ROTTERDAM - Seamus Boxley was terug en eiste onmiddellijk de hoofdrol voor zich op, waardoor Zorg en Zekerheid Leiden donderdag met 56-64 van Rotterdam Challengers won. En daarmee is eigenlijk alles gezegd. Het was - op dus Boxley en wat momenten van anderen na - een collectieve wanprestatie. Toon van Helfteren sloeg de spijker op zijn kop met de conclusie dat 'we er tegen elke andere ploeg vanaf waren gegaan'. Je zou dus kunnen stellen dat Zorg en Zekerheid mazzel had juist Rotterdam te treffen op 'one of these nights'...

Je kunt als coach waarschuwen wat je wilt, je kunt praten als Brugman, als het in de koppies niet goed zit, is het dweilen met de kraan open. Ongetwijfeld zal bij een aantal spelers de gedachte hebben geleefd dat het 'toch maar de nummer laatst' was en wellicht zat ook de zeer eenvoudige thuiszege van eerder het seizoen nog in het achterhoofd. Logisch, maar wel heel gevaarlijk.

Rotterdam uit of thuis scheelt behoorlijk, zoals dat bij elke ploeg het geval is. Dat je dan thuis met een verschil van 32 punten hebt gewonnen, zegt bijzonder weinig. Onderschatting is de slechtste uitgangspositie, die denkbaar is.

 

Toon van Helfteren reageerde nuchter op de krappe, maar niettemin terechte overwinning. 'Als je slechte wedstrijden wint, ben je misschien wel een goede ploeg', trok hij maar eens een cliché uit de la. 'Eigenlijk is dit het leuke van sport. Niet alleen van basketball, maar van alle sport. Zo blijft er altijd wat te werken. Maar toegegeven, als je zo start tegen een andere tegenstander, kom je er vermoedelijk nooit meer aan. Er was geen emotie, geen beleving. Het was voor mij erg moeilijk de ploeg aan de gang te krijgen.'

 

Je zou zeggen dat een ploeg vanzelf wakker wordt als het na drie minuten 12-2 is door ondermeer twee driepunters van Stefan Mladenovic. Van Helfteren vluchtte in een time out, maar pas met de klok op 4:10 gaf Johan Kuijper een vervolg aan de eerste Leidse score van de wedstrijd, gemaakt door Seamus Boxley.

 

Van de forward, die op 24 oktober thuis tegen Rotterdam zijn laatste wedstrijd speelde, werd verwacht dat hij wat minuten zou maken om wedstrijdritme op te doen. Maar Boxley was er helemaal klaar voor, zou ruim 33 minuten spelen en met 19 punten, 5 rebounds en 3 steals cijfers noteren alsof hij nooit was weggeweest.

 

De score van Kuijper zette Zorg en Zekerheid een klein beetje in het goede spoor. De center speelde andermaal een goede wedstrijd. Tot het moment dat hij in een scrimmage hard op de vloer terecht kwam. Hij kwam na verzorging wel terug, maar had duidelijk last van die val. Overigens deed zijn vervanger Youri van der Linden het opnieuw goed.

 

Ondanks de 20-12 aan het einde van het eerste kwart, was er voor de Leidse ploeg nog geen reden voor paniek. Het kon tenslotte niet zo slecht blijven gaan. Dat bleek in het tweede kwart, waarin de verdediging werd aangetrokken en de ploeg niet slecht wegkwam met een paar arbitrale beslissingen. Die zorgden er vooral voor, dat Rotterdam in recordtijd (anderhalve minuut) op vijf fouten stond. Zorg en Zekerheid kroop vervolgens via vrije worpen dichterbij.

 

Met de tiende en elfde vrije worp van het kwart gaf Ronny LeMelle Leiden de eerste voorsprong in de wedstrijd, waarna hij en daarna Danny Gibson elk met een driepunter een soort statement afgaven: van 20-12 werd het 21-28, een run van 1-16 dus.

 

Chip Jones voorkwam een nieuw nationaal diepterecord qua score in een kwart, maar de 4-20, waarmee de kleedkamers werden opgezocht was duidelijk: 24-32.

 

Eigenlijk was het daarna een kwestie van even gas geven en de wedstrijd in het slot gooien. Maar dat was klaarblijkelijk een te simpele voorstelling van zaken. Het derde kwart benaderde het eerste qua spelniveau aan Leidse kant en daardoor bleef het gewoon een wedstrijd. Rotterdam met een prima spelende Chip Jones en mede dankzij nuttige score van Marvin Zaandam, snoepte zelfs wat van de achterstand af en mocht met een hoopvolle 41-44 tussenstand aan het laatste stukje beginnen.

 

Zorg en Zekerheid Leiden leek niet meer op gang te kunnen komen. Toen het na vier minuten nog altijd vier verschil was (47-51) bracht een time out de oplossing. Kennelijk werd de ploeg daarin even wakker en realiserden de spelers zich, dat het weleens mis zou kunnen gaan.

 

Twee scores van Joey Schelvis - de laatste middels een dubieuze goaltending-call - werden onderbroken door een driepunter van Danny Gibson, die overigens even van het veld moest voor een sanitaire noodstop. Daarmee was de zaak voor elkaar. De elf punten verschil van dat moment (47-58) werden er dan nog wel acht, maar Rotterdam kwam er niet meer aan: 56-64.

 

Daarmee kwam er einde aan een wedstrijd, die zo snel mogelijk vergeten moet worden. De twee punten zijn bijgeschreven en daarmee basta. Gelukkig mag Zorg en Zekerheid Leiden zaterdag alweer aan de bak in Zwolle. Je moet er niet aan denken om met de herinnering van deze pot aan de winterstop te moeten beginnen...

 

JAN VAN DER NAT  

Meer nieuwsberichten