Wie zaterdagavond rond kwart over tien toevallig langs de Vijf Meihal liep, moet gedacht hebben dat Zorg en Zekerheid zojuist kampioen was geworden. De spectaculaire 75-74 overwinning op Matrixx Magixx werd gevierd als was het de nationale titel. Voor de 1200 toeschouwers in de bomvolle hal was het echter de ontlading na een zenuwslopend slot, waarin ZZ Leiden negen punten weggooide van de veilig lijkende marge op drie minuten van het einde (75-65 na een tip-in van Sjors Besseling). Maar daar maalde natuurlijk niemand meer om, toen de zoemer ging en er ‘slechts' 74 punten op het scorebord stonden voor Matrixx.

Voor de tweede keer binnen 48 uur won de ploeg van Ivo Boom met één puntje verschil en net als donderdag in Rotterdam was het een bijna ultieme test voor fans met een zwak hart. In de Maasstad stuiterde het laatste schot van JS Nash een paar keer op de ring alvorens te vallen en nu miste de laatste poging van Chris Carrawell het doel, waardoor ZZ Leiden precies voldoende overhield om de tweede zege op rij te kunnen bijschrijven.

Maar o, o, o wat was het spannend in die laatste minuut, nadat Alhaji Mohammed (score met bonus), Ryan Sears (driepunter) en weer Sears (score met bonus) het verschil hadden teruggebracht van tien naar één. En dan mocht ZZ Leiden nog niet klagen dat Seamus Boxley twee vrije worpen miste, al was dat geen bijzonderheid voor de Nijmeegse ploeg, die er maar zes van de veertien maakte en de eerste acht (!) naast de ring gooide.

Met 75-74 op het scorebord was er nog 1 minuut en 11 seconden te spelen, kon het nog alle kanten op en gebeurde er van alles. Nash kreeg de bal tegen de voet in een dappere poging het speeltuig binnen te houden; Boxley maakte een aanvallende fout en ZZ Leiden leek de winst te kunnen pakken. Maar in al zijn ijver knalde Donald Wilson op een stilstaande tegenstander en dus mocht Matrixx het weer proberen met nog 27 seconden op de klok. Wilson nam echter revanche en pakte de charge van Carrawell en dus wéér balbezit voor de thuisploeg.

Dit moest Leiden toch kunnen uitspelen? Theoretisch wel, want de foutenteller van Matrixx in het vierde kwart stond pas op twee en dus had fouten maken om na vrije worpen de bal te krijgen, geen zin. Maar Rensford Brempong maakte toch de fout om te kijken of er via een out of bounce nog iets te halen viel. ZZ Leiden kreeg de bal het veld in, maar verspeelde die op 3.7 seconden van het eindsignaal. Nog één keer Matrixx dus. De 1200 op de tribunes maakten een hels kabaal en in die orgie van lawaai schoot Carawell mis.

Wat zich toen op de vloer en de tribunes van de Vijf Meihal afspeelde, is nauwelijks te beschrijven. De taferelen konden wedijveren met die in Groningen of Den Bosch na de kampioenschappen van de laatste jaren. Maar het ging hier natuurlijk niet om wedstrijd zeven in de finale van de playoffs (dan zouden vast en zeker de Groenoordhallen moeten zijn afgehuurd...), maar gewoon om de vijfde seizoenzege van Zorg en Zekerheid. Niets meer en niets minder. Een zege in één van de twintig thuiswedstrijden dit seizoen.

Maar dat nam niet weg dat iedereen er met volle teugen van genoot. De Amerikanen dansten en lieten zich onderdompelen in de jeugdige massa, om daarna op de foto te gaan op het tribunedeel, waar de meest fanatieke supporters zich hadden verzameld. De unieke sfeer in de Vijf Meihal, die ze ook al (iets bescheidener) meemaakten, toen ZZ Leiden in de aanvang van de competitie drie keer op rij thuis won, maakt diepe indruk op de Amerikaanse basketballers.

Onafhankelijk van elkaar hebben ze nu al gezegd graag nog een seizoen te willen blijven in de Sleutelstad en dat geeft natuurlijk duidelijk aan, hoezeer ze het naar hun zin hebben. Het zou bovendien voor een ploeg in opbouw een goede zaak zijn om de kernspelers wat langer aan zich te binden. Zeker qua sfeer kunnen ze het elders niet beter treffen.

Scheidsrechter Paul van den Heuvel kwam ook tot die conclusie. Hij floot een paar dagen eerder een EuroCup-wedstrijd in een uitverkochte zaal met 5.000 mensen. ‘Die maakten alleen af en toe een beetje geluid als de man met de microfoon erom vroeg en verder was het een dooie boel', aldus de arbiter, die even als zijn collega's Barry Peters en Job Smeltink koel bleef, toen de ‘hel' losbarstte in de Vijf Meihal.

De spelers van Matrixx Magixx waren wel onder de indruk van het publiek, hoewel zij toch wel iets gewend zijn in De Horstacker. Ook andere ploegen zullen, wanneer ze op bezoek komen in Leiden, ervaren hoe uniek de entourage is in de Vijf Meihal. Zelfs Martinaplaza verbleekt daarbij. Natuurlijk zitten daar de meeste mensen, maar tweederde bestaat uit keurig ‘ meeklapvee', dat bovendien te ver van het speelveld verwijderd is.

Alleen al daarom zou de Vijf Meihal moeten blijven en zou de gemeente de hal voor een symbolisch bedrag moeten verkopen, zodat ZZ Leiden en met een uitbouw een echte basketballtempel van kan maken. Je moet er niet aan denken dat de ploeg zou moeten gaan spelen in - weliswaar fraaie maar - saaie hallen als het Rotterdamse Topsportcentrum of erger nog de Sporthallen Zuid van Amsterdam.

Terug naar de wedstrijd van zaterdag, waarin ZZ Leiden in de eerste helft prima speelde. Vooral het eerste kwart was van een kwaliteit, die nog niet eerder werd vertoond in dit seizoen. Natuurlijk waren er de hoge scores in de vierde kwarten tegen Woon! Aris en EiffelTowers, maar dat was toch anders. Waar ZZ Leiden donderdag in Rotterdam vaak slap en slordig speelde, was er nu concentratie, vechtlust én de snelheid van omschakelen.

Het leidde - met als hoogtepunt een fantastisch alley oop van JS Nash op Donald Wilson - tot 21-13 na tien minuten en na een lichte terugval tot 38-33 bij de rust. Maar een team als Matrixx Magixx is niet zó maar verslagen. Coach Michael Schuurs beschikt over een aantal uitstekende spelers. Van Amerikaanse en Canadese (Brempong) origine, bij wie er slechts marginaal plek is voor Nederlandse jongens als Domhof en Oudendag, die beiden elf minuten speelden.

Alhaji Mohammed is een goed schutter (ruim 21 punten gemiddeld), Ryan Sears misschien wel de beste pure pointguard van Nederland en Ransford Brempong een begenadigd rebounder en shotblocker. Zet daarbij de prima krachten Chris Carrawell (ooit heel groot in de NCCA bij topploeg en kampioen Duke) en Seamus Boxley en er staat een team, dat finalewaardig is.

Hoe vreemd het misschien ook klink, maar bij de beschouwing van de laatste wedstrijden voor de kerstbreak, zag coach Ivo Boom van ZZ Leiden meer problemen tegen de ploeg uit Nijmegen dan (aanstaande donderdag) tegen Groningen. Dat wil uiteraard niet zeggen dat zó maar even de punten worden opgehaald in Martiniplaza, maar qua spelers ligt de oud-kampioen Leiden beter.

Hoe goed Matrixx is, bleek na de rust, toen de achterstand snel werd ingelopen. ZZ Leiden bleef echter aan de goede kant van de score, ook al was dat na dertig minuten even niet het geval (57-58). Het werd echter snel 66-60, ondermeer door een driepunter van Nash. Verdedigend heerste Nick Curtis met steun van Shelton Colwell en het liep allemaal op rolletjes.

Dat een basketballwedstrijd nooit voorbij is, voordat het eindsignaal klinkt, werd eens te meer duidelijk. Twee keer winnen met een kleinst mogelijke verschil. Dan heb je ook een beetje geluk nodig. Maar mág het alsjeblieft na vijf keer nét niet?

JAN VAN DER NAT

Meer nieuwsberichten