LEIDEN - Er zijn dingen in de sport die niet kunnen. Bijvoorbeeld winnen van MyGuide Amsterdam zonder drie van je vier Amerikanen. JS Nash, Nick Curtis en Donald Wilson haakten geblesseerd af tegen de koploper van de eredivisie. Ook Sjors Besseling bleef in burger, omdat hij opnieuw last van zijn knie heeft gekregen. Dan weet je eigenlijk als team dat je een kansloze strijd voert. Maar als er dan na veertig minuten best aantrekkelijk basketball 83-91 op het scorebord staat, mogen er absoluut complimenten worden uitgedeeld aan de mannen, die zich leeg knokten en het beste uit zichzelf en het team haalden.

Neem Johan Kuijper, die lang aan de bak moest en bovendien tegenover Peter van Paassen - de beste center van Nederlandse komaf - stond. 19 punten en 14 rebounds stonden er uiteindelijk op het rapport van de boomlange Amsterdammer in Leidse dienst. David Chiotti werkte, zoals altijd, als een paard en pakte ook een double-double met 19 punten en 10 rebounds. Vincent Krieger (13), Mick Burger (13) en Nenad Cvjetkovic (11 met een mooie serie van acht vlak voor de rust) kwamen ook in de dubbele cijfers. Jeroen van Dorp - vaak een hele wedstrijd op de bank - vocht alsof zijn leven er vanaf hing en op de inzet van Aron Royé en Frank Schaftenaar (eindelijk weer in staat te spelen) viel ook niets af te dingen.

De 83-91 moet in het perspectief worden gezet van een wedstrijd tegen een compleet MyGuide Amsterdam met vijf Amerikanen, die tot de besten van de Nederlandse competitie behoren en twee internationals in Van Paassen en Stefan Wessels. Die ploeg - nog zonder de koele schutter Mohamed Abukar - veegde ZZ Leiden in het begin van de competitie de eigen zaal uit (63-93).

Vooraf was er natuurlijk de vrees dat zoiets weer zou gaan gebeuren. MyGuide speelt de laatste weken zeer gedegen, ook al werd er tegen Rotterdam Challengers een misstap begaan. Maar degenen die de nog korte geschiedenis van ZZ Leiden in het hoofd hebben zitten, herinnerden zich ongetwijfeld de slotfase van de competitie vorig seizoen, toen Leiden ook gehandicapt door blessures van Nash en Curtis vriend en vijand verbaasde.

Van die twee was het honderd procent zeker dat ze niet konden spelen. Curtis had last van zijn rug en kon nauwelijks rechtop staan en Nash kreeg een klap op zijn linkerpols, waarin zich vervolgens een ontsteking openbaarde. De inzetbaarheid van Donald Wilson zou vlak voor de wedstrijd worden bekeken. Hij heeft al langere tijd van zijn voet, die van tijd tot tijd opspeelt. Ook Sjors Besseling kon niet spelen. Hij heeft opnieuw last gekregen van zijn knie en dat is een trieste zaak voor de Hagenaar, die net weer lekker op weg was naar zijn oude vorm.

Ivo Boom moest dus roeien met de riemen die overbleven, maar is er de man niet naar om bij de pakken neer te gaan zitten. Blessures van kernspelers geven anderen de kans zich te onderscheiden, zei hij al eens in november, toen er ook een blessuregolf over zijn ploeg schoof. Dat betekende bijvoorbeeld dat er naast Mick Burger en Johan Kuijper, die de afgelopen wedstrijden al startten, ook een basisplaats was voor Nenad Cvjetkovic, van wie eigenlijk dit seizoen niet meer wordt verwacht dan dat hij de vorm terugvindt, die hij had voordat een knieblessure hem een jaar aan de kant zette.

Je kunt bij zo veel blessureleed wel gaan somberen, maar het is beter de realiteit voor ogen te zien en te hopen dat anderen hun kans grijpen. En dat deden ze. Ivo Boom weet nu bijvoorbeeld dat Cvjetkovic (drie driepunters en elf punten in totaal) lekker kan schieten. Dat Johan Kuijper (19 punten, 14 rebounds) zichzelf kan overtreffen. Dat Jeroen van Dorp (vier assists) bereid is om tot het gaatje te gaan. Het zijn de positieve kanten van een wedstrijd, die dan wel werd verloren, maar waarna ZZ Leiden met opgeheven hoofd afscheid kon nemen van zijn fans, die hun waardering uitten met een staande ovatie. Waar zou dat gebeuren na een nederlaag?

Natuurlijk bleef MyGuide-coach Arik Shivek diplomatiek bij de vraag wat hij dacht, toen hij drie Amerikanen bij Leiden in burger op de bank zag zitten. ‘Dat ik tegen mijn spelers zou zeggen, doe het maar rustig aan, ze zijn sterk verzwakt? Nee dus.'  In het achterhoofd van de Israëliër zal dat beste een beetje hebben meegespeeld, maar gaande de wedstrijd was daar steeds minder aanleiding voor.

Het eerste kwart liep eigenlijk volgens verwachting. ZZ Leiden begon brutaal (8-7 en 10-9) en werd daarna afgetroefd: 15-27. Gezien de omstandigheden een normale tussenstand. Daarna gooide Leiden alle schroom van zich af en bleef keurig in het spoor van de Amsterdammers. Bij de rust was het 37-48, ook al door een knappe serie van acht punten van Nenad Cvjetkovic.

Ook in de tweede helft wenste Leiden niet te wijken. Er was weliswaar een gaatje, maar dat was voor MyGuide nooit groot genoeg om op de lauweren te gaan rusten. De vechtlust bij de thuisploeg was groot en dat werd zeer gewaardeerd door het publiek, dat herhaaldelijk ‘opstond omdat het voor Leiden was'. MyGuide is een té goede ploeg om zich daardoor van zijn stuk te laten brengen, maar sommige spelers raakten wel geïrriteerd.

Dat ZZ Leiden had kunnen bijblijven kwam door de scheidsrechters, zo kon later in ‘Amsterdamse Kringen' worden vernomen. Het is het slapste excuus dat mogelijk is van een ploeg bij wie het niet echt lekker loopt, en dat deed het uiteindelijk niet bij MyGuide. Akkoord, het trio Sinterniklaas, Zwiep en Van Dam liet toe wat kon en dat betekende soms stevig, manlijk basketball. Maar MyGuide is dan wel de laatste ploeg, die daarover mag klagen. Bovendien weerlegden de cijfers dat. De fouten waren in evenwicht (17 om 18) en MyGuide mocht zes keer vaker naar de vrije-worplijn dan Leiden.

Nee, het was eerlijker geweest te stellen dat men zich had vergist in de mentaliteit en de vechtlust van ZZ Leiden. Een stukje waardering dat overigens wel kwam van Arik Shivek, die tegenover de pers ‘nooit iets zal zeggen over de scheidsrechters' en daarmee eigenlijk heel veel zei...

Die scheidsrechters moesten trouwens in de laatste minuut nog flink handelend optreden, toen een ‘grondgevecht' tussen Mick Burger en Mohamed Abukar uit de hand dreigde te lopen. Volkomen onnodig dook de altijd snel geïrriteerde Tamien Trent op het tweetal en zag daarbij het hoofd van Burger voor de bal aan. Het leverde bijna een ‘bench clearing brawl' op, die gelukkig in de kiem kon worden gesmoord. Het leverde Trent terecht een ‘onsportieve fout' en Abukar, die door mede- en tegenstanders vastgehouden moest worden, luttele seconden voor tijd nog een wissel op. Daardoor eindigde de wedstrijd waardig en dat was terecht.

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten