WEERT – In het begin van de competitie verloor Zorg en Zekerheid ondermeer een keer een uitwedstrijd bij BS Weert (87-75). Onnodig, maar toch... Zaterdag werd in Sporthal Boshoven revanche genomen op bijna nonchalante wijze.

Het was af en toe een beetje spannend, maar de ploeg van Toon van Helfteren kón dit duel eigenlijk niet verliezen. Dat gebeurde dus ook niet. Met 75-83 werd de twaalfde overwinning op rij bijgeschreven en  werd ook een einde gemaakt aan de mythe, die in Leiden opgeld doet,  dat ‘Weert uit altijd moeilijk’ is. Nu is dat iets dat kennelijk in de koppen van de Leidse volgers zit, want Zorg en Zekerheid heeft regelmatig gewonnen in Noord-Limburg. Vier keer eerder zelfs in negen duels en nooit met minder dan tien punten.


Maar technisch bestuurslid Rob van Hooven had wel gelijk, toen hij stelde dat het nog niet eerder zó gemakkelijk ging. Eigenlijk nooit was er de dreiging dat de prachtige winning streak afgebroken kon worden. Zelfs niet toen BS Weert in het tweede kwart een 11-0 run plaatste en even daarna via een driepunter van Niels Vorenhout een voorsprong nam.


Dat was daarvoor alleen in het prille begin van de wedstrijd even het geval geweest, maar na een paar minuten sprong Zorg en Zekerheid Leiden weg en liet zien wie de baas was in Boshoven. Die voorsprong van de thuisclub in het tweede kwart stond maar heel even op het scorebord, want met twee loepzuivere driepunters herstelde Terry Sas (hij zou vijf van zijn acht drietjes maken) de orde.


De manier waarop de Leidse ploeg de regie voerde over de wedstrijd toonde aan hoe de groep van Van Helfteren is als team is gegroeid. Dat kon over het ‘losse zand’ van zijn collega Terence Stansbury niet worden gezegd. Individueel leuke spelers, maar geen team.


Die Leidse eenheid was nodig om Glenn Stokes lam te leggen. De kleinste spelverdeler van de Dutch Basketball League was al twee keer een ware plaag voor Leiden en maakte twee keer 28 punten. Met een kleine beginopstelling (Thomas Jackson, Arvin Slagter en Worthy de Jong) werd de jacht op Stokes – spelend overigens met een chronische liesblessures, waardoor hij weinig kan trainen – geopend.


De hoofdrol was daarbij weggelegd voor de niet veel grotere Thomas ‘TJ’ Jackson, die een wedstrijd speelde om in te lijsten. Hij klonk zich als een klit vast aan Stokes, maar was ook aanvallend in de vorm van zijn leven. Stokes kwam nauwelijks los en daardoor niet verder dan veertien punten, de helft dus van zijn ‘gebruikelijke’ productie tegen Leiden. Zelf maakte Jackson negentien punten, pakte drie steals en deelde ook nog eens acht assists uit voor zijn beste wedstrijd tot nu toe in Leidse dienst.


Daar kwam bij dat het afstandsschot prachtig viel. De totale productie aan driepunters kwam uit op twaalf stuks, een evenaring van het seizoenrecord (in Nijmegen op 11 november) en pas de derde keer dat er dubbele cijfers kwamen in de kolom ‘3PT Made’. De meeste vielen ook nog eens op belangrijke momenten in de wedstrijd. Terry Sas nam er vijf voor zijn rekening en Arvin Slagter drie. Monta McGhee (2), Thomas Jackson en Worthy de Jong maakten het dozijn vol.


‘Dat ik met een kleine basis ben begonnen was, omdat we meer druk in de verdediging wilden zetten, waarbij Stokes de insteek was. En dan is het goede natuurlijk dat het schot valt. De aanval heeft nu wat meer de aandacht, want daar liep het niet altijd goed’, concludeerde Van Helfteren.


Nu liep het dus wél in de aanval. Dat wil zeggen bij Jackson en bij de schutters. De lange mannen speelden bleekjes. Jesse Smith deed niet veel fout, maar kon toch geen vervolg geven aan zijn mooie wedstrijd tegen Magixx van donderdag en Ross Bekkering zit een beetje in een dip. Leiden pakte ook slechts drie aanvallende rebounds, maar dat kwam deels natuurlijk ook omdat er weinig te halen viel met zestig procent tweepunters en twaalf op 24 driepunters.


Dat het verschil niet groter werd dan een punt of tien, kwam vooral door Zorg en Zekerheid Leiden zelf. De ploeg heeft soms de neiging te frivool te willen spelen en dat werk slordigheden in de hand. Zo ‘compenseerde’ Arvin Slagter zijn drie driepunters met acht keer bal verlies en liet de ploeg als geheel liefst 22 keer balverlies noteren, een ‘season high’ en veel te veel natuurlijk.


Er zijn dus zelfs na twaalf overwinningen op rij met een gemiddeld verschil van bijna dertien punten nog dingen die beter kunnen. Dat klinkt bijna eng...


JAN VAN DER NAT
FOTO’S: RICHARD KOOLEN

Meer nieuwsberichten