelijks creatief en had weinig in te brengen bij de even kleine David Holston. Zonder een point guard op niveau wordt het erg lastig om een ploeg op gang te trekken.


Maar, zoals gezegd, er waren ook lichtpunten, al is een kinderhand natuurlijk snel gevuld na het echec in Weert. Een ommedraai kan natuurlijk ook niet binnen een paar dagen. Niettemin kon Van Helfteren bijvoorbeeld tevreden zijn over Worthy de Jong, die negentien minuten kreeg, onbevangen speelde en bijna alleen maar goede dingen deed. Bijvoorbeeld het afleveren van vijf assists, waaruit met name Seamus Boxley scoorde.

 

En zeker in de beginfase van de wedstrijd werd er goed verdedigd door de ploeg, waarin  Boxley de startende rol van de ongelukkige Terry Sas (gehechte wenkbrauw en een gebroken neus) innam. In Almere was Leiden overrompeld door met name Jovo Stanojevic. De sluwe Servische vos werd nu goed aangepakt door de lange mannen van Leiden, Ross Bekkering

en Jesse Smith.

 

Dat koste Smith wel snel twee fouten, maar hij scoorde aan de andere kant ook. Hij tekende voor zes van de eerste zeven punten, waarmee Zorg en Zekerheid Leiden gelijk op ging met de thuisploeg. Die werd gesteund door zo'n drieduizend fans. Wat minder dan gebruikelijk, maar daar was de gemakkelijke zege in Almere natuurlijk debet aan.

 

Hoeveel keer die drieduizend kelen de Vijf Meihalnorm van 75 decibel overtroffen is niet  duidelijk, maar het was een hels kabaal met prachtige liederen over twee kalkoenen (?) en voor de Leidse ploeg natuurlijk onverstaanbare kreten. Het was indrukwekkend, maar de spelers lieten zich er niet door van de wijs brengen. Ook niet door het gefluit, waarmee een Leidse aanval werd begeleid.

 

Het werd heel even stil, toen ZZ Leiden een paar Turkse aanvallen onschadelijk maakte en brutaal de leiding nam. Het werd maximaal 16-22 na een driepunter van Anderson, maar Holston betaalde met gelijke munt terug en in no time was de leiding in de wedstrijd terug bij Karsiyaka.

 

Leiden leek de eerste helft goed te gaan afsluiten, maar kreeg in de laatste minuten nog  even' drie driepunters om de oren, waarvan twee van Osiris Eldridge. De Amerikaan  etaleerde andermaal zijn klasse met in totaal twintig punten. Hij is van en niveau, dat voor Nederlandse ploegen (financieel zeker) te hoog gegrepen is.

 

Zo'n slot van de eerste helft doet pijn en neem je mee naar de kleedkamer. De kunst is dan om de knop om te zetten en fris aan de tweede helft te beginnen. Dat lukte ZZ Leiden niet. Twee Turkse scores zorgden voor een gat van tien en de trein was niet te stoppen. Het leek zelfs even op een afslachting uit te draaien, toen het kort voor het einde van het derde kwart 58-38 was.

 

'We hebben de laatste minuten van het tweede en zes, zeven minuten in het derde kwart niet goed gespeeld. Daarvoor was het heel behoorlijk', concludeerde Van Helfteren. 'Als we zo verdedigen in de Nederlandse competitie, dan gaan we op basis daarvan wedstrijden winnen. Al zullen de scheidsrechters er wel een beetje aan moeten wennen...'

 

Of dat gaat lukken is twijfelachtig, want de arbiters in de Dutch Basketbal League hanteren nu eenmaal wat andere normen dan internationaal gebruikelijk is. Wat dat betreft moet voor  zondag de knop weer om, want dan speelt Zorg en Zekerheid Leiden in en tegen Amsterdam.

 

Vlak voor het einde van het derde kwart kwam Leiden terug. Eigenlijk precies zoals Karsiyaka het had gedaan op de grens van het tweede en derde kwart, beheerste Leiden de overgang van de derde naar de vierde periode. Boxley met twee scores, Smith en Jackson trokken de ploeg dichter naar Karsiyaka toe en even later was het onderscheid nog maar tien punten bij 63-53.

 

Net als in de eerste helft had toen het handjevol Leidse fans even het hoogste woord in de Karsiyaka Arena. Niet veel later was het indrukwekkende legioen van de thuisploeg weer aan de beurt. 'Het zou mooi zijn geweest als we het op rond de tien hadden kunnen houden', keek Van Helfteren terug.

 

Maar dat zat er niet in. Met zijn tweede time-out stelde Van Helfterens collega Hakan Demir orde op zaken en kon vervolgens rustig toezien hoe zijn team zich soepel plaatste voor de poulefase van de EuroChallenge.

Meer nieuwsberichten