Het duurde maar drie minuten, maar de klap kwam hard en definitief aan en het was uitgerekend ex-Leidenspeler Aron Royé, die de feeststemming omboog in een situatie, waarin alleen nog maar werd gelet op de stand in Amsterdam.

Want toen GasTerra de 40-37 in één ruk had veranderd in 40-51, met twee driepunters van Royé, was er voor Zorg en Zekerheid geen eer meer te behalen en was de hoop gevestigd op een overwinning van Amsterdam tegen Matrixx Magixx, zodat Leiden alsnog op de vierde plaats zou eindigen. De eindstand in de Vijf Meihal was een kwestie van invullen: 61-75.

 

Maar in Sporthallen Zuid kwam niet het gewenste resultaat op het scorebord, hoewel het heel lang de goede kant op leek te gaan. Via IPhone en sms werd duidelijk dat Sergio de Randamie vlak voor tijd twee vrije worpen miste en dat ook de driepunter van Patrick Sanders geen doel trof. Matrixx won daardoor met 62-64 en ontvangt aanstaande donderdag Zorg en Zekerheid Leiden op de openingsdag van de play-offs.

 

En dat was toch een beetje een tegenvaller, want 'de sterren' leken goed te staan voor Zorg en Zekerheid. GasTerra-coach Marco van den Berg kon tenslotte geen beroep doen op Matt Haryasz (gebroken middenvoetsbeentje) en schutter Steve Ross (verstuikte enkel). Daarbij kwam dat er voor de Groningse ploeg niets meer op het spel stond. Nou ja, behalve dan natuurlijk de revanche voor de nederlaag in de halve finale van het bekertoernooi.

 

Zorg en Zekerheid Leiden begon echter ogenschijnlijk wat nerveus. Vooral aanvallend liep het in de openingsfase niet lekker en dat had een 2-7 tot gevolg. Maar gaandeweg de eerste helft kwam Leiden beter in zijn spel. Vooral verdedigend ging het beter. Aanvallend wat minder, want Danny Gibson werd als door een magneet gevolgd door Jason Dourisseau en kreeg nauwelijks kans zijn driepunters af te vuren. De hele ploeg had het daar moeilijk mee, getuige de 1 op 9, die halverwege de wedstrijd in het statistische overzicht stond.

 

Niettemin achterhaalde de thuisploeg GasTerra en stond bij de rust voor met 33-31, toevallig vrijwel dezelfde stand als in Amsterdam (33-32). 'Het gameplan werd in de eerste helft goed uitgevoerd. De schutters moesten uit de wedstrijd worden gehouden en we moesten gebruik maken van de ruimte onder het bord, nu zij daar Haryasz misten. Ik ben speciaal van de week nog even in Den Bosch gaan kijken, om te zien hoe ze zouden spelen zonder Haryasz...'

 

Dat uitschakelen van de schutters lukte behoorlijk, want GasTerra schoot slechts twee driepunters raak en zeven aanvalsrebounds waren natuurlijk ook prima. Met de - weliswaar kleine - marge bij de rust was er alle reden om het vervolg met vertrouwen tegemoet te zien. En in de eerste minuten van de tweede helft ging Leiden ook gewoon door waar het was gebleven. Het bleef bij een paar puntjes verschil, maar toch…

 

Plotseling stokte het echter. Om precies te zijn bij 6:17 op de klok in het derde kwart. Er werd balverlies geleden, misgeschoten en rebounds niet gepakt. Dat kun je je tegen een goede ploeg als GasTerra niet veroorloven. Ook niet gedurende een paar minuten. Met de klok op 3:11 rondde Jason Ellis een run van 0-14 af en daarmee was Zorg en Zekerheid gezien.

 

‘Je vraagt in de rust om in de tweede helft hetzelfde te doen als in de eerste helft. Maar dat gebeurt dan niet. Misschien was er wat gemakzucht. We hebben in het derde kwart vier verdedigende stops gemaakt. Dat kan natuurlijk niet. Tegen elke tegenstander, maar zeker tegen dit Groningen moet de verdediging dicht. 28 punten tegen is veel te veel.’

 

Maar het wasniet anders en de ploeg lag groggy tegen het parket en slaagde er niet in om nog overeind te krabbelen. Het verschil zou zelfs oplopen tot 22 punten en bovendien gingen de spelers zich steeds meer ergeren aan het soms kinderachtige optreden van de arbiters. Het kostte Monta McGhee een technische fout tijdens de Groningse run. Met name handchecking (een beetje duwen in de rug) werd voortdurend afgefloten. Dat was niet nodig, want het was er de wedstrijd niet naar om te eindigen op 45 fouten.

 

Maar hoofdscheidsrechter Paul van den Heuvel had wél een punt, toen hij zich verdedigde met ‘we hebben er consequent vanaf het begin voor gefloten’. Dat kon niet worden ontkend en misschien hadden de spelers in de tweede helft door moeten hebben wat wel en niet mocht…


Veel maakte het allemaal niet meer uit. Zorg en Zekerheid kwam niet meer in de buurt van GasTerra, dat zoals altijd werd gesteund door een flinke groep supporters. Die hadden trouwens voor de wedstrijd ervaren hoe rivaliserende supportersgroepen ook met elkaar om kunnen gaan. Waar in het voetbal de bekerfinale een lachertje wordt en ‘doorgesnoven met pillen volgeladen rand-debielen’ (met dank aan Hugo Borst) de zaak verzieken, genoten de Donar-fans samen met hun Leidse maten van een buffet in het clubhuis van Leiden en dronken ze samen een biertje.

 

De Groningse tribune vierde een feestje en terwijl de eindstand (61-75) verder voor kennisgeving werd aangenomen, was er bij de Leidse fans meer belangstelling voor de gang van zaken in Amsterdam. Daar rolde dus voor Zorg en Zekerheid de vijfde plaats uit de bus met als gevolg ‘uit’ beginnen tegen Matrixx. Dat lijkt extra lastig.

 

‘Ach’, relativeerde Van Helfteren,’elke tegenstander is lastig. Zeker in een serie van drie. Ik zou ook veel liever series van vijf zien in de eerste ronde. Aris zou ook lastig zijn geweest. En wat dacht je van Amsterdam of Bergen op Zoom?’ 

 

Zo is het natuurlijk maar net. Je kunt dan wel teleurgesteld zijn over ‘slechts’ de vijfde plek, de feiten liggen er nu eenmaal. De afspraak voor donderdag was al gemaakt. Alleen moeten we er nu voor naar Nijmegen…

 

JAN VAN DER NAT

 

 

Meer nieuwsberichten