LEEUWARDEN - Je moet er niet te veel bij betrokken zijn, maar voor de rest zijn wedstrijden met twee verlengingen, die eindigen in 111-120 natuurlijk het neusje van de zalm. Aris Friesland tegen Zorg en Zekerheid was ook een heerlijke pot basketball met alles erop en eraan, dat de sport zo leuk maakt. Spelers die perfect hun vrije worpen nemen (Nick Curtis, JS Nash), spelers die er helemaal niks van bakken van die afstand (Dillion Sneed), spelers die boven zichzelf uitstijgen (Rein van der Kamp), een ploeg die (bijna traditioneel) onterecht gas terugneemt bij een voorsprong van een punt of tien (ZZ Leiden) en een ploeg, die ondanks de qua playoffs uitzichtloze positie, niets cadeau geeft (Aris).

Kortom, alles was aanwezig voor een heerlijke avond in het Kalverdijkje. En dat werd het ook. Maar nogmaals het was een slecht duel voor mensen met een wat te snel op hol slaande hartslag of een hoge bloeddruk. Voor ZZ Leiden was het natuurlijk een halszaak om te winnen. De zege op Den Helder van een paar dagen eerder moest een vervolg krijgen, want de zevende of achtste plaats is nog altijd haalbaar. Dan moeten wedstrijden als deze tegen de nummer tien zeker worden gewonnen.

Het was pas voor de tweede keer in de geschiedenis dat ZZ Leiden overwerk moest verrichten. De eerste keer was op de dag nauwkeurig een jaar eerder. Op 8 maart 2007 werd het huidige West-Brabant (toen Polynorm) in de Vijf Meihal verslagen na een verlenging. De data van de overtime-duels is gemakkelijk te onthouden voor de fans van ZZ Leiden, want het is de geboortedag van Fleur Koosje Boom. Rianne, de vriendin van coach Ivo Boom, schonk zaterdagmorgen het leven aan een dochter. Reden waarom de kersverse vader thuis bleef en de verantwoordelijkheden doorschoof naar zijn assistent Alwin van der Pluym. Hij kwam overigens de ploeg bij vertrek wel even succes wensen.

Wedstrijden worden tegenwoordig uitvoerig voorbereid via een compilatie van dvd's van eerdere duels van de tegenstander. De wedstrijd tegen Aris Friesland maakte daarop vanzelf geen uitzondering. Zo was bijvoorbeeld duidelijk dat de Friese spelverdeler Jesse Kimbrough op zijn linkerhand verdedigd moest worden en dat voorkomen moest worden dat hij te gemakkelijk kon passen voor simpele scores van Dillion Sneed en anderen. Schieten mocht Kimbrough, want hij maakt dan wel een paar driepunters, een wedstrijd daarmee beslissen doet hij niet.

Wat je in het geval van Aris niet hoeft de analyseren is de productie van Dillion Sneed vanaf de vrije-worplijn. Een simpele blik in de stats is voldoende. De grof gebouwde en sterke Amerikaan kan er gewoon niets van. Tot zaterdag maakte hij er 90 van de 235 en een percentage van 38 procent is iets, waarvoor een speler van Bal op het Dak 6 zich zou schamen. Fouten maken op Sneed is dus een prima optie. De enige eigenlijk, want hij is sterk en onder de ring nauwelijks af te stoppen. Hoewel... zijn balcontrole is ook matig, wist vooral JS Nash, die vier keer de bal van hem stripte. Het percentage van Sneed zakte zaterdag zelfs nog wat tot 37.6, want hij maakte er maar 4 op 15.

Aris Friesland werd dit seizoen drie keer eerder door ZZ Leiden verslagen, maar dat bood natuurlijk geen enkele zekerheid voor de vierde en laatste ontmoeting. Onder leiding van de Belg Tony Vandenbosch is de ploeg beter gaan spelen en het verlies van topscorer Roy Booker (hij ging naar Keulen) moet tussen aanhalingstekens worden gezet, want is eigenlijk een zegen voor het team, waarin anderen nu meer de kans krijgen.

Merlijn van der Meulen bijvoorbeeld en vooral Rein van der Kamp. Hij was door ZZ Leiden nauwelijks te temmen. Van afstand en van dichtbij scoorde de ‘halve tweeling' (broer Wim is inmiddels gestopt) dertig punten, hetzelfde aantal waarop Sneed zou uitkomen. Van de laatste wist ZZ Leiden dat, want zijn gemiddelde over de drie voorgaande duels stond op 25 punten. Het gevaar kwam dus veel meer van Van der Kamp en uit de met mooie passes strooiende handen van Kimbrough.

De ploeg gaven elkaar heel weinig toe. Leiden, met onder anderen Nick Curtis (foto Richard Koolen) bijna perfect vanaf de lijn (10 op 11), had dan wel vaak een voorsprong, maar Aris kwam steeds weer terug. Zelf toen er na nauwelijks drie minuten in het derde kwart een vrolijk makende voorsprong van 53-66 (na een 2-10 start van de tweede helft) op het scorebord stond, toonde Aris veerkracht en was dat verschil niet aan ZZ Leiden besteed. Dat kwam niet vreemd over, want de ploeg straalt vaker - ten onrechte - wat arrogantie uit, wanneer het verschil gemaakt lijkt te zijn. Dan komen er alley-oop passes en ontstaat er nonchalance.

Bij 91-95 leek het echter toch voor de bakker en vierde de Leidse tribune al voorzichtig een feestje. Maar daar was Sneed weer voor 93-95 met er achteraan zo waar een rake bonus. Steve Ross  mikte twee keer raak voor het verschil van drie: 94-97. Maar er was nog tijd. Voldoende voor een verre driepunter van Jesse Kimbrough, die ervoor zorgde dat het ‘nachtwerk' werd. En het duel duurde toch al lang, omdat de zaalploeg bijna een kwartier nodig had gehad om de vlak voor het einde van het derde kwart door Sneed met een dunk ontwrichte basket in orde te krijgen.

De inspanningen hadden hun tol geëist. ZZ Leiden moest het bovendien stellen zonder David Chiotti, die toch al niet echt lekker in de wedstrijd zat en wat lullig tegen zijn vierde en vijfde fout opliep. Het werd in de eerste overtime maar 6-6, waarbij alle Leidse punten kwamen uit vrije worpen van JS Nash, die niet alleen in die fase, maar in de hele wedstrijd ze bijna perfect nam: 11 op 13. Met op het scorebord 103-103 was het dus nog niet gedaan in het Kalverdijkje. Tot twee minuten van het einde in de tweede verlenging bleef het gelijk op gaan. Op 108-111 een time out van Tony Vandenbosch en direct 110-111 door Sneed.

Toen gaf JS Nash nog een keer gas. Een assist op Donald Wilson betekende 110-113, een rebound en daarna twee vrije worpen (fout Kimbrough) zorgden voor 110-115 en toen hij de bal vervolgens afving na een raar schot van Kimbrough zat de kat in het bakkie. Wilson bekroonde zijn goede wedstrijd met een driepunter op aangeven van Vincent Krieger en na een rake vrije worp van Sneed speelde ZZ Leiden de wedstrijd via een lange aanval uit en mocht Steve Ross nog op 4 uit 4 komen vanaf de lijn: 111-120.

Op dat moment was het al stil in het Kalverdijkje. Behalve dan in de Leidse hoek, waar de confetti - gemaakt in anderhalf uur scheurwerk tijdens de busrit, maar begrijpelijk verboden door de zaalwacht - toch nog een bestemming kreeg. De fans van Aris werden bij het verlaten van de hal feestelijk onthaald...

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten