LEIDEN - Wat een finale! Wat een overwinning! En wat een ontlading! De spectaculairste finale ooit eindigde zondagmiddag na drie verlengingen in 96-95 en daarmee was het kampioenschap van Zorg en Zekerheid Leiden een feit.

In de laatste seconden van een basketballwedstrijd, die qua spanning zijn weerga niet kent in de Nederlandse geschiedenis, was de spanning nauwelijks nog te harden. Op 12.3 seconden van het einde van de derde overtime maakt Thomas Jackson zijn twee vrije worpen en leidde Zorg en Zekerheid Leiden met 96-93.


Maar GasTerra Flames kwam terug. Terry Sas maakte opzettelijk een fout op Robby Bostain om te voorkomen dat er een Groningse driepunter zou invliegen. De spelverdeler van toen nog de titelhouder gooide ook twee keer raak: 96-95 en nog 10.5 seconden op de klok.


Leiden had – net als in de slotseconden van de eerste twee verlengingen – de bal voor een laatste aanval, maar hoefde niet meer te scoren. En dus maakte Matt Bauscher de fout op Monta McGhee. Logisch, het was de enige kans voor de Groningers om de bal nog terug te krijgen.


De ‘Tovenaar van Leiden’ miste de eerste en hoorde toen in zijn kop de champagnekurken al knallen, als zou lukken wat hij van plan was. En dat gebeurde. Hij miste de tweede opzettelijk, zodat de tijd weer ging lopen, en schoot omhoog om de rebound te pakken.


Zorg en Zekerheid Leiden speelde de laatste acht seconden knap uit, waarna Monta McGhee werd bedolven onder zijn teamgenoten. De eerder opgelopen won aan zijn rechterknie (elektronische reclameborden zijn erg hard) en de paar honderd kilo mensenvlees voelde hij niet, nadat hij met de wedstrijdbal (een relikwie tenslotte) eerst een rondje over het veld had gerend. Gezeten op de schouders van Wouter Breel mocht hij later ook traditioneel het netje van de ring knippen.


De ontlading was enorm in de Vijf Meihal, waar de zenuwen door de kelen hadden gegierd bij de ruim 2100 toeschouwers. Niet alleen in die ongelooflijke slotseconden, maar ook heel vaak daarvoor. Wedstrijd nummer 7 tussen de twee beste ploegen van Nederland was een spektakel, dat pure reclame was voor de sport.


Jammer natuurlijk weer dat de NOS het spektakel moest onderbreken met atletiek van de FBK Games en – erger nog – een weinig voorstellend tennispotje tussen Federer en Wawrinka, dat gladjes zou eindigen in 3-0. Maar gelukkig is er dan in dit geval RTV Noord, dat in tegenstelling tot RTV West (waarom zou je ook als ADO gespeeld heeft...?) wél begrijp wat er speelt in de regio. En wat de NOS betreft, de FEB mag natuurlijk nooit meer zo’n knieval maken als bij deze play-off-finale en Hilversum duidelijk maken wie er bepaalt wanneer welke wedstrijden worden gespeeld.


Zorg en Zekerheid begon goed aan de wedstrijd, pakte een voorsprong, die maximaal opliep tot elf punten en bij de rust nog altijd lekker was met zeven punten verschil: 40-33. Maar zeven punten is natuurlijk niet echt veel, zeker niet als je tegen GasTerra Flames speelt met toppers als Matt Bauscher, Matt Haryasz en vooral Jason Dourisseau. Het waren dan ook die drie, die de aanval inzetten en dat had iets voorbij de helft van het derde kwart succes. Het werd 46-46 en vanaf dat moment was de wedstrijd een echte nagelbijter.


Maar Leiden voelde er niets voor om de regie van de wedstrijd uit handen te geven en gleed bij 54-50 het vierde kwart in, dat door Seamus Boxley werd geopend met een score. En Zorg en Zekerheid Leiden behield de leiding. Tot zes minuten voor het einde. Toen schoot Dourisseau met een driepunter de Groningse ploeg voor het eerst sinds 0-2 naar een voorsprong.


Maar Leiden was binnen no-time terug en kwam op 65-64 via een vrije worp van Ross Bekkering, gevolgd door twee van Arvin Slagter. Op 69-69 kreeg Leiden nog één kans, maar kwam niet meer tot een behoorlijk schot, ondanks de twintig seconden die de ploeg daarvoor had.


Dat was ook het geval aan het einde van de eerste verlenging. De kleine Thomas Jackson griste de rebound weg na een misser van Matt Haryasz en ging met zijn ploeg op jacht naar de gamewinner. Maar het was en bleef 80-80. Die extra tijd betekende het einde van de wedstrijd voor Seamus Boxley, Worthy de Jong en aan de andere kant John Turek. Van hen was de strafkaart vol, net als al van Jason Ellis bij Groningen.


Het wegvallen van twee rebounders bij GasTerra opende mogelijkheden voor Leiden. Haryasz stond ook al op vier en ja, als je die er ook uit zou kunnen krijgen... Ross Bekkering kreeg daarom de opdracht de basket en dus zijn directe opponent Haryasz te blijven aanvallen. Vlak voor het einde van de tweede verlenging had dat succes. De Groningse Amerikaan stopte Bekkering verkeerd af en kon naar de kant. Een winnaar kwam er nog niet, want na een kwart van 6-6 was bij 86-86 een derde verlenging nodig.


Daarin nam GasTerra een voorsprong van vier punten (87-91), maar zoals Monta McGhee met een drietje zo’n gaatje dichtte in de eerste extra periode, deed nu Thomas Jackson dat met een heerlijk schot vanuit de hoek. Twee acties van McGhee waren de inleiding voor het daverende slot, waarna de kurken van de champagneflessen konden.


Bij de mensen die de geboorte meemaakten van wat is uitgegroeid tot Zorg en Zekerheid Leiden, dwaalden de gedachten onwillekeurig af naar die fameuze kop in het Leidsch Dagblad van 17 februari 2006. ‘In vijf jaar Nederlands kampioen’.


Door de meesten werd er toen besmuikt om gelachen. En was het niet die kop in de krant, dan was het wel de bravoure, waarmee de mannen achter het eredivisiebasketball in Leiden hun plannen openbaarden. Marcel Verburg en zijn kompanen hebben op 29 mei 2011 Nostradamus en de Amerikaanse dominee Harold Camping het schaamrood op de kaken bezorgd.


JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten