Bericht
Duko Bos: 'Ik ben altijd klaar om te spelen'
Na twee jaar als jeugdspeler mee te hebben gelopen, maakt Duko Bos dit seizoen voor het eerst deel uit van de selectie van ZZ Leiden met een profcontract. De 22-jarige forward stond er vorig jaar toen de ploeg hem nodig had en is nu klaar voor de volgende stap. Hij wil belangrijk worden voor het team en heeft daar alles voor over.
Door: Mathieu Hilgersom
Lachend laat Duko een foto zien van jaren geleden. Samen met broertje Jip is hij helemaal in het blauw gekleed om voor de eerste keer bij ZZ Leiden te gaan kijken. Een carrière als basketballer kon hij toen nog niet bevroeden. Hij zat op judo en had daarvoor getennist en gevoetbald. Zijn basketballende vader was de enige link met de sport die later zijn leven zou bepalen.
Pas op vijftienjarige leeftijd begon hij bij BS Leiden. Hij was al een jaar langer lid, maar daarin stond hij aan de kant met een meniscusblessure, opgelopen als judoka. Duko, die al wel ervaring had op het schoolplein, bleek talent te hebben en kreeg steeds grotere doelen. Van Onder 16-3 via Onder 18-2 naar Onder 18-1 en van Onder 22 en het promoteam naar meetrainen bij het eerste team van ZZ. Tussendoor werkte hij een jaar aan zijn skills op een basketballacademy in Spanje, waar hij ook zijn Zweedse vriendin Ida ontmoette die daar actief was als danseres. Daar vormden de trainers hem om van center naar forward. Binnen de kortste keren was basketball zijn lust en zijn leven.
Promoteam
Het schema van Duko is bijzonder vol. Omdat hij bij ZZ Leiden nog weinig minuten maakt, speelt hij ook voor het tweede team in de promotiedivisie. “Ik wil niet die jongen zijn die ze alleen maar zien bij wedstrijden. Daarom train ik op woensdagavond mee. Ik heb er dan al twee trainingen met het eerste team op zitten, dus dat is een zware dag.”
Duko is het inmiddels gewend. Ook als jeugdspeler pendelde hij voortdurend tussen de verschillende teams. De wedstrijden van ZZ waren de beloning voor het harde werken, maar zorgde ook voor spanning. “Ik zat nerveus op de bank en als ik minuten kreeg, was ik erop gefocust geen fouten te maken. Ik had ook wel eens moeite met de soms harde woorden van Doug Spradley. Inmiddels weet ik dat dit erbij hoort. Topsport is zwaar, zowel fysiek als mentaal. Ik kan er nu goed mee omgaan. Ook heb ik het idee dat de coach beter weet hoe hij mij moet benaderen.”
Toen het team vorig jaar kampte met blessures en een kleine rotatie kreeg Duko steeds meer minuten. Hij greep deze kans met beide handen aan. Vooral in de wedstrijd tegen de Niners Chemnitz in de FIBA Europe Cup maakte hij indruk. Hij speelde 24 minuten en kwam tot 7 punten. Zijn twee dunks leverden hem de bijnaam ‘Dunko’ op, die hij heeft aangenomen met trots. Ook kozen de supporters hem tot ‘Speler van de maand’ in januari. Hij leek de status van jeugdspeler definitief van zich af te schudden.
Investeren in carrière
Afgelopen zomer investeerde de Leidenaar opnieuw in zijn carrière. Hij ging in op de vraag van zijn voormalige coach in Spanje en volgde een loodzwaar trainingsprogramma in het sterke basketballland Servië. Dat ZZ Leiden hem een eenjarig contract aanbood, was de bevestiging van zijn ontwikkeling. Duko was klaar voor de volgende stap: vast deel uitmaken van de rotatie.
