Bericht
De eerste prijs is binnen
UTRECHT, 24 september 2011 - Je kunt natuurlijk over een wedstrijd om de SuperCup denken wat je wil. Misschien is het niet veel meer dan een laatste oefenwedstrijd. Maar het is natuurlijk ook gewoon een prijs. De eerste van het seizoen. En die staat toch maar mooi in de prijzenkast van Zorg en Zekerheid Leiden na de 66-60 zege op GasTerra Flames. One down, two to go!
Er gaat een gerucht dat de bus van Zorg en Zekerheid Leiden op de terugweg even langts de IKEA is gereden om een extra grote kast te kopen. De monsterachtige grote SuperCup, groter dan de befaalmde Cup met de Grote Oren, past namelijk nooit in een normale prijzenkast...
Zorg en Zekerheid Leiden tegen GasTerra Flames was natuurlijk ook de reprise van de boeiende finaleserie met als apotheose wedstrijd zeven op 29 mei. Voor de een de bevestiging van de status, voor de andere de kans op revanche. Maar vooral was het een mooie gelegenheid om te kijken hoe de ploegen ervoor staan.
De conclusie kan duidelijk zijn: voor beide ploegen is er nog veel werk aan de winkel. Bij Zorg en Zekerheid Leiden is er behoorlijk zekerheid over de verdediging, maar zijn er nog zorgen over de aanvallende kant van het spel. Dat kwam tijdens de oefenwedstrijden diverse keren naar voren en dat was zaterdag niet anders in de fraaie, maar voor topsport ongeschikte sporthal Nieuw Welgelegen.
De iets meer dan zeshonderd toeschouwers zullen met name in de eerste helft zijn geschrokken van het niveau van de wedstrijd. Er ging heel veel mis en aan Leidse zijde was vooral het tweede kwart van bedenkelijk niveau. Alleen Sean Cunningham en Seamus Boxley wisten van het veld de basket te vinden. Mohamed Kherrazi mikte drie vrije worpen binnen, maar het totaal in die tien minuten bleef steken op zeven punten. Dan is het logisch dat je averij oploopt. GasTerra speelde ook verre van goed, maar gooide tenminste nog wat raak en liep uit naar een voorsprong van elf punten (17-28). Daarvan waren er bij de rust nog negen over (21-30) en dus had Toon van Helfteren heel wat te vertellen in de kleedkamer.
Dat duurde dan ook lang, want terwijl GasTerra alweer aan het inschieten was, bleef de andere helft van het veld leeg. Maar de lange instructie was niet voor niets geweest. Binnen vijf minuten haakte Zorg en Zekerheid Leiden aan en was het vanaf 32-34 weer een echte wedstrijd. Nog altijd niet van hoog niveau, maar dat mocht ook niet echt meer worden verwacht. Jevohn Shepherd gaf op 2:30 van het einde van het derde kwart Zorg en Zekerheid de voorsprong terug, waarmee het eerste kwart was afgesloten en vanaf de 38-36 (driepunter) bepaalde de Leidse ploeg wat er gebeurde op het van EiffelTowers (waarom geen andere sticker erop?) geleende parket.
De 150 meegereisde Groningers kregen nog wel wat hoop, toen Alex Wesby (met Jason Dourisseau de enige die een echte voldoende haalde aan GasTerra-zijde) met een driepunter in de buzzer voor 42-46 zorgde. Maar tussen de oren zit het heel goed bij Zorg en Zekerheid Leiden. Net als vorig seizoen is er geen moment paniek bij een achterstand. Dat was niet het geval in de eerste helft bij die elf punten verschil en dan was ook nu niet het geval.
Onmiddellijk in het vierde kwart werd er een tik uitgedeeld. Jevohn Shepherd dunkte, verzilverde zijn bonus en een score van Sean Cunningham (samen met Thomas Jackson een klasse beter dan het duo Bell/Defares aan de andere kant) zorgde bij 47-46 weer voor een Leidse voorsprong. Die voorsprong zou niet meer uit handen worden gegeven. Mede omdat de Groningse ploeg in foutenlast zat (heel veel domme overtredingen met de vier aanvallende van Bell als meest opvallende) speelde Zorg en Zekerheid de wedstrijd gedegen uit.
De hoop die Ties Theeuwkens de Groningse ploeg nog gaf met een driepunter voor 52-51 werd door Thomas Jackson met twee geweldige bommen teniet gedaan. Er waren toen nog dik vier minuten te spelen, maar er was niemand in de zaal, die nog twijfelde over de plek waar de grootste beker van Nederland een jaar lang zou komen te staan. Voor die kast van IKEA schijnen als uitbreidingsplannen van de Vijf Meihal te bestaan...
JAN VAN DER NAT