LEIDEN - Wie er niet bij was zaterdagavond in de kolkende Vijf Meihal, mag zich best de ogen even uitwrijven, want het stond toch echt op het scorebord na de eerste finalewedsstrijd tegen GasTerra: 107-89!

Zorg en Zekerheid Leiden won de eerste finalewedstrijd tegen GasTerra Flames met achttien punten verschil en dat mag je best een dreun noemen.

 

Tegen de verwachting in werd het een zeer aanvallende wedstrijd, waarin de twee ploegen elkaar aanvankelijk niet veel toe gaven. Aan het einde van het derde kwart bijvoorbeeld was het 73-74. Maar het was de laatste score van Zorg en Zekerheid Leiden, die de bijl aan de wortel van GasTerra zette.

 

Een driepunter van eigen helft van Thomas Jackson, die daarmee herinneringen opriep aan de beroemde score van Monta McGhee in Leeuwarden, zorgde voor die 73-74 en vanaf dat moment was de beer los. Leiden begon het vierde kwart met een 12-0 run via ondermeer driepunters van Worthy de Jong en Arvin Slagter. De eerste was de uitblinker van de wedstrijd. Na een paar mindere duels tegen Magixx was De Jong helemaal terug en scoorde liefst 28 punten, waarvan bijna de helfst (13) vanaf de vrije worplijn, vaak als bonus na een score.

 

Toen Leiden eenmaal op een voorsprong van meer dan tien punten was gekomen, kon het niet meer stuk en werd GasTerra getrakteerd op één van de grootste nederlagen in de geschiedenis van hun play-offs. Als dat soort dingen om de hoek komen kijken, dan stuur je een sms'je naar Jacob Bergsma, het cijferkundig geweten van het Nederlandse basketball, of je struint wat rond in zijn prachtige uitslagendatabase...


En dan blijkt dat het elf jaar geleden is dat er meer dan honderd punten werden gescoord in een finalewedstrijd. Dat 'record' stond op naam van Amsterdam tegen Weert met 106-67 en is dus met één puntje overtroffen door Leiden. Het was voor de Groningse ploeg bijna twee-en-een-half jaar geleden dat ze de tegenstander honderd punten moest toestaan. Maar er werd toen wel gewonnen van Den Helder: 112-100. Voor een nederlaag moeten we nog iets verder terug. Op 29 november 2008 verloor Groningen in Nijmegen met 104-94...


Het zijn natuurlijk cijfers, die op zich weinig waarde hebben en eigenlijk alleen maar ‘aardig’ zijn. Het is echter best leuk te weten dat een uitwedstrijd in de play-offs, die door Groningen werd verloren met meer dan honderd punten tegen een uitzondering is. We vonden slechts vijf van dat soort resultaten sinds 1978, het jaar van de invoering van de play-offs. Thuis waren het er overigens óók vijf...


Daarbij waren de 107 punten geen record, want in 1993 maakte Den Bosch er tegen Groningen in een wat onduidelijke ‘herkansing’ 112. Maar, wisten sommige ZZ-aanhangers, het was voor Leiden dan toch wél een record tegen Groningen... En dan blijkt dat het korte-termijngeheugen van velen niet echt geweldig is, want op 11 maart 2008 werd het tussen beide finalisten van nu in veertig minuten basketball 109-106.


Hoewel het uiteraard een tik is om een openingswedstrijd in de finales te verliezen met liefst achttien punten verschil, is het natuurlijk gewoon ‘maar’ 1-0. ‘En als verliezende coach’, zei Marco van den Berg, ‘moet je dan zeggen: dinsdag is er weer een wedstrijd...’ Maar de technische baas van GasTerra relativeerde die opmerking direct met een conclusie, die velen al eerder hebben getrokken. ‘Sinds de aankondiging dat ik moet vertrekken, gaat het minder met deze ploeg. Dat is volkomen logisch. Ik mis dat stapje extra dat ze moeten zetten vaak, de intensiteit in een wedstrijd ook. Soms is het er, maar vaak ook niet, zoals nu.’


De door Toon van Helfteren uitgesproken verwachting dat de scores in de finalewedstrijden laag zouden blijven, werd in dit openingsduel direct al gelogenstraft. Van meet af werd het gas aan beide kanten vol opengedraaid en was het daardoor vanaf minuut één een heerlijke wedstrijd. GasTerra Flames knalde in het eerste kwart de ene na de andere driepunter binnen. Zes in totaal, waarbij Matt Bauscher de helft voor zijn rekening nam.


Zo’n bombardement is vaak dodelijk voor de tegenstander, maar Zorg en Zekerheid Leiden bleef in de buurt, omdat tegen het einde van het kwart Thomas Jackson en Seamus Boxley het kunstje ook bleken te beheersen. En de achterstand van 25-31 verdween direct in het tweede kwart door ‘threes’ van Monta McGhee en Terry Sas.


Daarna was er meestal evenwicht en maakte Leiden indruk door een maximale achterstand van negen punten (35-44) in één zucht in te lopen. Vrije worpen van Worthy de Jong markeerden dat stukje voor Leiden. De Jong was zeer op dreef, scoorde gemakkelijk, liet zijn tegenstander regelmatig de hielen zien en mikte vooral ook vanaf de vrije-worplijn lekker raak (13 op 16 uiteindelijk).


De wederopstanding van Worthy de Jong, zou je het kunnen noemen, want hij had een paar mindere wedstrijden achter de rug. ‘Een gesprek met de coach heeft wel geholpen’, zei hij later. 'Ik moest gewoon durven aanvallen en dat als ik deed wat ik kan, niemand me zou afstoppen...’ Dat was een redelijk understatement.


Zorg en Zekerheid noch GasTerra kreeg de kans het verschil te maken. Net zo goed als dat ze beide globaal evenveel last hadden van hoogst merkwaardige beslissingen van het arbitrale trio. Dat althans was de conclusie van Van den Berg, maar leek erg op een 'politiek correct antwoord'. Een ridicule fout voor McGhee en het toekennen van één punt na een tip-in op een gemiste vrije worp waren dieptepunten en als je elkaar vier, vijf keer ‘overruled’, dat roep je de hoon van het publiek over je af.


De beide coaches hielden na afloop wijselijk hun mond. Van den Berg plaatste een algemene opmerking, maar realiseerde zich natuurlijk ook, dat er nog meer wedstrijden komen en dat de nederlaag niet was terug te voeren op dat soort zaken.


De ploegen leken er een nagelbijter van te gaan maken en sloten het derde kwart, met dus de al gememoreerde driepunter van Jackson, af op 73-74. Het bleek later de beslissende dreun. GasTerra, dat dacht met 70-74 aan het laatste kwart te kunnen beginnen, was helemaal van slag.


De Leidse leeuw rook bloed en zag een lekkere maaltijd liggen voor de hongerige fans, waarvan er zo’n 1.800 in de Vijf Meihal zaten. Eerst McGhee, toen De Jong en Jackson met vier rake vrije worpen en daarna De Jong en Slagter met driepunters, maakten van het aangeschoten wild een kansloze prooi. Binnen drie minuten werd het verschil tot boven de tien getild: 85-74.


Het enige gevaar was de foutenlast. McGhee stond inmiddels op vier en ook Ross Bekkering en Jesse Smith zaten nog maar één fout van het einde van hun wedstrijd. Ze haalden het einde niet, maar McGhee rende bijna vrolijk naar de bank, toen achter zijn nummer het rode lampje aanging. De winst was op dat moment al lang en breed binnen. Van Helfteren strooide nog wat extra zout in de wonden van Groningen door de laatste minuut met de tweede keus de wedstrijd af te maken.


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten