Europa zal nog minimaal een jaartje moeten wachten op de entree van de ‘remake' van de club, die in de jaren zeventig en tachtig furore maakte in basketballhallen van Kiev tot Milaan en van Badalona tot Södertälje. De 71-75 in de kwartfinales van het bekertoernooi tegen Matrixx Magixx betekende uitschakeling voor Zorg en Zekerheid, maar de ploeg van Ivo Boom mocht de kortste weg naar succes (vier keer winnen en het is kassa) met opgeheven hoofd verlaten. Net als tegen Woon! Aris en Rotterdam in de competitie werd ook in dit tweede bekerduel over het geheel genomen goed gespeeld.

Kijk onder Foto's voor de fraaie reportage van Frans Nelissen 

Opvallend is vooral de doorgroei qua verdediging. Was dat voor de jaarwisseling vaak de achilleshiel van de ploeg, nu zou een verdedigings-goeroe als Ton Boot bijna trots worden op een team, dat zich defensief zó weert als ZZ Leiden. Nou ja, de man die nog altijd door het leven gaat als ‘de kampioenenmaker uit Schoorl' kan dat zaterdag met eigen ogen aanschouwen, wanneer hij met zijn Hanzevast Capitals op bezoek is in de ongetwijfeld kolkende Vijf Meihal. Want ZZ Leiden heeft - dat werd dinsdagavond weer bewezen - een unieke supportersschare, die dan wellicht wat kleiner is dan men in Groningen gewend is, maar als één blok achter het team staat en de noordelijke ploeg met open armen zal ontvangen.

Dat het tegen Matrixx Magixx nét mis ging was jammer. Niets meer en niets minder. De inzet was honderd procent en basketballwedstrijden worden nu eenmaal vaak op details beslist. Dat was nu ook het geval. Het ging om hele kleine dingetjes. Bijvoorbeeld de driepunter van Ryan Sears in de buzzer van 24-seconden voor 69-72, terwijl de goed verdedigde spelverdeler van de Nijmeegse ploeg (gemiddeld bijna drie rake bommen per wedstrijd en vorige week nog 6 op 6 tegen Amsterdam) tot op dat moment droog was gezet met 0 uit 6 driepunters. En wat zou er zijn gebeurd als Shelton Colwell de bal onder controle had kunnen houden bij 71-73.

Maar dat zijn ‘als-situaties' en die tellen nu eenmaal niet in de sport. Toch mag Ivo Boom zijn mannen een compliment maken voor de wijze, waarop is gespeeld. Het scheelde tenslotte bijna niks tegen de ploeg, die momenteel op de tweede plaats staat in de eredivisie en waarvoor een finaleplaats, straks in de playoffs, weleens heel goed mogelijk zou kunnen zijn.

Nu wordt die eventuele strijd om het Nederlands kampioenschap overigens dan wel bereikt door een ploeg, die vrijwel uitsluitend op zijn vijf Amerikaan en zijn in de VS geschoolde Canadees leunt, want de Nederlandse inbreng was ook in dit bekerduel te verwaarlozen. Eigenlijk kreeg alleen Nick Domhof speeltijd (ruim 16 minuten) en kwam de totale Nederlandse speeltijd op 18:35 (de rest was voor Nick Oudendag). Maar goed, dat is de insteek in Nijmegen, die gelukkig door ZZ Leiden niet wordt gekopieerd. Bij de thuisploeg stonden 62:50 minuten lang Nederlanders in het veld, drieënhalf keer zo veel als bij Matrixx.

ZZ Leiden begon uitstekend aan de wedstrijd. De eerste negen (!) aanvallen leverden allemaal een score op en pas na dik vijf minuten ging de eerste aanval de mist in. Maar Leiden had een gaatje geslagen (18-8), dat door ondermeer een driepunter van Sjors Besseling zou worden opgerekt tot 24-12. Helaas kroop de Gelderse ploeg in de slotfase van het eerste kwart nog wat dichterbij: 24-18.

De twee minuten pauze waren voor ZZ Leiden niet voldoende. Matrixx ging door een Alhaji Mohammed schoot zijn ploeg bij 26-28 voor het eerst op voorsprong. De topscorer van de eredivisie werd - evenals de meeste van zijn teamgenoten - goed verdedigd en bleek ook niet helemaal scherp, hetgeen later in het duel zou blijken door een gigantische misdunk. Hij zou afsluiten op 16 punten, ruim onder zijn moyenne van dik 22.

In het tweede kwart verloor Zorg en Zekerheid duidelijk de controle over de wedstrijd. Aanvallend was het slordig en verdedigend werd te veel weggeven, met name aan Seamus Boxley. Maar ook het arbitrale trio (Den Hartog, Smeltink en Van Dam) raakte de controle over de wedstrijd kwijt. Mede door een lichte blessure van Paul den Hartog, die wat moeilijk liep, werd in de fase warrig en vooral slordig gefloten.

Matrixx-nieuwkomer Shawnson Johnson mocht scoren na ruim drie passen; geschuifel van Carrawell werd toegestaan en als klap op de vuurpijl werd een zuivere score van JS Nash niet geteld, omdat de Leidse guard een aanvallende fout maakte. Dat was zo, maar de score had moeten tellen, vond ook commissaris Bob Woudstra, die echter de arbiters niet kan corrigeren, maar alleen kan wijzen op eventuele missers.

Na rust, toen ZZ Leiden zich eerder herpakte dan de scheidsrechters, werd een duidelijk geval van terugspelen niet ‘gezien' en kon Matrixx scoren, in plaats van dat Leiden de bal kreeg. Het zijn misschien dingen die in het grote geheel normaal vaak ondersneeuwen, maar in een wedstrijd waarin het om details gaat tellen ze dubbel en dwars.

Het was sterk van Zorg en Zekerheid dat de ploeg zich over die situaties heen zette en voelde dat het de overwinning zelf moest afdwingen. Mick Burger zorgde met een driepunter weer voor een positieve stand bij het afsluiten van het derde kwart: 55-54.

De Vijf Meihal stond in het laatste kwart vaak letterlijk als één man achter de ploeg, maar de ongeveer 800 toeschouwers op de vreemde dinsdagavond zagen lijdzaam toe, hoe Matrixx een paar keer supersnel vanuit een lange rebound een break afrondde. Daar was niet tegenop te verdedigen, iets dat de ploeg prima afging. Chris Carrawell - later vaak toch ook Boxley - zat in de knip bij Wilson, Sears werd vrijwel drooggelegd door Nash, Mohammed bleef dus onder zijn gebruikelijke score en ook Brempong was niet echt een gevaar. Seamus Boxley, die de meeste van de breaks afrondde, was de uitzondering op de regel.

ZZ Leiden bleef echter knokken. Na 61-67 kwam er toch weer een voorsprong bij 68-67 via scores van Besseling, Wilson en Nash, waarna JS Nash een werkelijk subliem blok maakte op Mohammed, die even later zijn povere potje bevestigde door twee vrije worpen te missen. Maar het was dus allemaal nét niet voldoende. Het laatste woord was voor Matrixx, dat misschien wel op weg is naar een Europees debuut...

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten