LEIDEN – Klaarblijkelijk gierden de zenuwen door de kelen. Na een behoorlijke oefencampagne moest Zorg en Zekerheid Leiden het waarmaken in de openingswedstrijd van het seizoen tegen Magixx playing for KidsRights. De overwinning kwam er, maar het kostte bloed, zweet en tranen: 75-71 na verlenging.

Het was natuurlijk niet zo vreemd dat er bij een aantal sprake was van plankenkoorts. Voor veel spelers was de hele entourage in de al weer direct lekker volle Vijf Meihal nieuw. Daar kwam bij dat spelverdeler Thomas Jackson net terug was van een lichte hamstringblessure en dat Seamus Boxley zijn eerste wedstrijd speelde. Hij miste alle duels in de voorbereiding, omdat er bij één van de eerste trainingen een vinger uit de kom schoot.


Maar Zorg en Zekerheid begon compleet aan het karwei, omdat ook de rugproblemen van Worthy de Jong onder controle waren. Zoals gezegd leken de mannen van Toon van Helfteren stijf te staan van de zenuwen. Want je kunt dan wel oefenduels winnen van drie Belgische eersteklassers; als het er echt om gaat is alles toch een beetje anders.


Misschien was dat ook wel de verklaring voor de ‘air-ball’, waarmee Monta McGhee het bal opende en het hele eerste kwart, dat tot aan de 13-11 tussenstand eigenlijk helemaal niets te bieden had.

 

In deel twee schoot even de vlam in de pan bij de eerste dunk van Ross Bekkering. De Canadese-Nederlander heeft zich al flink populair gemaakt bij de fans vanwege zijn dunks en hij zou de 1.100 op de tribunes niet teleurstellen in deze wedstrijd.


Toch bleef het tot aan de rust beneden peil. Van Helfteren zag vooral het vele balverlies met lede ogen aan. ‘Twaalf keer in de eerste helft is veel te veel. Eigenlijk trokken we het spel van de oefenwedstrijden door. Behoorlijke periodes afgewisseld met slechte. De start was moeizaam, maar ja het is de eerste wedstrijd. Alles is nieuw. Een vol huis en de spanning erop.’


De coach had gehoopt dat het aanvallend eerder zou loskomen. Verdedigend was het wel in orde. Magixx had niet veel in te brengen. En dat je zo’n ploeg op een lage score houdt is op zich goed. In de reguliere tijd kwamen de Nijmegenaren niet verder dan zestig punten. Maar ja, die stonden er voor Leiden dus ook op het bord.


De ploeg overleefde door een goede aanvalsrebound en door de vrije worpen zeer behoorlijk af te maken. Alleen net niet op het moment suprême. Op 6.5 seconden van het einde van de reguliere speeltijd miste Monta McGhee zijn tweede vrije worp. Vreemd genoeg was er geen aanvalsrebound.


Van Helfteren had de andere spelers bij zich geroepen om duidelijk te maken dat er een fout gemaakt moest worden. Magixx mocht bij een verschil van twee of drie punten natuurlijk geen kans krijgen voor een driepuntspoging. McGhee nam echter zijn tweede worp, voordat zijn teamgenoten aan de zijkant van de bucket stonden.


Van Helfteren: ‘Dat was niet slim. Monta had de bal gewoon aan de scheidsrechter moeten teruggeven om de anderen de kans te geven zich op te stellen.’ McGhee miste en Jesse Smith maakte onmiddellijk de gevraagde fout. Maar ook Zaire Taylor deed wat hij moest doen: twee keer scoren voor 60-60.


Een teleurstelling voor de fans natuurlijk, die de povere wedstrijd wel zagen opgefleurd door twee spetterende doordunks. Eentje van Seamus Boxley een eentje van – natuurlijk – Ross Bekkering. De achterwaartse slam uit de alley-oop-pass van Thomas Jackson was er overigens eentje van 24-karaats.


In de verlenging kwam het dus toch nog allemaal goed. Mede doordat bij Magixx Nick Oudendag, Zaire Taylor en Kevin McCleery op vijf fouten kwamen. Een steal met score en bonus van Jackson, een steal van Boxley (pass op Jackson, dunk Ross) waren belangrijk in die fase. Het werd dus 75-71. En dat telde.


Kijkend naar zijn kernspelers was Van Helfteren gematigd tevreden. ‘Seamus wilde zó graag spelen en je kunt het hem niet kwalijk nemen, dat het niet allemaal ging zoals we gewend zijn. Monta was minder dan in de oefenwedstrijden. Daarin speelde hij heel goed. Dan blijkt echter later dat hij in de eerste helft door zijn enkel was gegaan. Maar je kent Monta, hè? Jackson had nog wat moeite. Toch een weekje eruit geweest. Over Ross hoef ik niets te zeggen. Prima. Jesse gaat het steeds beter doen. In het begin hadden we onze twijfels, maar hij groeit van wedstrijd tot wedstrijd.’


En dan is toch één zorgenkindje op dit moment. Ryan Anderson liet net als in veel oefenduels eigenlijk niets zien (vier punten en 0 op 4 driepunters). Terry Sas, die nuttige dingen deed en een belangrijke driepunter maakte in de verlenging, houdt hem uit de basis en dat is de man, die zijn bijnaam ‘The Nebraska Bomber’ nog niet waarmaakte, niet gewend. ‘Tja’, concludeerde Van Helfteren, ‘hij zal moeiten groeien.’

 

En graag een beetje rap, want zaterdag bleek duidelijk hoe zeer de ploeg een schutter nodig heeft. Een schotpercentage van nog geen 35 procent en 3 op 22 driepunters zijn cijfers om snel te vergeten.


JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten