DEN HELDER - Hoe ver moet je voor staan in een wedstrijd, die je al bijna drie kwarten beheerst? Heel ver kennelijk, want achttien punten (53-71) is in Den Helder tegen BluestreamSeals niet voldoende voor Zorg en Zekerheid. Sneller dan sneeuw voor de novemberzon, verdwijnt het positieve verschil en verstomt het feestje dat de veertig Leidse fans al aan het vieren zijn.

door Jan van der Nat

Logisch, want na de prachtige start van het vierde kwart, als met vier Nederlanders in het veld een 9-0 run wordt neergezet en het maximale verschil van achttien punten wordt bereikt, kan het toch niet meer stuk? Wel dus! De zoneverdediging van BluestreamSeals levert enorme problemen op, maar beslissend is het feit dat Zorg en Zekerheid er niet in slaagt verdedigend stops te maken.

De ene na de andere driepunter vliegt er in en ondanks de foutenlast aan Helderse zijde is het drie minuten voor het einde gelijk bij 75-75. Als je dan ook nog de scheidsrechters - laten we het netjes zeggen - niet mee hebt, houdt het gewoon op. De conclusie is eenvoudig: Zorg en Zekerheid heeft de punten weggegeven.

Je hebt nederlagen en nederlagen. Soms verlies je omdat de tegenstander gewoon beter is. Dat kan en dat mag op zijn tijd. Soms verlies je omdat er op cruciale momenten domme fouten worden gemaakt, zoals vorige week tegen Landstede. En soms verlies je omdat je kennelijk de weelde van een grote voorsprong niet aan kunt en gaat knoeien als het eerste het beste recreatieteam. Dat laatste is het geval in Den Helder, al is het eigenlijk nog een belediging voor die recreatieteams.

Zorg en Zekerheid staat achttien punten voor en heeft de wedstrijd helemaal onder controle. Dan kiest Bluestream-coach Peter van Noord voor een zoneverdediging, omdat hij weet - en een week eerder tegen Landstede zelf heeft gezien - dat Zorg en Zekerheid daar nog wel eens problemen mee heeft. Zijn missie slaagt. De scoremachine, die in het vierde kwart op knappe wijze van extra power werd voorzien in een opstelling met vier Nederlanders (Schelvis, Burger, Kuijper en de opvallend goed spelende Persoon), loopt helemaal vast.

Dan is het logisch dat de voorsprong kleiner wordt en dat had geen ramp hoeven te zijn, want met zo'n verschil kun je wat hebben. Verdedigend had Zorg en Zekerheid het tot en met de tweede minuut van het vierde kwart goed gedaan. Het soms pijnlijke aanvallende gerommel werd uitstekend gecompenseerd door alert verdedigen en het goed weghouden van de Helderse schutters van hun favoriete plekjes.

De ploeg van Peter van Noord maakt in drie kwarten maar drie driepunters en met erkende schutters als Terry Sas, Matt Witt, J.R. Duffey en Bradley Strickland is dat vooral de verdienste van de Leidse verdediging. En als je weet hoe het moet, waarom doe je dat dan in vredesnaam niet in de beslissende fase van de wedstrijd? Waarom mag Den Helder dan tien vrijwel geheel onverdedigde driepunters schieten, waarvan er vijf (Duffey drie, Witt twee) invliegen?

Natuurlijk heeft de ploeg de afgelopen tijd de nodige mentale dreunen te verwerken gekregen. Natuurlijk buig je een lijn naar beneden niet in een paar dagen om en natuurlijk lukt dat niet alleen door de coach te vervangen. Verliezen doe je met zijn allen en terugklauteren naar boven vanaf de bodem van het ravijn, doe je ook met zijn allen. Zijn de koppen nog niet helemaal schoon of mist deze ploeg als geheel (lees: bepaalde spelers) gewoon de mentale hardheid om de ellende van zich af te schudden?

Het zijn vragen waarop heel snel een antwoord moet worden gevonden. Nederlagen tegen ploegen als Landstede en Bluestream, ‘brothers-in-arms' als het gaat om de verdeling van de laatste plaatsen in de playoffs, doen extra pijn. En wanneer de ommekeer niet heel snel komt en er niet bij de kerststop op 18 december een verbetering zichtbaar is, dan kan het seizoen 2008-09 op de schroothoop worden gegooid. Dan speelt Zorg en Zekerheid in 2009 voor spek en bonen mee.

Voor statistieken KLIK HIER
Voor fotoreportage KLIK HIER
Voor samenvatting TV West KLIK HIER (vanaf 3:10 min.)

Meer nieuwsberichten