Bericht
Dramatisch slecht
ROTTERDAM - Het moet normaal gesproken gek gaan wil je in een basketballwedstrijd niet een paar positieve dingen kunnen ontdekken. Wat de Leidse inbreng in de wedstrijd tussen Rotterdam Challengers en Zorg en Zekerheid Leiden (77-51) echter betrof, was echter het zoeken naar de bekende naald in de hooiberg. En u weet wat meestal het resultaat is van die zoektocht: je vindt hem niet. In een paar woorden samengevat: het was dramatisch slecht. Verliezen in Rotterdam, dat kan. Maar je zonder daadwerkelijk verzet naar de slachtbank laten leiden, was onacceptabel.
door Jan van der Nat
Coach Toon van Helfteren voelde zich dan ook begrijpelijk in de steek gelaten door zijn team. 'Ik ben van mijn teams dit niet gewend', zei hij na afloop. Inzet is het minste wat je mag vragen van een professioneel team. Uit niets bleek dat Zorg en Zekerheid Leiden in het restant van de competitie keihard zal moeten knokken om de playoffs te halen. Zeker na het extra tikje dat Upstairs uitdeelde door te winnen van EiffelTowers.
De juiste instelling was eigenlijk alleen in de eerste minuten te zien. Toen werd er nog gewerkt onder de ring en bleef Zorg en Zekerheid Leiden met vijf punten van Johan Kuijper en scores van David Chiotti en Cedric McGowan in het spoor van Rotterdam Challengers: 12-11.
Maar plotseling maakte zich een soort loomheid meester over de ploeg, die onbegrijpelijk was. Er werd in de laatste vier minuten van het eerste kwart geen veldscore meer toegevoegd aan het totaal en Leiden kwam alleen maar op vijftien punten uit dankzij vrije worpen van Niels Meijer en Ronny LeMelle.
Die vier minuten en ook het zwakke tweede kwart waren echter nog niet desastreus. Bij de rust was het verschil desondanks maar acht punten en dan hoef je nog niet te wanhopen, ook al viel er geen enkele driepunter (0 op 6) en moest er gebuffeld worden voor elk puntje.
Dat de schoten niet of nauwelijks vielen (LeMelle maakte tegen het einde van het duel de enige van veertien driepunters) en er zo hard gewerkt moest worden om de bal door de Rotterdamse basket te krijgen, kwam door het veel te lage tempo. De bal circuleerde zo langzaam, dat Rotterdam moeiteloos de verdediging kon neerzetten, die effectief was. Dat was vaak een zone, iets waartegen de week voorafgaande aan de wedstrijd overigens wel was getraind.
Na de rust was het even feest bij de bijna 300 dolenthousiate Leidenaars, die hun ploeg waren gevolgd naar de Maasstad. Ruimschoots uitgerust met de inmiddels befaamde confettikanonnen, spuitbussen, gastoeters en flink wat aandelen Heineken, werd het een waar feest in de Leidse hoek. Zo zeer zelfs dat Rotterdam-manager Hesley Matroos na afloop vroeg of deze fans ook waren in te huren.
De reden van het feestje was de snelle score van McGowan, waardoor het verschil slonk tot zes punten. Het leek als nog een wedstrijd te worden. Maar niets was minder waar. Wat zich daarna aan Leidse kant afspeelde deed pijn aan de ogen. De passes die behoorlijk aankwamen waren op één hand te tellen en meestal het gevolg van een portie geluk.
Want het was gewoon puur slecht wat Zorg en Zekerheid de 1200 toeschouwers voorschotelde. Toon van Helfteren stond er vertwijfeld bij, Hij probeerde door wissels de wedstrijd een andere wending te geven, maar niets hielp. Of nu JS Nash het spel verdeelde of dat gekozen werd voor de opstelling van de laatste weken, toen Nash ziek was, het haalde niets uit.
In het derde kwart sprokkelde Leiden slechts wat puntjes bijeen. Rotterdam was niet bij te houden en het verschil liep op naar de twintig punten. Die stonden er aan het einde van dat derde kwart (56-35) en dus was de wedstrijd gespeeld.
In het vierde kwart bleek de nieuwste aanwinst van Rotterdam zo waar te kunnen scoren. Veteraan Ike Nwankwo (35) is echter vooral groot, log en langzaam. Hij lijkt een beetje op Shaquille O'Neal, maar heeft maximaal vijf procent van diens klasse. Die paar puntjes van hem deden er overigens niet meer toe. Het vierde kwart had even goed schriftelijk kunnen worden afgedaan.
O ja, er was toch nog een 'hoogtepuntje' in die periode. Drie mannelijke Leidse fans speelden op het veld voor cheerleader met de pompoms van de Hometown Dancers, die deels ook in Rotterdam waren, maar van de thuisclub niet mochten optreden.
Die fans - en die andere 297 getrouwen - zullen er donderdag bij de thuiswedstrijd tegen Hanzevast ongetwijfeld weer zijn. Het is te hopen dat de ploeg er dan ook weer staat en we zaterdag in de boeken mogen zetten als 'one of these days'.
Voor de statistieken KLIK HIER