In de bespiegelingen vooraf werd er nog gehoopt op een kleine overwinning, misschien wel met een verschil dat toekomst bood. Maar het kwam er niet van. Zorg en Zekerheid Leiden was kansloos in Roanne: 91-56.

Wat er ook verder nog gebeurt, Zorg en Zekerheid Leiden mag eind februari - naar alle waarschijnlijkheid - met opgeheven hoofd het Europese toneel voor dit seizoen verlaten. Goed, wonderen bestaan sinds de wedstrijd in Ventspils, maar na de grote nederlaag van dinsdag in Roanne (91-56) is het niet reëel te denken aan nóg een vervolg van de strijd om de EuroChallenge Cup. De tweede ronde was tenslotte al boven verwachting.

Er was tevoren natuurlijk hoop. Terecht, want de thuiswedstrijd tegen de huidige nummer tien van Frankrijk was goed geweest en waarom zou je dan niet... Wel, die gedachte kon eigenlijk al na het eerste kwart in de prullenbak. Als een biathlon-schutter trof de Franse ploeg zes keer de roos van achter de driepuntscirkel en Leiden kon daar nauwelijks iets tegenover stellen.

Natuurlijk vluchtte Toon van Helfteren in een time-out, nadat Braud  er twee op rij had gemaakt, maar de teams stonden nog maar koud in het veld, of er lagen er nóg twee (van Diabate en Page) in. Dan kun je als coach en ploeg alleen maar hopen dat er in het vervolg van de wedstrijd een antwoord wordt gevonden en dat de achterstand (26-12) niet veel groter wordt.

Dat lukte in het tweede kwart aardig. Leiden hield gelijke tred met de Fransen en schoot er zelfs een driepunter meer in (2 om 1). Maar het zette onvoldoende zoden aan de dijk. Hooguit was het een vinger in het gat om verdere schade te voorkomen. Met 19-17 ging het tweede deel krap naar de thuisploeg.

Zou Zorg en Zekerheid Leiden - met de ook weer herstelde Patrick Hilliman in de ploeg - kunnen opveren na de rust? De hoop was de vader van de gedachte. Rashad Wright werd pas onlangs gecontracteerd en moest zich nog laten zien aan het thuispubliek. Hij deed dat met twee driepunters in de eerste minuten van het derde kwart en bewees daarmee prima in deze ploeg, die 11 op 19 driepunters zou maken, te passen.

Het was opnieuw een tik voor Leiden, dat in het derde deel veel verschuldigd was aan Seamus Boxley. Hij maakte zeven punten, waaronder ZZ's derde en laatste driepunter, maar dat was wél bijna de hele productie, want het kwart eindigde bij 21-9 en dus was het verschil met nog tien minuten gaan al 28 punten.

Net als een week eerder in Duitsland wilde Toon van Helfteren het verschil nog een beetje beperken. Maar toen hem daartoe niet de kans werd geboden door een paar calls van de arbiters, kon hij zich niet inhouden en liep achter elkaar twee technische fouten op.

Dat betekende voor hem einde wedstrijd en omdat assistent Raoul Straathof door drukke werkzaamheden de trip niet had kunnen meemaken, moesten de spelers het de laatste acht minuten zelf doen.

Het verschil was en bleef 35 punten, ook omdat Roanne-coach Luca Pavlicevic wat mannen van de bank liet komen. Onder hen de 20-jarige Yohan Benfatah, die de laatste score voor de thuisclub zou maken met...jawel, een driepunter.

Op woensdag 22 februari speelt Zorg en Zekerheid Leiden de voorlaatste poulewedstrijd thuis tegen Ventspils en een week later, maar dan op dinsdag, de slotwedstrijd tegen Oldenburg. Wedstrijden, waarin Leiden best nog eens kan verrassen en een rol kan spelen in de eindstand van de groep. Bovendien verdient het team een waardig slot aan de serie en dus een lekker volle Vijf Meihal.  

TEKST: JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten