Teambuilding is in de moderne sport niet meer weg te denken. Het is niet bekend wie ooit heeft bedacht dat het voor een ploeg voetballers of basketballers heilzaam kan werken om een avondje te gaan karten of snookeren. Ook de technische staf van Zorg en Zekerheid zoekt af en toe dat soort momenten voor wat afleiding. Even de gedachten verzetten.

Maar niet alleen voor sporters zelf is teambuilding belangrijk. Ook voor andere 'teams' kan het goed werken. En bij ZZ Leiden hebben we zo'n team: de jongens en meisjes, mannen en vrouwen, die elke thuiswedstrijd weer de antieke Vijf Meihal ombouwen tot een basketballtempel. De mensen die de vloer leggen, de tribunes en de reclameborden plaatsen, de stoelen en tafels neerzetten, de programmablaadjes uitdelen, enz. enz.

Het bestuur besloot daarom maar eens twee vliegen in één klap te slaan en organiseerde een avondje voor spelers, technische staf, de bouwploeg, de kassaplloeg en al die anderen, die het mogelijk maken dat de thuiswedstrijden van ZZ Leiden onder ideale omstandigheden kunnen worden gespeeld. Daartoe werd maandagavond de Menken Bowling in de Stevenshof afgehuurd.

Bijna de complete spelersgroep (alleen Mick Burger - studie - en Jeroen van Dorp - net geopreerd aan zijn knie - ontbraken) mengde zich onder de ongeveer vijftig medewerkers. Na een voortreffelijk buffet werd het menens. De bowlingschoenen werden aangetrokken en de consumptiemunten uitgedeeld. De volgorde van belangrijkheid was voor iedereen anders...

Omdat het om een stukje teambuilding ging werden er geen topprestaties bijgehouden. Toch een paar opvallende zaken. Op baan 10 werd in de derde ronde door de eerste vijf bowlers begonnen met een strike en Wim Groen begon zijn beurt met vier (!) strikes op rij. Maar zoals een basketballer na vier rake schoten een keer gaat missen, keerde Wim in zijn vijfde beurt terug op aarde. Hij liet een paar pins staan en de eeuwige roem ging aan zijn neus voorbij.

Bijzonder was ook de speelwijze van Shelton Colwell. Hoezo zitten er gaten in die bal voor je vingers? Gewoon in de palm van je hand en knallen maar. Halverwege veranderde de hele tent in een disco met bijbehorende lichteffecten. Intussen liep teammanager Karl Dorrepaal - geblesseerd aan zijn gooipols... - driftig te fotograferen en toen de lichten weer aangingen, moesten er natuurlijk nog wat groepsfoto's worden gemaakt.

Het resultaat daarvan treft u aan in de rubriek FOTO'S
 

Meer nieuwsberichten