Halverwege het seizoen moet hij erkennen dat dit nog niet is gelukt. “Ik werk er hard voor, maar maak nog te weinig minuten. Ik weet wat de coach van mij verlangt en doe er alles aan om daaraan te voldoen. Ik moet vooral defensief van waarde zijn. Alles wat ik aanvallend kan brengen, is mooi meegenomen. Dit betekent wel dat ik voor eigen kans moet gaan, wanneer dat de beste optie is. Er is wel wat veranderd. Wanneer ik vorig jaar een fout maakte, haalde de coach mij er vaak direct uit. Nu heb ik meer krediet en durf ik eerder het ‘drietje’ te schieten. Wanneer ik mis, ga ik niet bij de pakken neerzitten. Ik weet dat ik het kan, want op de training schiet ik veel raak.”
Op de bank
Dat Duko veel op de bank zit, vindt hij uiteraard vervelend. “Ik respecteer de keuze van de coach en weet ook dat ik nog veel moet leren, maar het is natuurlijk een teleurstelling wanneer ik niet aan spelen toekom terwijl ik denk dat ik er klaar voor ben. Ik train de hele week hard, ben bij de besprekingen en kijk alle analyses van de tegenstander. Vervolgens maak ik mij tijdens de warming-up helemaal klaar om in actie te komen. Dan is het jammer wanneer dit niet gebeurt.”
Op de bank bereidt de Leidenaar zich voor op het moment dat de coach hem nodig heeft. “Ik volg precies wat er gebeurt, wat wij doen en hoe de tegenstander speelt. Ondertussen houd ik ook de fouten in de gaten. Wanneer iemand al snel twee fouten op zak heeft, weet ik dat de kans groter wordt, dat ik erin kom. Ik zorg dan dat ik er mentaal helemaal klaar voor ben om te spelen.”
“Als ik in de eerste twee kwartjes niet in actie ben gekomen, weet ik dat het waarschijnlijk ook niet meer gaat gebeuren”, vervolgt Duko. “Alleen wanneer het verschil in de stand groot is, dan krijg ik in het laatste kwart nog minuten.”
Supporters
Wanneer Duko in het veld komt, veert het publiek op. Het is duidelijk dat de supporters het waarderen dat een Leidse jongen een kans krijgt. “Uiteraard valt mij dit ook op. Ik zie het als mijn taak om deze energie mee te nemen naar het veld. Een beetje zoals Lucas. Ook als hij in het veld komt, gebeurt er iets. Hij geeft de ploeg veel energie en knapt met zijn inzet het vuile werk op.”
Ondanks zijn nog beperkte rol geniet Duko bij de club. “We hebben een goede ploeg die steeds meer naar elkaar toetrekt. Tot vorig jaar hadden we een grote Nederlandse kern. Wanneer we dan met elkaar iets gingen doen, probeerden we ook de Amerikanen erbij te betrekken. Dat was na de zomer natuurlijk anders. We hadden meer nieuwelingen en moesten elkaar echt nog leren kennen. Nu merk ik dat we buiten de trainingen en wedstrijden elkaar steeds vaker opzoeken. Ook sportief maken we stappen vooruit. Dat hebben we tegen Antwerpen en Mons laten zien.”
Druk schema
Het drukke schema zorgt ervoor dat Duko weinig tijd heeft voor andere dingen. “Mijn leven staat bijna volledig in het teken van basketball. Daarnaast volg ik de opleiding Security Studies van de Universiteit Leiden in Den Haag. Dat is een pittige combinatie, maar het scheelt dat ik mijn studie erg leuk vind.”
“Ik probeer ook tijd vrij te maken voor mijn vriendin met wie ik samenwoon in het centrum van de stad. Ter ontspanning lees ik boeken en kijk ik series. Natuurlijk volg ik ook de BNXT League op de voet en kijk ik de highlights van de NBA en EuroLeague.”
Ondertussen blijft hij keihard werken om te slagen. “Naast succes met het team moet ik dit jaar proberen om weer een nieuw contract af te dwingen voor volgend seizoen. Ik werk er hard voor om door te blijven groeien, bijvoorbeeld met mijn schoten en dribbels. Uiteindelijk hoop ik ooit samen met mijn broer Jip op het veld te staan bij ZZ. Hij kan het halen wanneer hij de ambitie heeft. Hij moet echter eerst herstellen van een zware blessure. Voor nu is het vooral belangrijk dat ik minuten blijf maken om een mooie carrière te kunnen opbouwen waarbij ik heel graag in Leiden blijf.”
