NIJMEGEN, 8 mei - Het kostte opnieuw de nodige moeite. Nu niet in het derde, maar in het vierde kwart. De voorsprong (16 punten) slonk snel, maar Zorg en Zekerheid Leiden hield stand tegen Magixx playing for KidsRights en haalde de finale: 60-65 en dus 3-1!

En daar hebben we in Leiden 26 jaar op moeten wachten. In 1985 stond de basketballtrots van de stad, toen onder de naam Elmex, voor het laatst in de finale om het kampioenschap. Dat werd een kansloze missie, want Nashua Den Bosch won de (toen nog) best-of-five met 3-0. De laatste historische keer werd voorafgegaan door nog vijf finales, maar daarvan werd alleen de eerste (in het eerste seizoen met play-offs) gewonnen. Toen van Punch uit Delft.

 

De zevende finale in de geschiedenis van het Leidse basketball is dus een feit, maar tegen wie die gaat is nog niet bekend. EiffelTowers Den Bosch won zondag de vierde wedstrijd met 92-78 van GasTerra Flames en dus moet wedstrijd vijf dinsdagavond de winnaar opleveren. De eerste wedstrijd van de best-of-seven staat voor zaterdag in de agenda.


Vervolgens wordt er dan op dinsdag (in Groningen of Den Bosch) en op donderdag (in Leiden) gespeeld. De wedstrijden vier/vijf en zes/zeven worden vervolgens in twee weekeinden afgewerkt. Dat alles op verzoek van de NOS, die met zo’n schema de meeste zendtijd kan inruimen.


Vast staat dus in elk geval dat Zorg en Zekerheid een paar dagen meer rust krijgt dan de laatste tegenstander in het seizoen 2010-2011 en dat kan de ploeg best gebruiken, want ook zondagmiddag, in de broeierig warme Horstacker, moesten de mannen van Toon van Helfteren diep, heel diep gaan.


De credits daarvoor mogen worden toebedeeld aan Magixx, want de ploeg van Michael Schuurs heeft alles gegeven wat het in huis had en heeft vier wedstrijden lang bewezen mentaal zeer sterk te zijn. Dat leidde er toe dat een Leidse voorsprong nooit groot genoeg was.


Ook in de vierde wedstrijd niet. Alleen lag het omslagpunt nu niet in het derde, maar in het vierde kwart, nadat Zorg en Zekerheid Leiden een voorsprong had opgebouwd van zestien punten: 38-54 aan het einde van het derde kwart.


Dat zat er aanvankelijk niet in, want Leiden begon slecht aan het duel, vooral dan aanvallend. Er werd in de eerste minuten alleen maar gemist en de enige punten, die aan de Leidse kant op het scorebord verschenen, waren er twee uit vrije worpen van Jesse Smith. Pas met de klok op 2:55 volgde de eerste veldscore. Die kwam van Seamus Boxley, die er even daarna een driepunter ingooide, hetgeen ook Monta McGhee deed.


Daardoor – en omdat het verdedigend wél goed in elkaar zat – viel de schade na tien minuten mee (13-10). En omdat er in de eerste minuten van het tweede kwart een deksel op de Leidse basket leek te zitten, werd het in één ruk 13-21 en had Zorg en Zekerheid controle over de wedstrijd.


De score van de tegenstander laag houden. Dat is eigenlijk de standaardopdracht van Van Helfteren aan zijn mannen. Via 24-31 bij de rust, lukte dat prima, want na dertig minuten had Magixx pas 38 punten gemaakt. Omdat Leiden ondermeer zeven driepunters meer had gemaakt in die drie kwarten (9 om 2), stond er een lekkere voorsprong op het bord: 38-54.


‘Ik moet eerlijk zeggen, dat ik toen ook dacht dat ze uit elkaar zouden vallen. Zestien punten voor met nog een kwart te gaan...’ Met Toon van Helfteren dachten velen dat en het feestje op de Leidse tribune barstte dan ook al los. Te vroeg zou blijken, want met een 9-0 start zorgde Magixx ervoor dat het weer een echte wedstrijd werd bij 47-54.


Aanvallend bleef het moeizaam gaan voor Leiden en dus moest er (weer) worden gebikkeld. Keihard verdedigen, want als je kunt voorkomen, hoef je niet te genezen. En dus stortte Zorg en Zekerheid Leiden zich vol op de defensieve taken en zocht het naar de grenzen van wat de arbiters toelieten. Dat was veel, maar gelukkig aan beide kanten. Verdedigen kun je aan mannen als Boxley, McGhee en Slagter wel overlaten. Arvin Slagter was één van de beste mensen op het veld. Ook al veldmaarschalk in aanvallend opzicht, want hij nam veel de taken van Thomas Jackson over.


De Leidse fans maakten angstige minuten door, want het gaatje werd verkleind tot vijf punten en was zelfs heel even drie. Maar de foutenlast was ook bij Magixx groot en vanaf dik vijf minuten voor het einde leverde elke fout twee vrije worpen op. Daar gingen er te veel van mis, maar bij de thuisploeg was alleen Geoff McDowell nog een scorende bedreiging. De rest zat er doorheen.


Uiteindelijk kwam de slotfase op een manier, die bekend is. De ene ploeg maakt fouten om zo snel mogelijk de bal te heroveren en het andere team maakt de vrije worpen. Ook nu niet alles, maar voldoende om het gaatje open te houden en dodelijk vermoeid, maar voldaan de finale binnen te stappen.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

 
 

Meer nieuwsberichten