LEIDEN – Zorg en Zekerheid Leiden tegen Magixx playing for KidsRights, het openingsduel van 2011, werd de wedstrijd van Jesse Smith.

Eigenlijk vanuit het niets bewees de 2.11 meter lange Amerikaan dat hij wel degelijk behoorlijk kan basketballen en dat het Leidse publiek in de periode tot aan de kerst eigenlijk nooit de echte Jesse Smith heeft gezien.


Met negentien punten en dertien rebounds legde Smith de basis voor alweer de elfde competitiezege op rij voor de ploeg van Toon van Helfteren in een periode van op de kop af twee maanden. 69-52 werd het en daarmee werd en passant het laagste aantal tegenpunten dit seizoen geëvenaard. In oktober kwam ook Landstede Zwolle niet verder dan 52 punten.


Er moet natuurlijk een verklaring zijn voor het feit dat het nu opeens wél lukte bij Smith. En misschien is die wel een stuk eenvoudiger dan je zou denken. Jesse Smith besloot om in de korte vakantie niet naar huis te vliegen, maar om zijn vrouw te laten overkomen naar Nederland. Die (tijdelijke) hereniging lijkt hem goed te hebben gedaan en leidde tot de prima wedstrijd – onder het toeziend oog van zijn vrouw – van donderdagavond.


Het is natuurlijk niet eenvoudig om je relatie te moeten onderbreken, ten einde een boterham te verdienen als basketballer in een ver, vreemd land. Een hereniging zorgt dan niet zelden voor rust in het hoofd en dat kan dan weer goed uitwerken in een wedstrijd.

 

Zorg en Zekerheid Leiden maakte dat eerder mee. Met Donald Wilson, die daags voor het vertrek van zijn vriendin 29 punten maakte in Zwolle met zes rake driepunters. Recenter nog met Ronny LeMelle, wiens zoontje zijn vierde verjaardag in Nederland kwam vieren. Dit soort dingen zorgen ervoor dat een speler beter in zijn vel komt te zitten.


Het is voor Zorg en Zekerheid te hopen dat bij Jesse Smith het vel nog een poosje strak blijft zitten, want dan kan de ploeg de powerhouse zijn, waarop heel wat teams zich stuklopen. Net als Magixx donderdag in de ondanks het slechte weer toch volle Vijf Meihal.

 

De rebounds die de ploeg uit Nijmegen pakte waren vaak het gevolg van wat nonchalance, want eigenlijk heerste Leiden de hele wedstrijd onder de borden met een reboundwinst van 49-35 als bewijs.

 

Dat Magixx na het eerste kwart een voorsprong had kwam vooral door een ongetwijfeld uniek kwart: nul op elf tweepunters, vijf rake driepunters en nog eens vier vrije worpen in de juiste richting. Daarbij kwam nog eens dat de wedstrijd begon als een kopie van een spelletje op de flipperkast. De bal vloog alle kanten op, behalve waar de spelers hem hebben wilden...

 

Nu is er een basketballwet, die stelt dat je niet raak kunt blijven schieten van grote afstand en dat je daar ook een wedstrijd niet kunt winnen. En die ‘wet’ ging weer eens op, want Magixx zou in de verdere wedstrijd nog maar drie driepunters maken. En omdat de ploeg van Michael Schuurs – zonder de aan de knie geopereerde Geoff McDermott – onder het bord bleef stuntelen (uiteindelijk 11 op 42 voor krap 26 procent) kostte het Leiden eigenlijk weinig moeite de wedstrijd naar de hand te zetten.


Dat gebeurde vooral in het derde kwart, nadat in de tweede tien minuten het nadelige verschil al was omgezet in een voorsprong. Arvin Slagter gaf de ploeg met een driepunter de leiding (28-25) en Monta McGhee sloot de eerste helft af met een heerlijke ‘three-ball’ in het eindsignaal voor 37-33.


Dat was een flinke tik in het gelaat van Magixx, maar nog niets vergeleken bij wat er in het derde kwart zou gebeuren. Een dunk van Smith en twee lekkere scores van Worthy de Jong waren de voortekenen van een explosie. Bij 44-39 werd het scorend vermogen van Magixx lamgelegd, liep het aanvallend bij Zorg en Zekerheid Leiden prima en was de wedstrijd gespeeld bij het slotsignaal van het derde kwart: 59-39.


Het vierde kwart (10-13) deed er eigenlijk niet meer toe. Magixx had geen fut meer om nog een poging te ondernemen in de richting van een beter resultaat en Toon van Helfteren pakte zijn kans om jongens als Terence Robinson en Dave Conrad minuten te laten maken en had op een zeker moment alle drie de Amerikanen naast zich op de bank zitten.

 

Voor de broodnodige rust, want zaterdag wacht alweer de volgende klus. In Weert, waar één van de drie nederlagen dit seizoen tot nu toe, werd geleden. Tijd voor revanche dus.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten