Hij zat zaterdagavond op de bank om zijn nieuwe team Zorg en Zekerheid Leiden te zien winnen van Landstede Basketbal, maar veel liever had hij al binnen de lijnen gestaan. Cashmere Wright, de nieuwe aanwinst van de Leidse formatie, wil niets liever dan dat. “Ik sta te popelen om met dit team te gaan spelen.”

In de jaargang 2013/2014 speelde Wright in Groningen. Met Donar veroverde de 1.83 meter lange spelverdeler de nationale beker en het landskampioenschap. Tevens werd Wright opgenomen in het All*Star Team van de Dutch Basketball League. Na dat seizoen vertrok Wright naar het Griekse AEK Athene. “De Griekse competitie komt het dichtst in de buurt van de NBA”, vertelt Wright. “In die competitie spelen twee teams die ook in de EuroLeague uitkomen, Panathinaikos en Olympiacos.”

Ook al was het dan een beduidend sterkere competitie, het was geen goed huwelijk. Wright verbleef 3,5 maand in een hotel en zag zijn eerste salaris pas na anderhalve maand binnenkomen. “Ze beloven je van alles qua geld, maar dat hebben ze helemaal niet. Geen enkele belofte werd ingelost.”

In november keerde Wright een illusie armer weer terug naar de Verenigde Staten. Niet voor lang, want begin januari werd hij gecontracteerd door het Poolse Wilki Morskie Szczecin. Ook dit pakte niet goed uit voor de alumnus van Cincinnati. “Ik kwam natuurlijk pas laat bij het team, daardoor zat ik achter andere spelers.” Wat ook niet in zijn voordeel sprak, was een speciale regel in Polen. Elk team moet gedurende de wedstrijd minimaal drie Poolse spelers in het veld hebben staan. Daardoor waren er voor buitenlandse spelers, en het team had er flink wat want er waren maar vier Poolse spelers, weinig minuten weggelegd.

Na een succesvolle try-out werd Wright begin dit seizoen vastgelegd door de Fort Wayne Mad Ants. Dit team speelt in de NBA Development League. Na overleg met zijn agent besloot Wright af te zien van een contract. “Het lijkt geweldig, die band met de NBA, maar je verdient weinig. De kans dat je een keer wordt opgeroepen door een NBA-team, is klein. Jaarlijks worden tussen de acht en twintig spelers opgeroepen.”

Dus richtte Wright zijn vizier weer op Europa. Zorg en Zekerheid Leiden was er als de kippen bij om Wright te benaderen. De spelverdeler zag dit wel zitten. “Ik wilde graag spelen met een groep jongens van mijn leeftijd of net iets ouder. Spelen met jongens als Worthy de Jong, Mohamed Kherrazi en dan ook weer met Thomas Koenis. Dat zag ik helemaal zitten.”

Wright is ook gecharmeerd van zijn nieuwe coach. “Eddy Casteels is een goede coach die weet wat hij doet en kennis van zaken heeft. Hij staat me toe om straks op het veld mezelf te zijn. Ik heb er alles voor over om te winnen. Als ik moet scoren, dan doe ik dat, maar als er iets anders nodig is, dan richt ik me daarop. Ik zie wat er nodig is om een wedstrijd te winnen. Op het veld moet ik als spelverdeler het verlengstuk van de coach zijn.”

In Groningen leven de fans enorm mee met de club, Wright heeft zaterdag ook de inbreng van de Leidse fans ervaren. “Deze supporters zijn ook geweldig. Dat motiveert enorm.” Dat hij zelf nog niets heeft kunnen doen behalve een balletje schieten, betreurt Wright. “Het is echter iets waar je doorheen moet. Het moet eerst goed geregeld worden dat ik mag trainen en spelen. Ik kan haast niet wachten om te spelen.”

En prijzen winnen natuurlijk. “Ik ben naar Nederland teruggekomen om nog meer prijzen in de wacht te slepen. Het zou toch mooi zijn als ik hier over anderhalf jaar kan zeggen dat ik in drie seizoenen in Nederland drie bekertoernooien en drie landskampioenschappen heb binnengehaald.”

Meer nieuwsberichten