Ivo Boom had het in de laatste time-out bedacht en zijn spelers duidelijk gemaakt: de eerste optie was Donald Wilson op de kop van de bucket en als hij vanaf dat punt geen goede schotoptie zou krijgen, moest de bal naar JS Nash voor een soloactie. En zo geschiedde. Hoe de uitblinker aan Leidse zijde de bal erin kreeg, vragen de 450 toeschouwers zich waarschijnlijk volgende week nog af, maar de ontlading was er niet minder om, toen vlak daarna het laatste Rotterdamse gevaar (de lange bal en een snel schot) door Mick Burger met een soort volleybalblok onschadelijk werd gemaakt en de voor de poorten van de hel weggesleepte 80-81 de boeken in kon.

Eindelijk lukte het Zorg en Zekerheid dan weer een keer om een overwinning te boeken, want op de drie uit de beginfase van de competitie ligt inmiddels al een flink laagje stof. Het was bovendien de eerste uitoverwinning van het seizoen. In Den Bosch, Zwolle en Leeuwarden en tussendoor thuis tegen Omniworld en Polynorm was de ploeg van Ivo Boom er heel dichtbij, maar lukte het steeds nét niet. De losing streak liep op tot negen en dan gaat het knagen aan een ploeg.

De overwinning in Rotterdam is daarom van zeer groot belang. Het geloof in eigen kunnen zal terugkeren binnen de ploeg en dat zal ongetwijfeld zijn vruchten afwerpen in de komende weken, waarin (tot Kerstmis) nog drie keer gespeeld moet worden: twee keer thuis (Matrixx en Amsterdam) en tussendoor uit bij Hanzevast.

Het paradoxale van de overwinning tegen Rotterdam Basketball is, dat het geen goede wedstrijd was van ZZ Leiden. De afgelopen weken is er beter gespeeld. Maar ja, daar praat je niet meer over als je gewonnen hebt. Een goede ploeg moet ook mindere wedstrijden kunnen winnen.

Het ging af en toe gruwelijk mis in het veld, vooral na een gemist schot. Herhaaldelijk anticipeerde de verdediging niet goed en kreeg Rotterdam bijna een vrijgeleide richting Leidse basket. Daarnaast was vooral in de eerste helft het balverlies enorm: zestien keer. Als je zó speelt wordt dat meestal flink afgestraft. Maar Rotterdam kon dat niet, omdat Anthony Dill het vizier niet op scherp had staan en zijn landgenoot Kenneth Henderson een fletse partij speelde.

De twee ploegen bleven daardoor voortdurend bij elkaar. Het grootste verschil was twee maal zeven punten in het voordeel van de thuisploeg (16-9 en 28-21), maar het antwoord volgde ogenblikkelijk. Dat was overigens ook het geval bij een voorsprong van ZZ Leiden. De maximale 45-50 was bij 53-52 alweer verleden tijd. Achttien ‘leadchanges' en tien keer een gelijke stand geven aan hoe close de wedstrijd was.

Bij ZZ Leiden werden de dingen die niet goed gingen in de tweede helft aardig gecompenseerd. En dat gebeurde vaak op cruciale momenten. Vaak door JS Nash (archieffoto), maar ook door Nick Curtis met twee driepunters in het vierde kwart en door Donald Wilson, die dan toch eindelijk mocht spelen, nog wat onwennig binnen het team stond, maar een paar prima acties had, waaronder een driepunter en een heerlijke dunk. Daarnaast verdedigde hij Vincent Krieger, die de Leidse basket had gebombardeerd met vijf driepunters, uit de wedstrijd, toen ZZ Leiden van een zoneverdediging weer overschakelde naar een man-to-man.

Cruciale momenten. Ze volgen elkaar in de slotfase in zeer hoog tempo op. Zo lijkt JS Nash de wedstrijd in het slot te gooien met een driepunter op 1:04 van het einde (75-79). Shelton Colwell heeft een prima blok, dat balbezit lijkt op te leveren, maar resulteert in twee vrije worpen, omdat de scheidsrechters de duw van Dill in de rug van reboundende Nick Curtis niet zwaar genoeg vinden, maar daarop wel een fout fluiten tegen Curtis.

Anthony Dill komt in die laatste minuut drie keer aan de lijn met drie punten als gevolg. En dan is het verschil dus nog maar één: 78-79. Vervolgens heeft Wilson de wedstrijd in handen, maar hij mist twee vrije worpen en direct daarop komt er een fout voor Mick Burger zo maar uit de lucht vallen. Arvin Slagter heeft daar lak aan en schiet twee keer binnen: 80-79 met nog 15.3 seconden op de klok.

Ivo Boom pakt een time-out. Heel bewust ná de vrije worpen, omdat je in de laatste twee minuten van de wedstrijd na de onderbreking dan de bal aan de middellijn krijgt. ZZ Leiden snoept vervolgens bij veertien seconden van de klok op, om de laatste score te maken.

Een laatste score dus van JS Nash. Maar Ivo Boom had zich geen zorgen hoeven te maken, meldden de andere drie Amerikanen na afloop in de kleedkamer. ‘We hadden zes handen bij de ring om de bal erin te tikken, als ie mis mocht zijn geweest...' Of was dat misschien toch een beetje grootspraak...

Meer nieuwsberichten