LEIDEN - Verliezen van West-Brabant Giants is in deze fase van de competitie geen schande. De ploeg uit Bergen op Zoom boekt de laatste tijd de ene na de andere indrukwekkende overwinning en lijkt niet te stoppen op weg naar een top-4 notering. Zorg en Zekerheid verscheen bovendien gemankeerd aan de start, omdat naast de 'vaste' blessures van Sjors Besseling en Frank Schaftenaar ook Mick Burger niet kon spelen. Hij viel zondag in Den Bosch op zijn linkerschouder en had daar te veel hinder van. Bovendien was  JS Nash nog niet terug uit de VS. Dat vroeg veel van de startende vijf. Een beetje té veel uiteindelijk voor de dapper strijdende ploeg, die volkomen logisch te kort kwam tegen de nummer twee van de ranglijst: 87-106.

Door het wegvallen van al die spelers bleef er een magere bankbezetting over van vier man: Johan Kuijper, Jeroen van Dorp, Bern Persoon en de kersverse Jorne Snabilie. Waar West-Brabant-coach Erik Braal lekker kon doorwisselen, moest Ivo Boom voortdurend puzzelen. Het startende vijftal (Wilson, Krieger, Curtis, Chiotti en Ross) moest nu eenmaal af en toe wat op adem komen.

Niet al te lang, want ‘de bank' bleek niet voldoende te kunnen brengen. Johan Kuijper kon het verdedigend niet bolwerken tegen toppers als Tim Blue en Devonne Giles en kwam nooit lekker in zijn spel, waardoor het aanvallend niet liep. Hij kreeg een paar kansen om ‘de ring eraf te trekken', maar miste steeds. Jeroen van Dorp en Bern Persoon komen zeker tegen een zeer beweeglijke ploeg als West-Brabant tekort en Jorne Snabilie moet er als back-up pointguard nog achter komen, welke bewegingen zijn medespelers maken. Dat is begrijpelijk als nieuweling en in dit duel extra lastig met gehaaide tegenstanders als Domien Loubry en Patrick Pope op je huid.

Eigenlijk pleegde Boom dus noodgedwongen een beetje roofbouw op zijn starters, die allemaal 33 of meer minuten speelden. Steve Ross, de kersverse kracht, kwam zelfs tot 37 minuten in zijn tweede wedstrijd en minder dan een week na zijn binnenkomst bij ZZ Leiden. Maar wat gaf hij zijn visitekaartje af! Van de eerste zestien Leidse punten kwamen er negen uit de handen van de Canadees, die al aan het begin van het seizoen op het verlanglijstje van Leiden stond, maar toen eenvoudig te duur was. Tegen West-Brabant Giants bleek waarom... Met 23 punten zat hij vlak achter Donald Wilson, die afsloot op 24 punten. Hoezo een aanwinst?

Aan de hand van Ross schoot ZZ Leiden uit de startblokken naar een 20-9 voorsprong. Braal pakte uiteraard een time-out en vroeg zijn mannen de verdediging beter te organiseren. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. De Leidse aanval stokte, binnen een paar minuten werd het gat dichtgetrokken en stond bij 22-23 zelfs de eerste Brabantse voorsprong op het bord, alr was het bij de eerste korte pauze gelijk: 26-26.

Ook in het tweede kwart bewees de ploeg uit Bergen op Zoom, waarom ze op de tweede plaats staat en waarom zondermeer een top-4 positie mag worden verwacht bij het ingaan van de playoffs. De Giants kennen eigenlijk geen zwakke plekken. Braal heeft sterke schutters/rebounders in Blue en Giles, een lekkere scorer in Harris en met Sumter, Pope, Loubry en Slagter voldoende mensen om de munitie aan te dragen.

Maar ZZ Leiden bleef lekker mee scoren, was in de eerste helft foutloos vanaf de vrije worplijn (13 op 13) en had de Brabantse trein bij de rust nog altijd in zicht: 47-57. Dat was natuurlijk wel een kritieke stand, want zodra het meer wordt, heb je een probleem.

Dat bleef vooralsnog achterwege. De honderd procent score vanaf de lijn bleef in het derde kwart in takt (16 op 16) en de uitstekend spelende Vincent Krieger trok samen met Steve Ross het gaatje dicht tot 70-75. Die vijf punten hadden er ook na dertig minuten kunnen staan, wanneer Krieger beloond was voor zijn prachtige poging in de buzzer. Leiden kreeg de bal met nog een halve seconde op de klok, waarop Krieger praktisch vanaf de achterlijn de bal naar de andere kant gooide. Het scheelde millimeters, want de bal kwam bovenop de voorkant van de ring om via het bord weg te springen. Het had voor hetzelfde geld de meest spectaculaire buzzerbeater uit de vaderlandse geschiedenis kunnen zijn...

Wat in elk geval wel de Leidse geschiedenisboeken haalt zijn de vrije worpen, want die kwamen uit op 86.2 procent. Wilson zorgde voor 18 op 18, waarna Kuijper de eerste misser op zijn naam kreeg. Daar kwam er nog een paar bij van anderen, maar met 25 op 29 is natuurlijk helemaal niks mis.

Maar het was niet genoeg om het gat te dichten. Nick Curtis speelde op zich sterk onder het bord, had met vijf assists goed oog voor anderen, maar schoot zelf geen deuk in een pakje boter (1 op 11) en Donald Wilson had zijn driepuntsvizier niet goed afgesteld, maar maakte dat met andere scores goed.

ZZ Leiden beukte nog vijf minuten tegen het verschil van een puntje of tien aan, maar kon verdedigend geen stops maken, waardoor elk Leids punt onmiddellijk werd beantwoord. In het laatste stukje liep West-Brabant verder weg naar uiteindelijk negentien punten en dat waren er meer dan ZZ Leiden qua inzet en werklust verdiende.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten